#GWO13 Valerie June is Dan Auerbachs snoepje van de week

Maar ze incasseert haar potentiële winst niet

Atze de Vrieze ,

De openingsdag van Great Wide Open is bepaald niet hip te noemen. Niet dat dat erg is, maar je moet wel een beetje van mannen met baarden, sixties pop en Spaanse feestmuziek houden. En dan is daar Valerie June, een dame uit Tennessee die put uit onverwoestbare genres als country, soul en gospel.

HET CONCERT:

Valerie June, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 6 september 2013

DE ACT:

Platenzaakeigenaren kunnen een gouden stickertje op het debuutalbum Pushin' Against A Stone plakken: produced by Dan Auerbach. Dat wil de interesse wel wekken, niet waar? De zanger van The Black Keys heeft wel een neusje voor rauw talent. Niet per se hitgevoelig, maar wel van een zeker kwaliteitsniveau. Valerie June heeft in elk geval een zeer opvallende stem: een beetje afgeknepen, redelijk hoog en met een pittig randje.

HET NUMMER:

Single Wanna Be On Your Mind is eigenlijk het enige nummer waarin je echt overduidelijk de signature sound van Dan Auerbach hoort. Het is zo'n stevige bluesrocksong met stevige gitaaruithalen. Natuurlijk is het de laatste song in de set, want het is veruit haar beste. Het eindigt met zo'n heerlijke jengel en een klassieke drumroffel.

HET MOMENT:

Valerie June richt zich tot de vrouwen in het publiek: "Ik wil dat jullie morgenochtend al je kleren uit doen, voor de spiegel gaan staan en zeggen: ik ben de mooiste vrouw op aarde. Zo moet je elke dag beginnen." Een echt powerwoman statement. June heeft zelf in principe alles om zo'n powerwoman te zijn, al was het maar door die imponerende bos dreads. En die stem natuurlijk. Toch is die ene opmerking eigenlijk de enige die overkomt en is haar performance lang niet zo krachtig als je zou verwachten.

OOK OPMERKELIJK:

Het is een komen en gaan van muzikanten en instrumenten. Valerie begint met een volledige band, heeft na twee liedjes alleen nog maar een backing vocaliste naast zich, en staat vervolgens moederziel alleen op het podium. Die tweede zangeres heeft een opvallend 'gewone' stem, een contrast met de excentrieke knauw van June. De zangeres ruilt haar akoestische gitaar in voor een banjo en voor een nog kleiner instrument dat ze haar 'baby' noemt.

HET PUBLIEK:

Dit is best een belangrijke show voor Valerie June. Ze speelde ook al op het veel grotere North Sea Jazz, maar dit is nou typisch zo'n plek waar een hoop potentieel publiek voor haar is. Het lijkt er niet op dat ze de winst hier incasseert.

HET OORDEEL:

Ondanks alle instrumentwisselingen en pogingen om dynamiek in de set te krijgen is dit simpelweg een heel saai uur. En als het songmateriaal dan ook nog eens niet overhoudt, kunnen we rustig de voorspelling doen dat over een jaar niemand het meer over deze dame heeft.