Zoals gezegd, de avond komt niet gemakkelijk op gang. Zweed Axel Willner alias The Field is om 23:00 uur het buitenbeentje op deze avond. Na hem valt eigenlijk iedereen te scharen onder het kopje 'bass music' The Field brak in 2007 met het techno-album From Here We Go Sublime (op Kompakt), een inderdaad sublieme plaat waarop hij een heel eigen geluid liet horen. Minuscule samples en loops maakt hij tot suggesties van melodieën. Warme 80's kitsch gooit hij dusdanig door de mangel dat het stotterende, bezwerende elektronica wordt. Live heeft hij een drummer, een bassist en een fles rode wijn bij zich, zelf bedient hij een flinke batterij elektronica.

Zijn eigen bijdrage is zoals altijd statisch, met zijn lok half voor zijn gezicht als symbool. De dynamiek komt vooral van de drummer, die energiek en vooral hard speelt. Toch is hij net wat minder indrukwekkend dan het beest met het staartje dat The Field een paar maanden geleden in EKKO nog bij zich had. Waar labelgenoot Gui Boratto anno 2012 een zaal op zijn kop kan zetten met een nieuwe set, vormt oude hit Over The Ice nog altijd de hoeksteen van Willner's set. En daar ligt de tragiek van deze producer. Hij had een fenomenaal idee, maar de eerste uitvoering is nog altijd de meest sublieme.

Gelukkig is er ook nieuw talent, in de Oude Zaal. Voor het eerst in Nederland: Koreless, een twintigjarige Schot die niet zou misstaan in de vriendenclub Pearson Sound/Ben UFO/Pangaea. Koreless houdt er een heel eigen niche op na: bijna al zijn tracks zijn vocaal, vaak in de r&b hoek, maar de zanglijnen zijn vaak verknipt en verstopt onder zoveel autotune dat ze volledig opgaan in het arrangement. Soms zijig, soms sensueel, soms allebei tegelijk. In elk geval houdt Koreless de spanning er graag in. Hij laat zijn beats en vrijwel nooit hard in klappen, en altijd maar heel even. Toch moet hij zijn stijl nog heel wat verfijnen om de zaal echt een uur lang gevuld te houden. Daarvoor is het nu nog veel te rommelig en ongecontroleerd.

Veel ervarener al zijn achtereenvolgens Falty DL in de Oude Zaal en Dorian Concept in de Max. Zij mogen proberen het momentum van SBTRKT vast te houden, en slagen daar redelijk in. Amerikaan Falty DL draait redelijk straf rechtdoor met zijn soepele mix van garage en house, terwijl Oostenrijker Dorian Concept juist een van zijn karakteristieke grillige sets geeft. Hij krijgt vast wat liefde van Gaslamp Killer, de headliner van donderdag. De kleine vonkjes spatten van zijn nerveuze beats af, in de vorm van scherpe computergame geluidjes, korte synthmelodietjes, soms ineens wat 80's funk.

Een groepje hippe studenten heeft zich als een soort dansgroepje op de rand van het podium geposteerd, de voeten over de richel. Een beetje entertainment kunnen we best gebruiken. Eens te meer valt op hoe belachelijk weinig 5 Days Off aan aankleding doet. Een lullig setje LED-lampen middenin de zaal, een straallichtje naast de dj, en iedere artiest in het donker. Er hangt een groot scherm in de zaal, maar daarop draait slechts een soort screensaver van het festival logo. En dat terwijl het gigantische podium van de Melkweg alle mogelijkheden biedt voor wat meer creativiteit. En laten we wel wezen, zoveel charme heeft de Melkweg van nature nou ook weer niet. Het zal wellicht een budgetkwestie zijn, maar het blijft een gemiste kans in deze tijd, waarin de festivalervaring voor veel bezoekers belangrijker is dan de individuele acts.

Al zou je dat niet zeggen vanavond. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, heeft vanavond zijn kaarten gezet op SBTRKT. Het Engelse duo debuteerde vorig jaar met een heel aardige mix van 2step, house, soul, een klein beetje dubstep. Aaron Jerome maakte zijn album in zijn eentje (met gastvocalen), op het podium heeft hij permanent hulp van zanger Sampha. Live kleden ze dat mooi aan met veel live percussie, synthesizers en een net wat hoger tempo. Dat werkt vanaf de eerste seconde, en dat terwijl de vocalen van Sampha helemaal zo sterk niet zijn. Een deel van de vocalen komt logischerwijs van tape, omdat zangeres Roses Gabor (van hitje Pharaohs) en electrosoulwonder Little Dragon (van HIT Wildfire) niet meegekomen zijn. Die laatste track speelt SBTRKT vanavond in de remix met rapper Drake, uiteraard ook niet in Amsterdam. Een topsong is het niettemin.

Die tribalmaskers zien er eerlijk gezegd wel een beetje kolderiek uit, vooral zo in het donker, als een paringsdans van twee nogal houterige kraanvogels. Maar veel showelementen heeft het duo vanavond niet nodig om 5 Days Off te overtuigen. Met verrassend groot gemak logenstraft SBTRKT het ontbreken van een gedoodverfde headliner. Vermakelijke show, soms wat rommelig en niet alles is live, maar wat een verschil met het schuchtere optreden dat de twee op Eurosonic 2011 gaven, toen een van hun eerste shows. En zo komt het toch nog helemaal goed met wat aanvankelijk een wat matte start van 5 Days Off dreigde te worden.