VersaEmerge moet volgens de presentator voor het eerste lawaai zorgen. Even 'de oren uitspuiten' kan na Hurts inderdaad geen kwaad. Die opgave is aan het Amerikaanse rock-kwartet echter niet besteed. Na een uur VersaEmerge is het veld zo leeg als de Griekse staatskas en de vraag wat de band uit Florida hier in hemelsnaam deed en te zoeken had.

CONCERT
VersaEmerge, Pinkpop 3FM Stage, zondag 12 juni 2011

MUZIEK
Emorock met wat elektronica en symfonische/goth-invloeden. Van de oorspronkelijke band is alleen gitarist Blake Harnage over, zangeres Sierra Kusterbeck stapte in 2007 in net voor de release van de tweede ep. Sindsdien versleet VersaEmerge acht bandleden, ook mede-oprichter Anthony Martone vertrok in 2009, naar eigen zeggen na een conflict met Kusterbeck. Inmiddels is er een nieuwe bassist en een drummer voor deze Europese tournee.

PLUS
Spring-in-het-veld Sierra Kusterbeck maakt er een heuse show van. Ze rolt meer dan eens over het podium, verleidt het publiek en de camera en heeft een redelijke stem voor dit emorock-werk (hoewel niet voor de hogere registers). Ze is niet heel sympathiek, maar ook geen gek uithangbord als frontvrouw. De rest van de band opereert gezamenlijk niet heel geolied, maar als je nagaat hoe vers het voor de ritmetandem allemaal is, doen ze het niet gek.

MIN
Daarentegen is de samenzang tussen Kusterbeck en Harnage niet bepaald het strong point. Dan heeft Kusterbeck net (voor de zoveelste keer) het publiek opgezweept, dan laat de band het helemaal stil vallen en begint Harnage onvast te zingen: weer een anticlimax. De drummer zit te prominent in de geluidsmix en daarmee de gitaarlijnen in de weg. Als je vanaf het tweede nummer zoveel mensen van het veld weet te jagen, gaat er toch iets ernstig mis. We zitten vier nummers in de set van twaalf en krijgen het gevoel dat dit een heel, heel lang uur gaat worden. Kusterbecks pogingen om het publiek te laten springen, ogen als een treurige routine. Aandoenlijk, maar enkel voor de eerste rijen effectief en misplaatst: zo om te springen en klappen is VersaEmerge heel niet en zeker niet alle twaalf de nummers opnieuw. Ook Kusterbecks favoriete pose, een hand omhoog tijdens het intro en dan springen, komt telkens terug. Pas bij het een na laatste nummer 'Lost Tree' is er een rustpuntje en dan alleen in het eerste deel.

CONCLUSIE
VersaEmerge is wel constant: van begin tot eind slecht, niks blijft hangen, alles klinkt hetzelfde (povere emorock met onvoldoende zang) en de band herhaalt telkens hetzelfde trucje. Drie oude EP's en een nieuw album en de vele bandwisselingen ten spijt; de twaalf nummers worden eender opgediend en ook het afsluitende 'Fixed At Zero', titelnummer van het album, vervliegt na de laatste noot meteen. De band heeft hier opvallend weinig te zoeken. Dat ze dienen als vulling van het blokkenschema (wellicht  een package deal met het bevriende Simple Plan?) is niet zo erg, maar dit is echt ondermaats. 'I hope you guys get a chance to see some bigger bands today. This is our first time here, ever. We have a new record out and I hope you guys wanna buy it or something.' Het klinkt eerlijk gezegd nogal wanhopig en het gaat niet werken.

CIJFER:
3,5