"I'm the one they warned you about." Richard Buckner zingt het, maar gevaarlijk oogt hij allerminst. Eerder kwetsbaar en open, met zijn kleine oogjes en zijn effen zwarte shirt. De singer-songwriter uit (tegenwoordig) New York opent een avond die vooral veel traditionele kwaliteit belooft te bieden.

GEZIEN
Richard Buckner, Le Guess Who, Tivoli, 25-11-2011

MUZIEK
Richard Buckner moet wel de minst onhippe muzikant van Le Guess Who zijn. Onhipper nog dan Endless Boogie gisteren. Buckner maakt buitengewoon elementaire alternatieve country. Dat doet hij al sinds halverwege de jaren negentig, en na een gat van vijf jaar verscheen onlangs het album Our Blood. In de tussenliggende periode moest de zanger de motor draaiende houden met eenvoudige dayjobs, wat hem een natuurlijke bescheidenheid geeft. "Weet je wat ik het mooiste van dit soort festivals vind?", zegt hij. "Dat ik vanavond alle bands gratis kan zien."

PLUS
Met zijn vlechtjes oogt Buckner als de goedmoedige blinde slager in het dorp van Asterix en Obelix. Robuust, maar geen greintje kwaad te bekennen. Zijn bassist zit achterover op zijn stoel alsof hij gepensioneerd op zijn veranda zit. Hij speelt er rustig wat toetsen bij. Daarnaast heeft hij nog een drummer en een tweede gitarist. Bij Buckner is niet de minste vorm van opsmuk te bekennen. Zijn teksten zijn moeilijk te volgen, zeker zo live, maar wie ze al kent herkent een zekere eenvoudige triestheid en frustratie. Muzikaal is het niet spectaculair, maar zijn timing en zeggingskracht zijn ontroerend.

MIN
In vergelijking met Bill Callahan, die later op de avond speelt, is Buckner net wat minder bijzonder. Een echt onderscheidende sound heeft hij niet, maar als hij zijn mond open doet geloof je hem wel direct. Zijn set is een aaneenschakeling van boeiende country- en folksongs, zonder echt een piek te bereiken.

CONCLUSIE
Een sterk optreden zonder vuurwerk. Richard Buckner moet het puur hebben van zijn stem en basale songs. Een singer-songwriter met nul cross-over potentieel, maar met een enorme emotionele lading. Hij dwingt er in elk geval de volledige aandacht van zijn publiek, en dat is in een grote zaal op een festival zeker geen vanzelfsprekendheid.

CIJFER
7,5