Roosbeef heeft een nieuwe plaat uit, en dat zal Vlieland weten: op het Naar Buiten-podium wordt slechts één "oud" nummer gespeeld. Verder veel "Omdat Ik Dat Wil", waar Roos enigszins plaatsmaakt voor meer beef, pit en een psychedelisch randje.

CONCERT
Roosbeef, Into The Great Wide Open, Naar Buiten vrijdag 2 september 2011

MUZIEK
Omdat Ik Wil, zo heet het deze week verschenen tweede album van Roosbeef. Het is de eigenwijze opvolger van Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten, waarmee Roos Rebergen en haar band drie jaar geleden in de armen werden gesloten van vooral kleinkunstminnend Nederland. Inmiddels maakt de piano vaker plaats voor de eigenzinnige psychedelische band, waarin de Vlaming Tom Pintens als basgitarist figureert.

PLUS
Rebergen is als altijd aimabel onhandig in haar podiumpresentatie. Ze maakt onbedoeld komische opmerkingen wanneer ze beweert bloedserieus te zijn en beweegt haar lichaam bijna spastisch tijdens de hoogtepunten van de set. En dat zijn er nogal wat: de band speelt felle versies van Niet Uitmaken, Iets Te Veel Wij(n), Als Je Me Zoekt en Hersens, waarin Rebergen steeds hoger en dwingender gilt. Twijfelaar vormt een rustpunt in de set, dat tegelijkertijd droevig ("stop eens met staren, dat scheelt je jaren") en speels ("mijn moeder ze belde / ze vroeg wie doe ik na: / oeh la la la") klinkt en uitmondt in een psychedelisch outro met zwaar vervormde gitaren. Live heeft de band nog meer pit dan op plaat en Tom Pintens is een fijne toevoeging aan de formatie. Zijn tweede stem kleurt de nummers prachtig, tijdens "In Het Bos" galmt zijn falsetto zelfs als een sirene door de bomen.

MIN
Pas tijdens het oude Te Heet Gewassen dat op driekwart van de set wordt gespeeld, springt het publiek op, dat eerder nog op de mossige grond gezeteld was. Het is tekenend voor de set: het nieuwe materiaal is nog niet helemaal bekend, óók bij de soms wat slordige band. Zo wordt eenmaal het verkeerde nummer opgestart, valt Rebergen tijdens afsluiter Sneeuw verkeerd in en stopt ze halverwege het nummer zelfs een seconde met zingen.

CONCLUSIE
In het nieuwe werk sneeuwt Rebergen onder in het muzikale bombast van de band, zal de cynicus zeggen. De piano en de originele zinsnedes zijn de enige kracht van Roosbeef. Dat is onzin. Omdat Ik Dat Wil zit spannender en vernuftiger in elkaar dan haar voorganger, maar moet nog even indalen bij zowel band als publiek. Geef het een maandje en Roosbeef is verbluffend goed.

CIJFER:
7,5

Meer Into The Great Wide Open op de speciale festivalsite.