HET CONCERT:
Circa Waves, London Calling, vrijdag 1 november 2013

DE ACT:
Die lovende woorden moet Circa Waves danken aan hun energieke live show, want releases en spectaculaire verhalen zijn er nog helemaal niet. De eerste single Get Away is pas een week uit, maar misschien dat het helpt dat ze dezelfde manager als Two Door Cinema Club hebben.

HET NUMMER:
Get Away dus, met een lekkere roffel aan het begin en een catchy refrein: "I could get away, if I wanted to. My hands are tied, tied to you, but I don't mind." Solo's doet deze band eigenlijk niet aan, alleen wat kortaf gepiel met een luchtig effect, en weer terug in het bruggetje. Op deze manier heeft Circa Waves al een heel pak liedjes bij elkaar geschreven, en zo te horen hebben ze in het pubcircuit van Liverpool al heel wat meters gemaakt. Het klinkt niet alleen energiek, de band slingert ook vakkundig van links naar rechts. Precies zoals het hoort.

HET MOMENT:
Tijdens het laatste nummer begint eindelijk serieuze beweging te ontstaan als vijf, zes mensen vrolijk op en neer springen. De brede security-man aan de zijkant loopt kordaat naar het clubje toe. Hij grijpt niet in, maar gaat met zijn armen over elkaar pontificaal naast de springers staan. Lichaamstaal, heet dat. Toch maar even vragen: "Bent u nou aan het ingrijpen, meneer?" "Nou, niet aan het ingrijpen", antwoordt hij, "Maar er zijn ook mensen die hier niet van houden."

HET PUBLIEK:
Vroeger. Vroeger, in de hoogtijdagen van London Calling, rond 2006. Vroeger, toen op London Calling alleen maar Engelse bandjes speelden, en er busladingen Britten overkwamen om voor een prikkie alle nieuwe helden te zien. Vroeger, toen bij een bandje als Circa Waves al tijdens het eerste nummer de bovenzaal op zijn kop stond en ieder goed optreden eindigde met een stage invasion. Nu is het wel heet, maar ook lauw. Ach, gelukkig zijn de blozende jonge meisjes, die na afloop in de hal rond bezwete muzikanten hangen, er nog wel. Wat zou de wereld zijn zonder hen.

HET OORDEEL:
Circa Waves verdient dat, een stage invasion, een gezellige, wilde, collectieve knuffel. Dit is namelijk een ouderwets leuke London Calling band. Een soort The Vaccines, maar dan veel beter live. Met veel drive en goede liedjes. Noteer maar vast voor Lowlands. Het is aan Circa Waves om een nieuwe golf Britse gitaarpop te initiëren.