Black Breath brengt oldschool death met hardcore-furie

Bruut vijftal uit Seattle werpt zich op als de ware headliner

Tekst Ingmar Griffioen, foto's Martien Janssen ,

Hands up wie net als die zanger headbangend het podium met zijn haar kan raken. No hands huh? Dacht ik wel. Zoals er ook weinig bands in de Benelux zullen zijn die hun oldschool deathmetal zo bruut, maniakaal snel en zo hardcore opdienen. Black Breath uit Seattle dus.

Bruut vijftal uit Seattle werpt zich op als de ware headliner

Hands up wie net als die zanger headbangend het podium met zijn haar kan raken. No hands huh? Dacht ik wel. Zoals er ook weinig bands in de Benelux zullen zijn die hun oldschool deathmetal zo bruut, maniakaal snel en zo hardcore opdienen. Black Breath uit Seattle dus wel.

GEZIEN:
Black Breath, dB's, Le Guess Who?, 27-11-2010

MUZIEK:

Ultra-agressieve death metal met oldschool Göteborg-invloeden (melodieuze death) van vijf gasten uit Seattle met een hardcore-historie en -bruutheid.

PLUS:

Boem! Black Breath is zo'n band die meteen staat, die je vol in het gelaat slaat met machinaal dubbel riff-werk en mitrailleur-drumroffels. En die je van de eerste seconde duidelijk maakt waar ze voor gekomen zijn: om alles te geven in een brute metalshow. De band beperkt zich niet tot typische death metal, maar gooit er een paar hardcore knallers in (met breaks, slepende core en gezamenlijke schreeuwzang zoals een Madball dat zo goed kon) en crosst over naar andere genres als klassieke en thrash metal. Neem de Motörhead-klassieker Ace Of Spades, of voor de Brabanders onder u: Peter Pan's De Schoppenaas, speel het twee keer zo snel en je hebt het anthem waarmee Black Breath de beer en de pit definitief los doet breken. Dat kan nog een tandje bruter? Jazeker; in het volgende nummer, waarin de zanger tot achterin de zaal rent om support te vragen en krijgt. Als er dan ook nog iemand mee gaat brullen in zijn microfoon, hebben we bijna een waar hardcore-sfeertje te pakken. De laatste show van de Europese tour (wat je vooral aan die ene lijkbleke, knalhard kauwgom kauwende gitarist lijkt te zien) zo tekeer gaan: dat verdient respect.

MIN:
Als je zo snel en hard speelt, loop je het risico de boel en de trommelvliezen dicht te smeren, zeker in een relatief kleine zaal als dB's. Je één keer verontschuldigen dat Torche er niet is, waar mensen toch inderdaad wel voor uit België en Duitsland gekomen waren, volstaat.

CONCLUSIE:
De lead-gitarist, zanger en de bassist zien er metal uit en de tweede gitarist en de drummer hardcore. Dat beeld klopt ook redelijk. In drie kwartier gaat Black Breath vreselijk tekeer in dB's. Iemand merkt dan ook terecht op: 'dit heeft weinig met Le Guess Who? te maken, maar het is wel hele lekkere oldschool metal!' Black Breath gaan we nog wel terugzien op de Europese podia. Is het niet op Roadburn, Incubate, het Trashfest in Hoogeveen of de Eindhoven Metal Meeting, dan toch zeker wel in clubs als dB's of de Vera kelderbar.

CIJFER:
8

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.