We zitten aan de bar van de Amsterdamse uitgaansgelegenheid De Nieuwe Anita. Canadees Mac DeMarco (22) uit Montreal is op doorreis voor zijn eerste tour in Europa. Het is een gekkenhuis, vertelt hij al gapend. “Twee maanden geleden stonden we nog in Amerika voor lege zaaltjes, hier is alles uitverkocht. Vorig jaar stond ik nog in ranzige kroegen, nu speel ik in de mooiste zalen. Het voelt als een voorrecht.” DeMarco begon in de band Makeout Videotape, waarmee hij fuzzpop maakte. Nu probeert hij het in zijn eentje, en met succes. Zijn aanstekelijke maar rare softrock, afkomstig van zijn eerste solo-EP Rock and Roll Night Club uit april dit jaar, verspreidde zich de afgelopen maanden als een olievlek via muziekblogs. Nu is zijn eerste volwaardige album uit op het New Yorkse indielabel Captured Tracks, getiteld 2.
DeMarco komt uit een muzikale familie, maar wilde daar tot zijn tienerjaren – toen hij ontdekte dat hij bovengemiddeld aardig gitaar kon spelen – eigenlijk niets mee te maken hebben. “Als je jong bent wil je niet hetzelfde doen als je ouders, dus stond muziek maken me tegen. Ze probeerden me ook aan het piano spelen krijgen toen ik klein was. Had ik nou maar piano leren spelen, dan had ik er nu misschien wat aan gehad.” Zijn moeder luisterde naar ‘mom-jams’ van ‘de sexy-guy Mick Jagger’ The Rolling Stones en Cliff Richard, zijn vader naar ‘dad-rock’ als Neil Young en Led Zeppelin. De classic rock die aanstond in de supermarkt waar hij als tiener werkte is voor DeMarco zijn inspiratie geweest voor zijn eerste solo-EP: “Als je vijf uur per dag naar classic rock radio luistert, bloedt het zo je brein in, denk ik. Heel vreemd. Ik hou er niet van, maar zo werkt het.”
#LGW12: Mac DeMarco: “Elke avond dronken worden is zwaar, maar wel leuk”
Over de clown uithangen en zijn ode aan Canadese sigaretten
Je kunt wel stellen dat de Canadese muzikant Mac DeMarco een kleine hype is. Wat wil je ook, met zijn komische voorkomen. Het verhaal gaat dat hij een voorliefde heeft voor travestie. Zijn eerste langspeler, die simpelweg 2 heet, staat vol met vrolijke en ook vreemde lo-fi popliedjes waarop hij dan weer croont, dan weer met zijn stem de hoogte in schiet. Onderwijl zingt hij een lofzang over sigaretten en meisjes. 3voor12 sprak hem tussen de jassenrekken van De Nieuwe Anita in Amsterdam, waar hij was voor een optreden. “Ik ben wel een klein beetje raar.”
De rare kwibus DeMarco
DeMarco staat te boek als een rare kwibus, maar dat is naar eigen zeggen niet expres. Zijn platenlabel vond voor zijn EP een stel foto’s van Halloween waarop hij zijn lippen stiftte. Nu denken veel mensen dat hij travestietrekjes vertoont, maar daar kan hij niet zo mee zitten. “Ik vond het wel grappig dat mijn platenmaatschappij die foto’s gebruikte. Er zijn mensen geweest die er misschien niet zozeer aanstoot aan namen, maar zich wel afvroegen ‘wie de fuck is die gozer?’ Bij sommige optredens vroegen mannen aan me ‘waar zijn je hakken vanavond, schat?’ Dan zei ik: sorry, zo was het niet bedoeld. Maar ik vind het wel erg grappig. Sommige bands nemen zichzelf erg serieus, ik vind het leuker om er niet over in te zitten. Maar ja, ik ben wel klein beetje raar.”
