Interpol vandaag ongevaarlijk troosteloos

New Yorkers spelen als vochtig haardhout

tekst Ingmar Griffioen, foto's Tim van Veen ,

Een uur Interpol in de Alpha is iets om naar uit te zien. De band opent de set net als de laatste cd met 'Success' en dat blijkt geen garantie voor een vliegende start. Het is wel een degelijke start.

New Yorkers spelen als vochtig haardhout

Een uur Interpol in de Alpha is iets om naar uit te zien. De band opent de set net als de laatste cd met 'Success' en dat blijkt geen garantie voor een vliegende start. Het is wel een degelijke start.

CONCERT:
Interpol, Lowlands, Alpha, zondag 21 augustus 2011

MUZIEK:
Postpunk en waverock, van oorsprong met een donkere, industrieel gevoel in de geest van Joy Division. Zeker debuut-cd Turn On The Bright Lights geldt als een klassieker, een blauwdruk voor new post-punk. De laatste twee albums musiceren ze meer met de rem erop. Na de recente, vierde plaat, simpelweg Interpol gedoopt, verliet bassist Carlos Dengler de band. Zijn kenmerkende baswerk is op het album echter nog wel te horen, maar live wordt hij gemist en vervangen door de boomlange Brad Truax.

PLUS:
Vanaf 'Narc' (van de uitstekende tweede cd Antics) is het wel raak. De track vertrekt vanaf een simpel, doeltreffend loopje, is hoekig en catchy en de herkenbaarheid doet de rest voor de Alpha. Het publiek voelt de band en groeit in de set. Oudje 'Hands Away' is mooi opgebouwd en het donkere, meeslepende 'Barricade' bewijst dat voor het nieuwe album ook spannende tracks geschreven zijn, die ons terugvoeren naar het debuut.

MIN:
Daarna gaan we, ondanks drie sterke tracks van Antics op een rij, toch een beetje indutten. Gek. En vooral: onnodig. Bassist Truax heeft een cv met acts als Gang Gang Dance, Animal Collective en Cass McCombs er op. Hij doet het okee, maar Dengler's groove is niet zomaar te vervangen. Erger is toch de stem van zanger Paul Banks, die karakteristieke kraakstem die voor het klaaglijke, onheilspellende gevoel de juiste klankkleur bezit. De stem die gekenmerkt wordt door een natuurlijke droefheid. Die stem die aan de andere kant live soms enorm achterblijft bij wat het op plaat kan zijn. Die als de band en Banks elke vorm van energie laten varen, nogal zeurderig wordt. En dan is Banks hier eigenlijk nog een stuk beter bij stem dan recent in de HMH.

CONCLUSIE:
De nieuwe plaat kan niet verhullen dat het na Antics nooit meer echt spannend, echt Interpol was. De live-ervaringen lopen helaas parallel. De band opereert degelijk en vervult daarmee haar plicht. Interpol is ook een beetje als te vochtig hout in een haardvuur; het knettert wel en laait soms even op, maar de vlam slaat er nooit echt goed in. Zonde, want dat materiaal is me in potentie toch een partij ontvlambaar..

CIJFER:
6,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite