Groots, grootser, grootst, Within Temptation

Wel oppassen voor overperfectie en gemakzucht

tekst Ingmar Griffioen, foto's Tim van Veen ,

Het lijkt mee te vallen met de belangstelling voor Within Temptation. Geen hectische taferelen met duizenden fans, die al een uur staan te wachten. Het moet gek zijn voor de symfonische rockgroep; optreden op een festival dat zo snel uitverkocht, waardoor er weinig hardcore fans in de Alpha staan. Geen zaal met louter fans dus, zou de band daar de setlist op aanpassen?

Wel oppassen voor overperfectie en gemakzucht

Het lijkt mee te vallen met de belangstelling voor Within Temptation. Geen hectische taferelen met duizenden fans, die al een uur staan te wachten. Het moet gek zijn voor de symfonische rockgroep; optreden op een festival dat zo snel uitverkocht, waardoor er weinig hardcore fans in de Alpha staan. Geen zaal met louter fans dus, zou de band daar de setlist op aanpassen?

CONCERT
Within Temptation, LowlandsAlpha, zaterdag 20 augustus 2011

MUZIEK
Nederlands grootste symfonische rockband is ook wereldwijd een van de vaandeldragers van het genre. Om een idee te geven van de grootte: sinds het begin in 1996 bracht Within Temptation zes studioplaten uit, waarvan er drie met platina bekroond werden. De band won zoveel prijzen dat je de gemiddelde katholieke kerk er mee kan vullen: twee harpen, de Buma Popprijs en viermaal de Export Prijs, zes TMF Awards (NL en Belgische), twee 3FM Awards, een MTV Europe Music Award en twee Edisons. En dan zijn er nog elf gouden platen en vijf platina, verdeeld over Nederland, Duitsland, België, Finland en Rusland. Within Temptation heeft nu ook een eigen comic, een verstripte versie van het laatste album The Unforgiving, dit weekend gepresenteerd op een stripbeurs in Baltimore.

PLUS
Snel na de eerste noten van 'Shot In The Dark' vult de Alpha zich en bij 'In The Middle Of The Night' staat iedereen mooi mee te klappen. En laten we eerlijk zijn, dat nummer zit prima in elkaar en de presentatie is ronduit overdonderend. In de overrompelende podiumaankleding van de band komt uiteraard het WT logo en het artwork van de nieuwe cd terug. Tot in het groteske, maar de boodschap is duidelijk. De drummer en toetsenist zetelen op de uiteinden van een gigantische catwalk, waarop gitarist Robert Westerholt en zangeres Sharon den Adel ook zo hun momenten kunnen kiezen. De band kijkt waarschijnlijk niet op een aggregaatje meer of minder en de video- en lichtshow zijn dan ook overweldigend. Om het af te maken hebben we vuurwerk, rook en nog meer vuurwerk. Imposant. Symfonische rock dus met kraakheldere synths, stevig en strak drumwerk (zeg nu zelf, wie hoort dat die jongen pas vorig jaar toetrad?) en twee gitaristen, waarvan creatieve spil Westerholt nog het hardst zijn best doet om het allemaal metal te laten uitzien. En dan niet te vergeten Den Adel, die grote langharige blikvanger met die daverende stem, waarmee ze moeiteloos de hoogste registers haalt.

Het magnum opus en ticket to success 'Ice Queen' zorgt uiteraard voor de meest extatische momenten. Elf jaar terug zorgde het voor de eerste hit en op de festivals kunnen ze niet anders dan het te spelen. Festivalpubliek komt daarvoor. Die andere single van het debuutalbum, Mother Earth, wordt vandaag heel gepast aan de Pukkelpop-slachtoffers opgedragen. Goede band, technisch niets noppes nada op aan te merken. Punt.

MIN
Veel van bovenstaande showelementen zou je ook als minpunten kunnen opschrijven, als overdreven en dikdoenerij. De band heeft vooral te vrezen van overperfectie (en daarmee saaiheid) en gemakzucht.

CONCLUSIE
Within Temptation ging van metal, naar goth- of symfonische metal, naar symforock. Dat beheersen ze inmiddels tot in de puntjes en daarmee hebben ze een voornaam exportproduct en goud in handen. Tot het eind van het jaar spelen ze in de grotere zalen van Europa en de helft is al uitverkocht. Daarna gaan ze in 2012 het theater weer in, net zo makkelijk.
Drie van de zes bandleden zitten al vijftien jaar bij Within Temptation: gitarist en songwriter Robert Westerholt, zijn vrouw en zangeres Sharon den Adel en bassist Jeroen van Veen. Consolideren lijkt het probleem dan ook niet. De vraag is vooral wat ze nog willen doen. Muzikaal is The Unforgiving niet vernieuwend, visueel is het een spektakelstuk van jewelste. 'Ice Queen' wordt ditmaal niet aan het eind van de set gespeeld, maar in het midden. De show wordt namelijk begonnen en uitgeluid met indrukwekkende clipbeelden van het nieuwe albummateriaal. Uitgekiend. De band paste de setlist dus wel aan. Niet aan het festival, maar aan het nieuwe werk. Veelzeggend.

CIJFER:
7

Meer Lowlands op de speciale festivalsite