In 2004 en 2005 werd hij Nederlands kampioen judo tot 20 jaar, maar toen gingen bij Alex van der Zouwen (25) het roer en de bloemkooloren om. Spitten kon de Groninger al, maar sinds hij zich er echt op toelegt gaat het hard. In de slottrack van zijn debuutalbum legt hij het nog even haarfijn uit: ‘In den beginne kwam ik binnen bij die mannen van Dope D.O.D. en bracht mijn zinnen zo van vind je het dope? En Skits zei me gelijk zo van: ‘Er is niemand als jij. Geef het tijd en we doen alles met de clique die we zijn’.’

In de periferie werkten de Groningers aan hun naam en team. Inmiddels is Dope D.O.D. een naam en Kraantje getekend bij Noah’s Ark. Hij bracht er zijn debuut-EP Boulimia uit, een plaat met beats van diverse producers en ook in thematiek en aanpak enorm divers. Voor het eerste volledige album moest het anders. Stadsgenoten Noisia tekenden voor alle producties op Crane en drukken een belangrijke stempel op de klasse van deze plaat. Coherent is nu het sleutelwoord.

Maar je zou Kraantje Pappie tekort doen door een bespreking van Crane te beginnen met woorden over de producties. Hij is het namelijk zelf die de lijnen uitzet, de concepten coherent houdt en verrast met knappe flows, spitsvondige teksten en woordgrappen. Kraan is technisch gezien een van de beste mc’s van Nederland, maar doet daar niet tof mee op zijn plaat. Hij doseert de moeilijkdoenerij en gaat voor het liedje en de lach. Neem bijvoorbeeld sekstrack Bootycall: ‘Je bent een bekende van kennissen en je kennis kennen we, kennen we even zeggen die ass met d’r is denderend. Denderend daggert ze dertigers dagelijks daverend dood, geef me je puni en ik red het op water en brood. Met haar niveau houdt ze de animo hoog.’

Kort gezegd is Crane een partyplaat met tracks over feestjes, drugs, meisjes en de broodnodige brag ‘n boast. Maar voor de de rust en diepgang verhaalt hij ook over zijn ambities, moeder, liefde en de weg naar deze release. Deze balans wordt versterkt door de beats. Waar een testosteronrijke stuiterplaat een eitje zou zijn geweest voor Noisia, houden ze het op Crane juist uiterst muzikaal, vol sonische details en rijke arrangementen. Er gebeurt enorm veel qua geluid op een Kraantje Pappie track, maar nergens wordt het te vol of vervelend volgestopt. Hier hoor je de jarenlange ervaring van de Groningers terug. Of het nu de rijke single Waar Is Kraan? is of het minimalistische liefdesliedje Beter Samen, er blijven details te ontdekken.

Maar fok dat, Crane is boven alles een origineel album met teksten en geluiden die niet uit Amerika, Engeland of Nederland geleend zijn. Neem disstrack Zijn Rug Stinkt, zoiets heb je niet eerder gehoord, lieg niet. Het complexe maar enorm catchy refrein, de originele taalvondsten en ritmische snares op de achtergrond zorgen voor een track die je blijft draaien. Crane is geen hapsnap-automatiek-rap, maar een knap, muzikaal album waar nog veel lol aan te beleven is.