Rico & A.R.T. Into The Great Wide Open Sportveld, zondag 8 september
#GWO13: Oldschool dubreggae met Rico in het Buitenbad
Zwolse 'rapper' ziet als reggaetoaster het drassige veld langzaam vollopen
Er staan letterlijk vijf mensen voor het podium als St. Paul even voor het middaguur Rico & A.R.T. aankondigt: "Komt u maar, ja jullie drie daar", wijst hij in de verte. Plassen zijn er na urenlange regenbuien in overvloed, bezoekers zijn veel schaarser. Rico, producer A.R.T. en gitarist Dries Bijlsma laten zich niet kennen en weten met oldschool (dub-) reggae steeds meer bezoekers naar het podium te verleiden. Ze druppelen binnen… en na een portie reggaevibes breekt zelfs het zonnetje door. "Ik ben zo blij jullie allemaal te zien! Toen ik vanochtend wakker werd dacht ik 'Fuck dat is niet de bedoeling'."
HET CONCERT:
DE ACT:
De Zwolse rapper Rico en beatmaker/dj A.R.T. staan hier nu eens niet voor een potje hiphop. Dit is namelijk stiekem een van de eerste liveshows van Rico's metamorfose tot reggae-man, de hoedanigheid waarmee hij zijn sores van zich afschreef en een plaat uit wil brengen op TopNotch. Daarop kunnen we (zoals hij eerder vertelde) 'reggae, dub, roots, dancehall uit de jaren '70 en '80 met knip- en plakwerk' verwachten. Dat allemaal in een nieuw jasje gestoken door collega Fakkelbrigadier A.R.T.. Live heeft hij gitarist Dries Bijlsma bij zich en overweegt hij nog uit te breiden.
HET NUMMER:
Er komt een flink aantal goede nieuwe nummers voorbij. Onder meer Omega ("ik ben niet je Alpha man, ik ben omega"), het lekker groovende Man & Vrouw (generaliserend over het verschil tussen man en vrouw; "Jij bent het kippetje, ik ben de haan"), maar het meest valt Mea Culpa op, een klassieker in de dop met de spitsvondige, grollende teksten die we van zijn raps kennen (waarmee hij zich van het gros van de reggae onderscheidt). "Ik zei UB40, sorry ik ben 35 en ik spoor niet. Nu chill ik 'em met jou, morgen misschien met kind en vrouw. Dat is morgen, voor nu, schuil ik onder moeders paraplu." De track komt in een uitvoering van 6 minuten en behandelt (zoals meer van het aanstaande album) de sores, waardoor hij vorig jaar een moeilijk jaar doormaakte. "Genoeg geluld, eigen schuld dikke bult. De tempel is smerig, toe aan een schoonmaak." Tijd voor een geniale clip bij Mea Culpa, zoveel is duidelijk.
HET MOMENT:
Misschien wel de meest geslaagde van alle bewerkingen is die van De Freak De Flow, die gister met Fakkelbrigade ook al zo'n puike uitvoering kreeg. Zo extatisch wordt het hier niet, maar de dubversie is niet te versmaden. Het is het enige nummer in de set van het album DMT (De Muzikale Trip) dat Rico met producer Kubus maakte. Het tekent de gentleman die Rico is, dat hij af en toe 'Kuupie on the beats' (naar Kubus) vervangt door 'A.R.T. on the beats'.
OOK OPMERKELIJK:
Dries Bijlsma, ook bekend van bijdrages aan Fakkelbrigade en de plaat van Typhoon en nu ook werkzaam met Freez, perst er even een beste gitaarsolo uit in Wat Het Is. De kale man met de karakteristieke trekken en het Magical Mystery Tour T-shirt is helemaal op zijn plaats in dit trio. Hij levert het perfecte slaggitaar-spel, dat 'chk-chk-chk' dat klinkt alsof de plaat achterstevoren draait, wat zo onmiskenbaar hoort bij (dub-) reggae.
HET PUBLIEK:
Van vijf man naar een paar honderd; natuurlijk speelt het mee dat het de hele ochtend al regent. Dan ga je niet snel naar een potje reggae om kwart voor twaalf. Als Rico begint, zijn het er inmiddels zo'n vijftig, maar de stemming is relaxed en lacherig. Het is net gestopt met regenen, medewerkers prikken met stokken in het veld voor de drainage, iemand brengt een fles roze bubbels met twee glazen en Rico schenkt die weer aan een paar bezoekers. Drie kwartier verder, het is niet alleen droog gebleven maar we zien zelfs een flets zonnetje, staat het voorste deel van het veld toch vol en te swingen. Goede vibes over en weer hier.
HET OORDEEL:
Natuurlijk was dit veel beter overgekomen om 16.00 uur op de Tokkelbaan of in een zonovergoten duinpan, maar Rico weet waar hij staat: hij begint net en dan mag je openen. Hiervoor speelde hij alleen op de Reggaeweide van de Zwarte Cross en een stuk of zeven clubshows. Dit is naar eigen zeggen pas de derde keer dat hij tevreden is. Terecht, want uiteindelijk is het een mooi feestje, weer een geslaagde try-out en heeft hij na al die jaren met vrij briljante tracks als Gekkenhuis en Buitenbad toch het repertoire voor een hele show. Zo is het reggae-gospel toch onder een paar honderd bezoekers verspreid. Toch is er nog veel te winnen. Zo mag het wat zelfverzekerder, wat meer enthousiasmerend. Wat dat betreft geeft Typhoon, die opkomt voor het nummer B&B, het goede voorbeeld: "kom een beetje dichterbij en geef die man wat warmte". En meteen gaan die handjes de lucht in. Verder waren er dus een paar versies die goed werkten, maar voegt Hoedenplank in deze uitvoering niet veel toe, zeker niet als je gisteren het origineel zag. En er valt veel meer (interactie!) te halen uit oudje Wat Het Is, waarin het publiek "niks aan de hand" moet zeggen. Maar Rico mag content zijn. Zijn zelfvertrouwen groeide met elk plukje nieuwe bezoekers en zijn flow past opvallend goed bij reggae. Zijn thema's trouwens ook. En laten we eerlijk zijn: hoeveel artiesten kunnen zeggen dat tijdens hun show het bezoekersaantal verhonderdvoudigde.