CONCERT:
Anne Soldaat, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 7 september 2012

MUZIEK:
Anne Soldaat, in een vorig leven bekend als zanger-gitarist van Daryll-Ann, kwam nadat die archetypische Excelsior-groep het leven liet in 2007 terug met de band Do-The-Undo. Nog beter was het eerste album dat hij twee jaar later onder zijn eigen naam maakte: In Another Life was het beste Nederlandse album van 2009 dankzij verfijnde seventies (westcoast) pop en uitstekende songsmederij, geregeld hintend naar Beach Boys, Beatles of Neil Young.

PLUS:
Voor de titelloze opvolger werkt hij weer met de Amerikaanse producer Jason Falkner en dat resulteert in meer goed songmateriaal. Nummers die op plaat bij elke beurt hardnekkiger beklijven en vandaag live een lossere, maar even pakkende bewerking krijgen. De bandleden krijgen steeds meer lol in de show, gitarist Maurits Westerik (Gem) blaast op mondharmonica en grijnzend gitarend een partijtje mee, Bram Hakkens (Kyteman) slaat er doodleuk en strak als een machine op los, bassist Jeroen Overman permitteert zich een glimlach en blijft geconcentreerd en toetsenist Duif (Matthijs van Duijvenbode ook van Tim Knol) gaat helemaal uit z'n dak met ook sambaballen. Dan heb je al die begenadigde muzikanten en dan laat de bescheiden frontman ook nog even horen waarom velen hem een van de beste gitaristen van Nederland vinden. Maar hij doet het niet alleen vandaag: in Son Of A Gun (van Do-The-Undo) huilen Duif en Westerik even mooi met hem mee. Ook We Love Danger, het prijsnummer van het laatste Daryll-Ann album, past heel mooi in deze set. En in deze uitvoering. Veel nummers krijgen vandaag een losse, soepele en haast jazzy aanpak. Maar deze band beheerst dat tot in de puntjes.

MIN:
Anne Soldaat is geen rasentertainer, niet iemand die in De Beste Singersongwriter van Nederland of DWDD de lachers zo op zijn hand heeft. Op Vlieland pakt hij de weide evenmin zomaar in. Hoe innemend en vlekkeloos gespeeld ook, tweederde van het volgepakte Sportveld is liever bezig met kletsen, koffie of poffertjes halen, de kinderen in de gaten houden en aan de kennissen tonen, een bloemetjeskleedje uitrollen en daarop vooral heel lief tegen elkaar doen. Ja daar kun je Napalm Death of Atari Teenage Riot niet bij gebruiken, maar Anne Soldaat op de achtergrond lijkt de gezelligheid nog net niet te verstoren.

CONCLUSIE:
Soldaat heeft eigenlijk ook geen grappen nodig, hij is namelijk wel een rasmuzikant, die Born To Perform is. Die band van Anne Soldaat is ijzersterk, daar krijg je geen speld meer tussen. Moet jaloersmakend zijn voor veel collega's om ze zo soepel doch strak te zien opereren. En dat terwijl er pas een paar try-outs en een gig in Bitterzoet in deze formatie, en met het nieuwe materiaal, op zitten. Maar het spelplezier en het gemak spatten er al vanaf. De vonken niet, maar dat lijkt in deze nazomersetting ook niet eenvoudig over te brengen en bovendien behoeft goede wijn geen krans.

CIJFER:
8,5