‘Muzikaal wonderkind’ is de term waarmee de Duitse Konstantin Gropper vaak wordt aangeduid. Een reputatie die hij te danken heeft aan een briljant debuutalbum onder de artiestennaam Get Well Soon, waarbij hij alle instrumenten - en dat zijn er aardig wat bij deze bombastische, soms orkestrale muziek - zelf heeft ingespeeld. Konstantin zal na alle lof vast van verrukking een gat in de lucht hebben gesprongen, maar moet ook de druk van de hooggespannen verwachtingen hebben gevoeld tijdens het maken van zijn tweede album.

Gelukkig is de druk hem niet fataal geworden, want het nieuwe album Vexations, dat nu in de schappen ligt, kan zeker als teken van leven worden beschouwd. Hoewel minder enthousiast ontvangen dan zijn voorganger, bevat de plaat nog genoeg slepende, zwarte liedjes om een traan bij weg te pinken en bovendien een compleet boekwerk aan diepe, poëtische teksten om je hoofd weer eens over de grote vraagstukken des levens te breken.

Nu staat (om nog meer teken van leven te geven) Get Well Soon deze vrijdagavond in Vera. En dat wil men schijnbaar wel eens zien, want Vera is vanavond goed gevuld. En niet alleen met Nederlanders; ook een hoop trouwe Duitse fans komen een kijkje nemen. De nieuwsgierigheid is goed te begrijpen, want de vraag is of van zulke bombastische muziek, gespeeld door één man, live nog iets overeind blijft. Gelukkig heeft Konstantin familie (zijn zus) en vier ’vrienden’ meegenomen, zodat het repertoire toch grotendeels gespeeld kan worden.

Maar voordat Get Well Soon het podium betreedt, is het eerst de beurt aan het voorafje: Musée Mécanique uit Portland, Oregon. Dat een Duitse band muzikanten van de andere kant van de wereld mee op tournee neemt, lijkt misschien vreemd, maar als je de muziek hoort is dit al minder verwonderlijk. Musée Mécanique maakt namelijk net als Get Well Soon gelaagde muziek, met tig partijen over elkaar heen. Luchtige liedjes, met veel gevoel voor subtiliteit, maken dat het voorprogramma doet waarvoor het bedoeld is: de oren van het publiek zijn gespitst.

Nu rest Get Well Soon alleen nog de taak om een paar gevoelige snaren te raken en iedereen is in de wolken, zou je zeggen. Maar helaas blijken Gods wegen ondoorgrondelijk. Het blijft bij een degelijk concert met een paar uitschieters. Zo is daar een prachtversie van A Voice In The Louvre waarbij zowel het publiek als de bandleden de ogen sluiten om volledig in de muziek op te lossen en doet Ticktack! Goes My Automatic Heart Vera compleet verstommen. Maar door de bank genomen is het toch te vlak. Hoewel iedereen zijn partijen prima speelt, ontbreekt er die soms bijna barokachtige grootsheid en diepgang van de albums. Het is jammer, maar allicht is het ook gewoon onmogelijk om de kwaliteit van de platen live te evenaren. Hopelijk komt de band nog eens terug naar Groningen voor een herkansing, om ons vervolgens de oren van het lijf te blazen.