Amerikaanse kastelenmetal, niet te verwarren met Scandinavische riddermetal, is op Pinkpop vertegenwoordigd met Avenged Sevenfold. De band leunt op voorman M. Shadows en misschien wel iets te zwaar. De jongens worden van de mannen gescheiden tijdens dit pyro-spektakel.

CONCERT
Avenged Sevenfold, Pinkpop 3FM Stage, zondag 12 juni 2011

MUZIEK
Avenged Sevenfold, je mag a7x zeggen, maakt al sinds de eeuwwisseling een smakelijke mengeling van metal en hardrock. M. Shadows, Synyster Gates, Zacky Vengeance en Johnny Christ hebben al vijf albums gemaakt. Het is geen moeilijke cryptometal, maar instap-rock om kennis te maken en bij te springen en schreeuwen. Stond deze band hoog op het verlanglijstje van het festival? Waarschijnlijk niet, maar nu hun tour ze toch in de buurt bracht, is het wel zo leuk hun vuurspektakel eens van dichtbij te aanschouwen.

PLUS
Die zanger, meneer Shadows, maakt dit optreden. Hij voelt zich niet te stoer om zonder oortjes in te zingen en heeft een geweldige stem. Hij stoot zijn vuisten richting de hemel, moedigt aan en gooit krachttermen. Zijn refreinen zitten enorm goed in elkaar en klinken super. Het refrein van 'Welcome to the Family' bijvoorbeeld, erg knap. 'Buried Alive', het downtempo nummer van hun laatste album, vormt een eerste hoogtepunt. Jammer dat de strijkers uit een kastje komen, maar anders was er natuurlijk geen ruimte voor het kasteel in de bus. Dat kasteel gaat in de fik bij de Bohemian Rhapsody van a7x: 'God Hates Us'. Door Schaduw aangekondigd als ‘fucking brilliant.’ Het is een epos van jewelste met speedmetal, screamo, punk en hardrock-momenten. Die mietjes haken af, de echte fans blijven over en zwaaien hun handen uit de kom.

MIN
Jammer dat de bandleden op gang moeten komen. Een van de gitaristen en de bassist zitten er de eerste drie nummers regelmatig naast. Een strakke ritmesectie is zo belangrijk bij deze nummers. Het doet gewoon pijn als bas en drum elkaar missen. Gelukkig is daar de pyrotechnicus die er nog wat brandstof doorheen blaast.

Ondanks sterke refreinen zitten veel nummers niet goed in elkaar. Rommelig, maar bovenal enkel uit op het showen van hun kunsten. Over slim gebruik van gitaar en drumsolo’s kun je boeken vol schrijven die deze band allemaal zou mogen lezen. Maar a7x maakt zich er niet druk om. Ze hebben drie lullige tafeltjes voor het podium om te posen, op te soleren en weer met (letterlijk) veel vuur vanaf te springen. Doe er dan in ieder geval even een zwart lakentje omheen of bouw er piepschuim kantelen van, zou je denken.

CONCLUSIE
Het is leuk dat Avenged Sevenfold hier stond en zo uitpakte. M. Shadows is een imponerende voorman die met recht alle aandacht opeist. Enkele andere bandleden mogen wel eens streng toegesproken worden. Iets minder Jack Daniels en iets meer concentratie komt de set echt ten goede. De nummers van a7x zitten niet altijd sterk in elkaar en zijn echt gericht op de live-beleving. Deze is mede door 'Shadows' prima in orde. Maar een revelatie is dit nu ook weer niet. Daarvoor is het te routineus en enkel gericht op direct effect.

CIJFER:
6,5