Crystal Castles begint te laat, stopt voortijdig en laat in de tussenliggende 35 minuten ook nog eens een belegen indruk achter. Nee, dit is niet hun dag.
CONCERT
Crystal Castles, Lowlands Bravo, zaterdag 20 augustus 2011
MUZIEK
Het ontspoorde katholieke schoolmeisje Alice Glass en de schuchtere knopjesfreak Ethan Kath vormen samen Crystal Castles. De Canadese act maakt electropunk die steeds meer richting harde techno neigt. Nintendo-bliepjes en trance-synths zorgen voor een eigen geluid dat wordt versterkt door een krijsende Alice. Soms zingt ze, maar meestal brult ze door effectenbakken heen. Een drummer zorgt voor het live-element dat verder bestaat uit de kronkelende Alice die soms het publiek in duikt.
PLUS
Een enorm eigen en fris geluid kenmerkt Crystal Castles. De Atari-sound in combinatie met snoeiharde beats en manische schreeuwteksten vonden al snel hun weg van de underground naar de radio. Het eerste album bracht ze drie jaar geleden naar de X-Ray. Dit jaar staan ze in de grote Bravo-tent om nummers van hun tweede titelloze album te presenteren. Dit doen ze met grote gebaren en een spectaculaire lichtshow waarbij ze zelf anoniem en ongrijpbaar pogen te blijven.
MIN
De punkers hebben hun ziel verkocht. Niet doordat ze tekenden bij een groot label of door op hun tweede plaat ineens trance-invloeden te gebruiken en publieksvriendelijker tracks te maken. Het siert ze dat ze willen groeien en evolueren. Nee, Crystal Castles is niet meer eng, het spettert niet meer, wordt voorspelbaar. Er gaat geen dreiging meer van uit, overal waar het zou kunnen schuren wordt het geluid ingevuld met synths en die irritante drummer. Het industriële en kille is weg, hier staan ineens mensen. Joh, mensen. Nee, maar mensen waar je je aan gaat ergeren. En dan is het geluid in de zaal ook nog eens behoorlijk vlak en klinkt de drum veel te akoestisch voor de sound. Twintig minuten te laat beginnen en vijf minuten voor de reguliere tijd stoppen kan wellicht als je een enorme indruk achter laat. Maar na 35 minuten worden de twee door een deel van het publiek uitgejouwd.
CONCLUSIE
Wanneer de dreiging en spanning is verdwenen blijft er enorm weinig over van Crystal Castles. De spannende nummers van het debuut worden, op twee na, niet gespeeld. De constante 140 bpm bas haalt alle dynamiek uit de nummers. En nu Alice eerst over een foto-pit en barriers moet klimmen om in het publiek te komen, valt ineens op hoezeer ze zich geen houding weet te geven op het podium. Dan staat ze daar ongemakkelijk dansjes te doen. Twee nieuwe nummers zijn enorm plat en saai. En dan is die gevaarlijke electropunkact ineens verworden tot platte dance met een ongemakkelijk schreeuwwijf. Is Crystal Castles over de houdbaarheidsdatum? Het lijkt er op Lowlands helaas wel op.
CIJFER:
5-
Meer Lowlands op de speciale festivalsite