3voor12 bespreekt Award-genomineerde: Mister and Mississippi

Utrechts folkkwartet stelt zich voor met magistraal schoolvoorbeeld voor een prachtdebuut

Timo Pisart ,

Het klinkt wat onwaarschijnlijk, maar het beste folkalbum van het moment is van de hand van een (uit de hand gelopen) schoolproject, en dat tijdens een stortvloed aan uitmuntende releases. De debuutplaat van Mister and Mississippi staat bomvol sterke songs en een majestueus galmende sound waar je u tegen zegt. Kortom: hun titelloze eersteling is genomineerd voor een 3voor12 Award.

Goed nieuws voor de liefhebber van breekbare liedjes: deze weken regent het een kleine schat aan folky releases in Nederland. Zo is de prachtige plaat van Thus:Owls, die overigens wat zwaar op de maag ligt, opnieuw uitgebracht door Kytopia en ligt het "debuutalbum" van Janne Schra net in de schappen. Ook daar staan een handvol fijne liedjes op, maar het album schiet stilistisch wat te schizofreen heen en weer om van een geheel te spreken. En dan is er nog het u ongetwijfeld onbekende Burned Shoulders dat met On Escapism een ingetogen maar nog wat ongepolijst pareltje heeft afgeleverd.

In deze regen aan releases steekt er één fier bovenuit, en die is van de hand van Mister & Mississippi, komisch genoeg het jongste stel van dit rijtje. Het verhaal achter zo'n mooie plaat is onwaarschijnlijk, want muziek maken als ambacht? Het klinkt weinig romantisch: Mister and Mississippi komt van de Herman Brood Academie. Tim Knol zei ooit over die school dat die hem juist tegenhield, maar dit Utrechtse folkkwartet bewijst er uitstekend te zijn onderwezen in het ontwikkelen van een eigen sound en het schrijven van prachtliedjes.

Want daar staat het debuutalbum van Mister and Mississippi, een van de 12van3voor12, bomvol mee. Northern Sky - de eerste single - is er al zo eentje: kristalheldere gitaren, zalvende samenzang en een opbouw om u tegen te zeggen, van een stemmige inleiding tot aan een meer bombastisch Sigur Ros-esque outro aan toe. Er valt overigens nog veel meer op deze plaat te ontdekken. De vernuftige songs Follow the Sun, Running en Calm hanteren eenzelfde spanningsboog als Northern Sky en bevatten refreintjes die openbarsten als een bonbon. Vaak zitten de echte verrassingen van Mister and Mississippi in de laatste minuut, met als persoonlijk favoriet Same Room, Different House, dat eindigt met hyperactieve percussie en een aanstekelijk koortje.

Het meest kenmerkende van de Mister and Mississippi-plaat is echter dat fenomenale gegalm waarin alles is ondergedompeld: van de eerste gitaarakkoorden tot de laatste zoetgevooisde samenzang. Er is iets raars mee aan de hand, maar wat? Af en toe lijkt hij even uit het lood te staan, en ook wanneer zangeres Maxime Barlag haar mond sluit, spookt haar stem nog even door.

Ze zijn nog jong, zingen ze zelf. Dat klopt, en dat is ook meteen het enige manco van Mister and Mississippi. Waar hun geluid en liedjes al uitzonderlijk volwassen en ontwikkeld zijn, zijn de tekstuele vondsten nog iets simpel en voor de hand liggend. Maar muzikaal? Muzikaal is er geen misser te vinden op het debuutalbum van Mister and Mississippi. DWDD is al (met veel succes) aangedaan, hun albumpresentatie in Tivoli de Helling was uitverkocht, de optredens tijdens de Popronde waren vrijwel allemaal magisch, en waarschijnlijk ligt er nog veel meer moois in het verschiet voor dit veelbelovende folkkwartet. Kortom: een schoolvoorbeeld van een prachtdebuut.

Mister and Mississippi van Mister and Mississippi is uitgebracht op V2 en genomineerd voor een 3voor12 Award.