#LC12: Peace lijdt aan meervoudige gespleten persoonlijkheid

Verrassende, veelzijdige potpourri uit Birmingham

Tekst en foto's Ingmar Griffioen ,

Hun EP Delicious kreeg onlangs 9 uit 10 sterren van de NME en dat was niet de enige lovende review. Parallellen met Foals, Vampire Weekend, My Bloody Valentine en Wu Lyf worden getrokken. Opent de London Calling zaterdag met een typisch Britse hype of is hier meer aan de hand? 3voor12 zoekt het uit.

CONCERT
Peace, zaterdag 3 november 2012, London Calling, Paradiso Amsterdam, Kleine Zaal

MUZIEK
Het Britse Peace is sinds de herfst van 2010 actief en was in januari dit jaar 'Guardian Band Of The Day'. Niettemin was het tot de zomer wachten op de eerste serieuze release. Op EP Delicious laat de Birmingham Four veel kanten horen. Opener Ocean's Eye is een beetje Blur en een beetje Stone Roses, Bloodshake is folky rock in de geest van Vampire Weekend met een hoog meezinggehalte en heldere synths die bijdragen aan een tropische laidback feel. Dat is misleidend want Peace wil rocken, nu eens bluesrocken en dan weer classic rocken. California Daze is meer Beatlesque, dromerige en springerige pop die hint naar Supergrass, maar door de lijzige zang zeker ook naar Manchester acts The Stone Roses en Oasis.

PLUS
Het zijn die prijsnummers, California Daze en Bloodshake, waarmee Peace een uitstekend slot breit aan een degelijke doch korte set van 25 minuten. Een set waarin het viertal veel kanten op schiet. Naast de hierboven beschreven acts kun je met die warme synths en Afrikaanse ritmiek ook aan Fool's Gold denken en dankzij de combinatie van die opzwepende ritmiek, catchy popmelodieën en folky samenzang is Local Natives ook een logische referentie. Frontman Harrison Koisser heeft een goede, krachtige stem met net een beetje die Noord-Engelse zeurderigheid, waarmee hij ook meeslepend uithaalt.

MIN
Met zoveel input heb je als band natuurlijk geen duidelijk gezicht, niet een makkelijk te labelen identiteit, maar is dat erg? In zo'n korte set is helaas geen plaats voor het op EP in 10 fijne minuten uitgesponnen 1998 (Delicious). Verder zitten de drums wat te ver naar voren in de geluidsmix.

CONCLUSIE
De toekomst van indie zegt de BBC, donker-melancholische indie-techno zegt de band zelf, de toekomst zal het leren zeggen wij. Zeker is dat de eerste 25 minuten Peace een prettige introductie vormen. Maar willen we de jongens uit Birmingham over een jaar terug zien moet er nog wat creatieve arbeid verricht worden.

CIJFER:
7