HET CONCERT:
Dan Croll, London Calling grote zaal, vrijdag 1 november 2013
DE ACT:
Ergens in het voorjaar moet het debuutalbum van Dan Croll uitkomen, en als je voor vandaag nog nooit van hem gehoord had, hoef je je nergens voor te schamen. Even voorstellen: de mid-twintiger komt uit Liverpool en scoorde al voorzichtig wat buzz op de blogs. Zijn toegankelijke popsongs zitten vol originele ideetjes.
HET NUMMER:
Die buzz ontstond voornamelijk rond From Nowhere, het een-na-laatste liedje in de set, dat ook hier op de meeste respons kan rekenen. Lekker up-tempo, met een goed gecamoufleerde Afrikaanse heupwieg. Let wel: Dan Croll is geen Britse Jungle By Night, die Afrobeat of iets in die geest speelt. Het zijn vooral bepaalde ritmes die exotisch aandoen, op een heel natuurlijke manier, een beetje zoals Jack Peñate dat een paar jaar geleden ook goed deed. En dan ook nog eens zuiver gezongen en gespeeld. Jammer dat de geluidsman de schelle rand er maar niet af krijgt.
#LC13: Dan Croll is de blankste jongen ooit
Maar wel met een Afrikaanse twist in de heupen
Het is dat de band The Whitest Boy Alive al bestaat, anders had Dan Croll hem vast geclaimd, een keurig geschoren jongeling met een studentikoos overhemd en een nog studentikozere bril. Maar Croll weet net zo goed waar West-Afrika ligt als Vampire Weekend en heeft een bassist die zijn Top Dawg Entertainment shirt met veel overtuiging draagt.
HET MOMENT:
Croll begint zijn set met lege handen, grijpt dan naar een gitaar, en later weer naar een percussie-instrument dat hij losjes in de hand kan nemen. Zijn band is ook vrij veelzijdig (synthesizers, scherp gitaargeluid, originele drums), en zijn songs gevarieerd. Maar een bijzonder moment creëren lukt Croll nog niet.
HET PUBLIEK:
Pas op tweederde van zijn set ontdekt Dan Croll dat er ook publiek op het balkon zit. Dat klopt, het zit zelfs goed vol, maar ze hebben zich nog niet al te erg laten gelden. Dat is toch meer en meer een traditie aan het worden op London Calling, deze afwachtende houding.
HET OORDEEL:
Dan Croll maakt van die typisch doordachte studentenpop, verzorgd en met een open blik. Soms een beetje gezocht, maar op zijn beste momenten vallen de stukjes mooi op hun plek.
DE FOTO:
DE TWEET: