#BKS13: No, No Age, no limit

L.A. duo geeft kneiterhard visitekaartje af

Tekst: Ingmar Griffioen, Foto's Imme Rindt ,

"We're not used to all this rain, coming from California", legt Dean Allen Spunt uit. Wij wel, maar we zijn niet allemaal gewend aan dermate opgevoerde noisepunk. Maar net als we met die regen moesten, leren we er graag mee leven.

CONCERT:
No Age, Best Kept Secret, Stage 3, zondag 23 juni 2013

MUZIEK:
Experimenteel noisepunkduo uit Los Angeles, huizend op het Sub Pop-label. Gitarist Randy Randall en zingende drummer (en spaarzaam bassist) Dean Allen Spunt doen het allemaal samen en laten horen geen derde man nodig te hebben. De groep heeft sinds 2005 drie studio-albums afgeleverd, numero 4 moet in augustus uitkomen bij Sub Pop. De eerste twee singles zijn veelbelovend noisy en sludgy (check C-mon Stimmung). Goede naam ook, zo blijkt in de tent, waar zowel de grijzende grunge- en punkliefhebber als jong springerig grut staat te trappelen.

PLUS:
Je kunt op veel manieren noise produceren; ook door met een soort van vibrerend microfoontje over je drumvel te aaien. Als je er dan vervolgens met een drumstok op gaat slaan krijg je een vreemd rollend distorted effect, ga je er dan nog harder op slaan dan krijg je een No Age nummer. Die komen in verschillende soorten en maten, maar altijd oorverdovend, met hyper up-tempo drums en distorted gitaar en de bijna huilende zang/screams van Spunt. Daar is BKS Stage 3 helemaal klaar voor. Het duurt niet lang voor er gesprongen, gemosht en gesurft wordt en vanaf het derde nummer zijn alle remmen eraf. De band speelt zo opgefokt en voert het decibelniveau zo ver op dat het zo door de oordoppen heen wappert. Je moet even door die noise heen luisteren, maar dan heb je ook knap opzwepende punksongs te pakken. Neem dat geweldige Fever Dreaming met die koortsachtige riffs en dat gejoel. Niet op stil te staan gewoon.

MIN:
In het begin klinkt het alsof er meerdere versterkers kapot zijn, maar dat kan best de bedoeling zijn. Als je al gaat vragen hoe lang je nog mag spelen en je krijgt geen antwoord, speel dan als de donder verder. Want zoals Spunt zelf al aangeeft: het is wel een korte set. Uiteraard eindigt die met Randall op zijn rug spelend in het publiek. Gaaf, maar een zetje van het publiek was leuk geweest.

CONCLUSIE:
Van buiten dringt regen en water de tent in en achterin neemt een grote poel in omvang toe. Maakt geen fuck uit. No Age speelt hyperenergiek en de kolkende pit voert jong en oud mee.

CIJFER:
8