CONCERT
Wild Nothing, London Calling, grote zaal, 03 november 2012

MUZIEK
Wild Nothing, uit Blacksburg Virginia, werd pas opgericht in 2009 en bracht in no time twee albums uit. In 2011 werden ze op ITGWO op Vlieland nog wat licht bevonden, maar met het tweede album Nocturne heeft de groep een flinke stap gemaakt. Kern van de band is frontman Justin Stewart, die gezegend is met een meisjesachtige jongensstem. Om hem heen klinkt een ijle synthesizer en een prettig drukke drummer.

PLUS
Zo rommelig als het geluid eerder op de avond bij Jessie Ware was, zo prima heeft Wild Nothing het voor elkaar. Dat moet ook wel, want de balans is extreem belangrijk in het geluid van deze band. Het is atmosferisch, maar er zit ook een soort drive in. Het is introvert, maar niet saai. De band start achteloos met Shadows, de eerste single van het nieuwe album, en spaart fanfavoriet Paradise voor het slot.

MIN
Het is wachten op een echte hit, want dat heb je toch wel nodig om zo'n grote zaal als deze volledig in te pakken. Er zitten zeker sterke songs tussen, maar als geheel is het niet uitgesproken genoeg om echt tot winnaar van de avond uit te groeien. Er zit trouwens - ondanks dat de balans op zich prima is - wel steeds een ernstige fluittoon door de songs geweven, die er toch echt niet hoort. Puntgaaf is het dus toch niet.

CONCLUSIE
Het is een beetje de ziekte van deze tijd, zeker in Pitchfork-kringen: band wordt snel opgepikt, soms al na een enkel goed liedje of een EP. En dan moeten de live-meters nog gemaakt worden. Met Wild Nothing gaat het nu ook hard en echt klaar voor de grote zaal is deze band nog niet, maar ze blijven fier overeind.

CIJFER:
7