Le Guess Who: A Winged Victory indeed

Winged Victory For The Sullen zorgt voor doodse stilte in de EKKO

Pepijn van Gils ,

Ontmoetingen zijn alles. Mei 2007 speelde Adam Wiltzie, de oprichter van de ambient drone-band Stars Of The Lid, in Bologna. Adam had een vriend uitgenodigd en die bracht dan weer de Amerikaanse pianist Dustin O’Halloran mee. Achteraf raakten de twee aan de praat en ontstond er een band die zich uiteindelijk in de wonderbaarlijke muziek van A Winged Victory For The Sullen vertaalde.

Winged Victory For The Sullen zorgt voor doodse stilte in de EKKO

Ontmoetingen zijn alles. Mei 2007 speelde Adam Wiltzie, de oprichter van de ambient drone-band Stars Of The Lid, in Bologna. Adam had een vriend uitgenodigd en die bracht weer de Amerikaanse pianist Dustin O’Halloran mee. Achteraf raakten de twee aan de praat en ontstond er een band die zich uiteindelijk in de wonderbaarlijke muziek van A Winged Victory For The Sullen vertaalde.

GEZIEN:
A Winged Victory For The Sullen, Le Guess Who, EKKO, zaterdag 26 november

MUZIEK:
Zowel Wiltzie als O'Halloran zijn grote namen in de ambient en neoclassical-kringen. O’Halloran maakte onder andere de soundtrack voor Sofia Coppola’s film Marie Antoinette en speelde mee tijdens de sessies van Josh T. Pearsons Last of the Country Gentlemen. Adam Wiltzie vormde samen met Brian McBride Stars Of The Lid. AWVFTS nam bewust niet op in de homestudio’s van de beide componisten, maar het duo ging op zoek naar grotere akoestische ruimtes, zoals de Leuvense Begijnhofkerk en studio's in Duitsland en Italië. Het geheel werd samen met Francesco Donadello gemixt in een 17de-eeuwse villa in de buurt van Ferrara.

PLUS:
Ze hebben absoluut gevoel voor zelfspot. Wiltzie kondigt hen zelf aan: "We're gonna play songs about dead people and broken hearts, so I hope you'll enjoy yourselves the coming hour." Ze zetten fijngevoelige vernieuwende composities neer. Herfstige filmmuziek voor onder langgerekte filmshots, maar tegelijk heel helder en blijmoedig. De lichte passages en transities doen denken aan Dvorak's Nieuwe Wererd. Met het Amsterdams strijkerstrio dat ze bij zich hebben, zetten ze een prachtig stukje sereniteit neer tussen al het geweld van het festival. Toch mag een staande ovatie er niet voor zorgen dat zij een laatste landschap neerzetten en Wiltzie sluit even komisch af als dat ze begonnen. "Now people, get ready for the indie rock!"

MIN:
De nummers zijn door het genre wel erg lang en geduld is dan ook geboden. Het maakt het zogezegd wel een lange zit, alleen er zijn geen stoelen. Het publiek kiest eieren voor zijn geld en gaat weliswaar op de grond zitten, maar programmering in een Schouwburg was welkom geweest.

CONCLUSIE:
Prachtig concert, en een mooie presentatie met het strijkers-trio. Zij worden beloond met luid applaus en een staande ovatie. Maar om een uur staand te luisteren naar zo'n klassiek concert is echt een opgave. Eigenlijk wil je hierbij in een Schouwburg zitten en je ogen sluiten.

CIJFER:
7,5