ITGWO12: JD McPherson laat De Bolder ouderwets twisten

Ongecompliceerde rockabilly en rock & roll om op te dansen

tekst en foto's Judith Laanen ,

JD McPherson, met zo'n naam verwacht niets anders dan een rock 'n roll en rockabilly bandje. Hij mag met zijn swingende band Into The Great Wide Open afsluiten in De Bolder en doet dat met verve. Dit optreden valt in de categorie 'voetjes van de vloer' en is een doorslaand succes.

CONCERT
JD McPherson, De Bolder, zondag 9 september

MUZIEK
Rockabilly en rock 'n roll in de traditie van Jerry Lee Lewis, Fats Domino, Chuck Berry en Bo Diddley. JD McPherson bracht in 2010 zijn debuutalbum Signs & Signifiers uit, dat geproduceerd werd door zijn labelbaas Jimmy Sutton. Die speelt vanavond mee op contrabas.

PLUS
Goeie ouwe Amerikaanse danssalonmuziek, dat maakt JD McPherson. Hij praat er ook met een lekker zuidelijk accentje bij, dat maakt het helemaal af. Iedereen die van Fats Domino of Bo Diddley houdt, komt hier volledig aan z'n trekken. Er wordt dan ook druk gedanst, zeker voorin. Direct voor het podium swingt een stelletje en staan anderen onvervalst te twisten. McPherson en kornuiten pakken het publiek volledig in met de vreselijk dansbare nummers. Hoewel ze allemaal een beetje op elkaar lijken, werken die bom-bom-bom contrabaslijnen samen met de simpele maar leuke teksten (Farmer Joe, I'm in love with your daughter) en saxsolo's, gitaarsolo's en toetsensolo's elke keer weer. Solo's, dat is een beetje de kern van dit optreden. Elk bandlid krijgt voldoende aandacht om te laten zien wat ze kunnen. Genieten hoor. De zang van McPherson is heerlijk rauw en geeft een scherp randje aan de muziek, die anders misschien erg zoet was geworden. Jimmy Sutton op contrabas mag ook een stukje zingen. Zijn stem is weer wat zachter en melodieuzer, een fijne afwisseling. Fijn dat er in het rock 'n roll/rockabilly genre nog bands zijn die hun instrumenten beheersen en een dijk van een show neer kunnen zetten zonder gezapig te worden. Afsluiter en single North Side Gal, een echt opzwepend en aanstekelijk liedje met een goeie snerpende saxsolo, brengt het optreden tot een spetterend einde.

MIN
De band gaat de mist in bij sommige instrumentale stukjes die erg rommelig worden, zoals  Can't Complain. De opbouw is er, en dan komt er bijvoorbeeld een solo van de saxofonist erbij, maar die verzuipt in de drums en toetsen die daar weer overheen komen. Het lijkt ook of de sax wel een tandje harder had gemogen, want hij komt niet goed boven de rest uit op momenten waarop dat nodig is. Ook het nummer dat hij opdraagt aan zijn moeder, A Gentle Awakening, is een momentje voor het publiek om bij te kletsen met de buurman. Zonde, want het licht melancholische lied krijgt niet de aandacht die het verdient en daardoor zakt de show even in.

CONCLUSIE
Lekkere afsluiter van de zondagavond in De Bolder. Klein zaaltje, goed bandje, lekker dansen, niks meer aan doen. Al je zorgen kun je bij deze muziek van je af dansen. McPherson krijgt bier van mensen uit de zaal. Als je dat als band voor elkaar krijgt, zit het wel snor.

CIJFER
7