Grapjes die uit de hand lopen lijken een handelsmerk van DeMarco. Zo ook met het nummer Ode To Viceroy, dat een lofzang op zijn favoriete sigarettenmerk is. Op alle foto’s die hij tot nu toe via Twitter gepost heeft, staat hij of zijn vrienden met een sigaret. “Dat is als grap begonnen. Ik dacht: wat moet je op Twitter zetten? Dus ik post alles dat met roken te maken heeft. Dat vond ik erg grappig.” Bij optredens in Londen waren er kids met pakjes Viceroy, terwijl je dat niet buiten Canada kunt kopen dus ze moeten het via internet besteld hebben. Dat vind ik heel vreemd, want het is echt het slechtste merk sigaretten dat je kunt roken.”
DeMarco heeft wel een serieuzere kant, maar die voert niet de boventoon in zijn leven. Die komt eerder naar boven als hij thuis muziek opneemt. “Dan ben ik tot mezelf veroordeeld en schrijf ik enge teksten. Dat maakt mijn muziek dynamisch. Het is poppy maar daarna denk je ‘ hey wacht eens even, wat is hier aan de hand?’ Dat vind ik cool.”
Grappig doen om je zenuwen te verbergen
DeMarco hangt op zijn barkruk en noemt zichzelf ‘easy-going’. Op een easy-going-dag blijft hij gerust tot vier uur in zijn bed liggen, zegt hij. Terwijl het gesprek vordert loopt De Nieuwe Anita vol en wordt het drukker bij de bar. Even verhuizen dan maar. We ploffen neer in het uiterste hoekje van de tent, tussen de jassenrekken en het stof, waar DeMarco vertelt dat hij ooit begon met zijn grappigdoenerij om zijn zenuwen te maskeren. “Als mensen je goed vinden, vinden ze je goed. Als ze je niet goed vinden, vinden ze het in elk geval grappig.”
Nu is dat niet meer nodig, zegt hij. “Ik hou enorm van Jonathan Richmans manier van optreden. Hij is heel goed in het publiek op z’n gemak stellen. Dan heeft iedereen een veel beter optreden. Ik dus ook. Ik vind het belangrijk om je publiek niet te vervreemden, zoals sommige bands doen. Als mensen geld betalen om je show te zien, moeten ze hoe dan ook een goede avond krijgen. Ik hou ervan om een gezellige tijd te hebben met iedereen die naar mijn show komt. En ik zorg er ook voor dat dat gebeurt.” Maar als je Mac belachelijk wil maken: prima. “Ik denk dat juist omdat ik me als zo’n idioot gedraag mensen denken dat ze het recht hebben om te zeggen ‘fuck you and your stuff!’ Maar het is juist gaaf als mensen je zo provoceren. En ik kan het hebben.”
Soms gaat die gekkigheid wat ver, ook voor zijn eigen familie. Op YouTube zweeft een clipje rond waarin DeMarco spiernaakt Beautiful Day van U2 covert en daarbij rectaal plezier beleeft aan een drumstok. Hij zucht diep: “Ohja, dat filmpje. Mijn familie was vreselijk boos daarover. Mijn vriendin trouwens ook, de stoom kwam uit haar oren. Ze zei ‘dat was niet eens grappig, Mac!’ Maar ja, dat gebeurt als ik veel drink.”
DeMarco houdt wel van een biertje maar let niet op de consequenties. “Alles heeft een prijs. Drank heeft er twee: de eerste als je ervoor moet betalen, de tweede als je de volgende dag met de gebakken peren zit. Elke avond dronken worden is lichamelijk heel zwaar, maar wel leuk.” Hij rekt zich nog eens uit: “Ik weet niet hoe ik wakker moet blijven tot de show vanavond, maar er is nog genoeg tijd om dronken te worden”, giechelt hij.
Aankomend weekend is Mac DeMarco te zien op het 3voor12 Le Guess Who?-sessiepodium in het Mirliton Theater boven winkelcentrum Hoog Catharijne. Zaterdag 1 december treedt hij op in Ekko.