CONCERT:
Franz Ferdinand, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 7 september 2012

MUZIEK:
Simpel, dansbaar, doeltreffend. Met die insteek veroverde Franz Ferdinand in 2005 de Britse popmuziek. De frisheid die van het kwartet afspatte was ongelooflijk en onweerstaanbaar. De Schotten refereerden met een buitengewone zorgeloosheid aan de beladen artrock en postpunk uit begin jaren tachtig. Probeer dat maar eens vier albums vol te houden. Zeker nu album nummer drie toch alweer redelijk weggezakt is in het geheugen. Er zullen wel kinderen tussendoor gekomen zijn, of zoiets. Hoe houden de nieuwe songs zich?

PLUS:
Na vier oudjes komt de eerste nieuwe song: Right Thoughts. Het is meteen een potentiële single. Up tempo, met stevige drums, je zou het haast een beat noemen. Er zit een uitgekiende vocale harmonie en een tuuduu-refreintje in. Dit is zo'n liedje dat na een paar keer draaien alleen maar beter wordt. Tweede nieuwe nummer Scarlet & Blue heeft een opvallend grote rol voor een orgeltje, is wat trager maar ook erg dansbaar. Prima song. Laatste nieuwe Trees & Animals is de minste van de drie. Natuurlijk zijn er ook de hits: No You Girls als opener, even verderop Do You Want To, met een maffe hardrock break. Can't Stop Feeling gaat in de mix met Donna Summer's I Feel Love. Die disco feel komt vaker terug. Take Me Out blijft de ultieme klassieker, zonder overdrijven op gelijke hoogte met Seven Nation Army. Het blijft raar, dat up tempo begin, waarna het liedje juist met een halvering van het tempo en de introductie van die gouden hook ontploft. Als afsluiter wordt This Fire bewaard. Out of control! Verbrand dit eiland!

MIN:
Echt nieuwe inzichten hoeven we van Franz Ferdinand niet te verwachten, en daardoor voelt dit optreden niet zo sensationeel als de band ooit voelde. Maar afgeschreven zijn ze zeker niet.

CONCLUSIE:
Een drumsolo, past dat binnen de filosofie van deze band? Eigenlijk niet natuurlijk. Gitaarsolo's veroorloven ze zich al amper. De drumsolo aan het slot van de set - met alle vier de bandleden - is dan ook de meest compacte denkbaar. Zo kennen we ze weer. Subtiel, cool, ogenschijnlijk doodeenvoudig, maar ondertussen nog altijd de koningen van de arty feelgoodpop. Tot volgend jaar!

CIJFER:
8