Vier jaar na het winnen van de publieksprijs van Humo’s Rock Rally (wereldberoemd in Vlaanderen)  is er nu Applause, het langverwachte debuutalbum van het Belgische Balthazar. De timing is in ieder geval perfect. Net nu de lentezon voor het eerst dit jaar voorzichtig om de hoek komt kijken, komen de laidback poptunes van Balthazar als geroepen.

Eind vorig jaar werd ons eens zo stevig vastgeklonken wereldbeeld definitief op de kop gezet. We wisten al dat men in België harder fietst, de muziek er net iets avontuurlijker klinkt en tegen structurele haters nog gewoon een cordon sanitaire wordt ingezet. Voor zover niks aan de hand. Wij zijn immers toch rijker, mooier en, het allerbelangrijkste, we kunnen nog steeds beter voetballen. Toch liggen de dagen dat men het er unaniem over eens was dat de Vlaamse bands de Nederlandse concurrentie met een onoverbrugbare afstand achter zich liet, inmiddels ver achter ons. Na een voor de Nederlandse muziek zeer succesvol 2009, men nam zelfs het woord renaissance in de mond, slaat België met Balthazar weer terug. 

Balthazar won in 2006 de publieksprijs van Humo’s Rock Rally met puntige liedjes in de geest van de op dat moment exploderende Arctic Monkeys. Vier jaar en twee flinke radiohits later hebben de nog steeds jonge Vlamingen (gemiddelde leeftijd twintig) een eigen geluid gecreëerd die ze met gepaste trots presenteren onder de titel Applause. De oude nummers, zelfs de hits, werden bij het oud vuil gezet en met behulp van een aantal gelouterde producers werd de nieuwe sound opmerkelijk knap uitgekristalliseerd. Het album werd in Noorwegen afgemixt door Leiduv Saetre (Kings of Convenience, Royksop). Het resultaat is een groovy popplaat die dankzij een keur aan slimme ideeën en koortjes de lente een damn pretty laidback soundtrack geeft. Nu al.
   
Fifteen Floors, de opener en tevens eerste single, introduceert na een piano-intro gelijk een groovy meetippelende bass. Niet weggemoffeld in de mix, maar helder en dominant, doordacht en ook best aards blijft dat bassgeluid de rode draad op het album. Ook steeds terugkerend zijn de geslaagde koortjes en de ruimte in de productie. In een rechtvaardige wereld, een plek waar dissonantie een pluspunt is bijvoorbeeld, zouden The Boatman (refreintje!), Blood Like Wine, Throwing a Ball en Blues For Rosann (liefdeverdriet!) hits zijn. Inclusief single Fifteen Floors is dat op een album met elf nummers een keurige score.
 
Naast ambities heeft Balthazar ook pretenties. Gelijk hebben ze. De bandleden zien er intelligent en jong uit en dat zijn, zoals iedereen weet, de perfecte ingrediënten om naïef te zijn. Toch wordt soms de grens iets te gretig gezocht, gevonden en ook nog eens overgestoken. De titel van het album (Applause) en ook de teksten komen bij vlagen te geforceerd over. Desalniettemin heeft Balthazar met Applause een jaloersmakend slim popalbum gemaakt. Met hits. En een overvloed aan lentezonondersteunende tunes. 

Applause is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. 8 april presenteert Balthazar Applause in Paradiso.