In januari was The Mad Trist de eerste 3VOOR12 Selecteert. Diezelfde maand verscheen debuutalbum Pay the Piper en ging het hard. Veel shows, een door 3FM opgepikte single en op Bevrijdingsdag wacht op De Dam het voorlopige hoogtepunt: “De Dam is een fantastische locatie, waarschijnlijk spelen we daar voor zo’n twintigduizend mensen. Bizar.” 

Het gaat hard met The Mad Trist. De release van het debuutalbum was met twee uitverkochte shows in Paradiso en EKKO een succes, Eric Corton zette zich met liefde in als vurig pleitbezorger en een reeks optredens waar nog lang geen einde aan lijkt te komen, beloven alleen nog maar betere tijden. Deze zomer hebben de Limburgers een reeks festivals op de planning staan, op Bevrijdingsdag staat de band op de Dam en eind dit jaar volgt een najaarstour langs de grote popzalen. De lente begon dit jaar vroeg voor de stonerpoppers uit het zuiden. Desalniettemin blijven er nog genoeg, het liefst zo snel mogelijk te vervullen, dromen over, gitarist Jan Franzen: “Het zou super zijn als we op Lowlands zouden staan. Nederlandse bands schijnen over het algemeen redelijk laat geboekt te worden, we blijven dus hopen.”

Het succes van The Mad Trist staat volgens Franzen niet op zichzelf, hij ziet een ontwikkeling. Jan: “Hardere muziek is weer helemaal terug, ook in Nederland. De Staat, Drive Like Maria, wij. De tijd is echt rijp voor een hardere, lompere sound.” Naast een goed gevoel voor timing, beschikken de Limburgers ook over de juiste vrienden. In vrijwel elke recensie die over The Mad Trist verschijnt, duikt de vergelijking met De Staat op. De behoefte om resoluut uit die schaduw van de grote broer te stappen, heeft de band niet. “Ik begrijp dat mensen die vergelijking maken, we opereren tenslotte ook min of meer in hetzelfde straatje. Torre Florim heeft ons album geproduceerd en de referentie duikt in vrijwel elke recensie op. Toch zijn we wel anders dan De Staat. Je hoort in onze muziek ook de invloeden van Vlaamse bands als Millionaire en dEUS terug. We zijn niet alleen maar hard en lomp. Juist door de combinatie en de popinvloeden onderscheiden we ons.”

Deze zomer doet de band een uitgebreid rondje festivals en eind dit jaar wil de band met een najaarstour een aantal grote zalen volspelen. Ook wordt gekeken wat de mogelijkheden om Pay The Piper in België en Duitsland uit te brengen. Drukke tijden dus, met weinig ruimte om te werken aan nieuwe nummers. Toch wil The Mad Trist het liefst nog dit jaar aan de slag met de opnames van een nieuw album. De speelervaring die de Limburgers dankzij een vol programma hebben opgedaan, kan de band bij dat proces goed gebruiken. “Als je live speelt, zie je de mensen echt reageren op de muziek. We weten daardoor inmiddels beter wat werkt en wat minder werkt.” Druk door het succes voelt Franzen niet. “Als ik een gitaar pak is alle druk verdwenen, ik schrijf echt aan de lopende band.”

Begin deze maand speelde The Mad Trist weer eens in Maastricht, een echte thuiswedstrijd. De zaal stond bomvol. “Dat was echt een te gekke avond. Bij de meeste shows duurt het twee of drie nummer voordat de mensen losgaan, nu ging het echt vanaf het eerste nummer al los. Onze ouders stonden op de voorste rij te glimmen van trots. Ze vinden het fantastisch dat het zo goed gaat”.

The Mad Trist is morgen te zien in de VPRO's Nederpopshow, elke zaterdag vanaf 23.30 op Nederland 3