ITGWO12: Warpaint komt niet echt uit de verf

Nieuwe nummers slaan niet aan

tekst en foto's Judith Laanen ,

Een van de betere droompopbands uit Amerika is op ITGWO, hoeveel mooier wil je zo'n festival krijgen? De karakteristieke duistere baslijnen van vermengd met hoge betoverende zang van Warpaint zorgen elke keer weer voor kippenvel. Maar de band komt in de volle middagzon niet helemaal tot haar recht. Ook komen de nieuwe nummers niet helemaal goed over. Pas laat in de set krijgt Warpaint haar groove terug en weten de vier dames het publiek toch nog te bezweren.

CONCERT
Warpaint, Sportveld, zondag 9 september 2012

MUZIEK
De vier dames van het Amerikaanse Warpaint maken dromerige en gedreven indierock, met mooie hoge en ijle samenzang. Debuutalbum The Fool gooide in 2010 zeer hoge ogen en bevatte een aantal ijzersterke songs, waarvan Undertow het meest bekend is.

PLUS
Veel nieuwe liedjes passeren de revu in deze voorlopig laatste show van Warpaint, dat binnenkort de studio in duikt voor de opvolger van het geweldige debuutalbum uit 2010, The Fool. Undertow is sowieso een van de beste nummers en het meest herkenbaar voor het publiek op het Sportveld. Logisch dus dat de handjes op elkaar gaan op het Sportveld. Warpaint zelf heeft er wel zin in. Bassiste Jenny Lee Lindberg en drumster Stella Mozgawa moeten de hele tijd met elkaar giechelen, zangeres Theresa Wayman maakt om de zoveel tijd contact met het publiek. Ze zijn misschien wat verlegen, maar doen hun best om het publiek bij de show te betrekken. Warpaint is op zijn best als ze de versnelling in gaan met drumster Mozgawa, zoals bij het nummer Warpaint. Dat gebeurt pas vrij laat in de show, dan komt Warpaint toch nog echt goed op gang en laat de band zien waar ze goed in is. De hoge zachte samenzang van Emily Kokal en Wayman drijft over de diepe en stuwende baslijnen van Lindberg heen, gecombineerd met die fantastische drums van Mozgawa. Die komen allemaal geweldig samen in een langere uitgesponnen versie van Bees. De band bouwt het nummer gestaag op, en weet nu echt de festivalweide mee te krijgen in de groove.

MIN
De nieuwe nummers die de band speelt komen nog niet zo goed over bij het publiek. Dat komt doordat het festivalpubliek niet zo goed meegaat met de show, maar wellicht ook door de nummers an sich. Ze zijn minder indringend en duister dan het oudere werk en hebben een  meer elektronisch en dance-achtig tintje gekregen. Drumster Mozgawa, toch de motor van de band, hoeft niet zoveel aan de bak en dat is een gemiste kans. We zien haar toch liever de beuk erin gooien als de vrouwelijke versie van drummuppet Animal.

CONCLUSIE
Warpaint maakte op London Calling 2010 enorme indruk met een energieke en gedreven show. Op ITGWO is de band wat lomer, en dat ligt toch echt aan het nieuwe werk. De nieuwe nummers slaan nog niet genoeg aan om van deze show een echte klapper te maken. Het blijft allemaal wat braaf, terwijl Warpaint veel beter uit de verf komt als ze echt ten strijde trekt.

CIJFER
6,5