Vampire Weekend drukte samen met MGMT en Yeasayer een belangrijk stempel op de popmuziek van de afgelopen twee jaar. De drie bands komen allemaal uit dezelfde New Yorkse wijk Brooklyn. De bands gebruiken allemaal invloeden uit alle uithoeken van de muziek om met hun westerse pop een hele nieuwe weg in te slaan. En alle drie de bands presenteren begin 2010 een tweede plaat. Op het nieuwe MGMT album is het nog even wachten. Nu ligt Vampire Weekend's Contra net in de winkels. Volgende week weten we welke richting Yeasayer met het album Odd Blood kiest. Vampire Weekend’s drummer Chris Tomson en toetsenist/arrangeur Rostam Batmanglij waren in het land om te praten over de nieuwe muziek.

Hoeveel bands zullen zich na 18 maanden touren direct in een studio opsluiten om aan een nieuwe plaat te werken? Voor de leden van de Amerikaanse band Vampire Weekend voelde dit juist als een noodzaak. "Wanneer je zo lang geen nieuwe muziek hebt gemaakt, begint het te jeuken," vertelt drummer Chris Tomson. Toetsenist en arrangeur Rostam Batmanglij vult hem aan: "We stonden bijna twee jaar in de spotlights met maar elf liedjes. Geloof me, die ben je dan wel zat. Het werd tijd om weer aan de slag te gaan." Het resultaat van de opnames in New York en Mexico zijn tien ijzersterke popliedjes onder de albumtitel Contra.

Contra wijst op een tegenstelling. Deze wordt duidelijk in het laatste liedje op de plaat. Zanger Ezra Koenig bezingt de schijnbare tegenstelling van rock-'n-roll en het veilige leven van goede universiteiten en zwembaden in de achtertuin. De strekking lijkt exemplarisch voor deze band van nette hoog-opgeleide jongens: op het ene moment zijn het stoere podiumdieren en het andere moment zitten ze in een net hotel aan de verse jus bezeten te vertellen over geniale arrangementen en muzikale helden die ze tijdens het touren ontmoet hebben. "Perry Farrell van Jane's Addiction zei tegen ons: "Een groep mensen vinden, die goed samen kunnen werken en elkaar niet afmaken is iets heel bijzonders, dat moet je koesteren," vertelt Chris zonder lach op zijn gezicht.

Het is fascinerend en bij vlagen onnavolgbaar wanneer Rostam - het muzikale brein van de band - begint te vertellen over productietechnieken en de ideeën achter het geluid van Contra. "Ik wilde dat de drums groot klonken, ik wilde dat de vocalen groot klonken, maar het geheel mocht niets te veel wegen." Hij zet zijn hippe zonnebril af en probeert met wilde armgebaren zijn punt te maken. "Wat we met dit album wilden laten horen, is dat je een typisch bandgeluid kan combineren met muziek uit kastjes en synthesizers. De vocalen klinken als een instrument, niet per se als stem."

De band wilde met de nieuwe liedjes bewust wat meer de diepte in. "Er zat veel in de teksten van onze eerste plaat, maar mensen leken ons toch gewoon te willen zien als een amusante popband. Het gaat niet zozeer om pretenties. We zijn geëngageerd, maar je hoeft mensen niet met hun neus op onderwerpen en meningen te drukken, het kan ook subtiel," zo vertelt Chris. Rostam quote The Clash zanger Joe Strummer: 'alles over liefde is al gezegd.' "Onze reactie was om niet te schrijven over liefde, maar ons te verdiepen in relaties. Zo is het ook met politiek: je kunt alles met uitroeptekens schrijven, maar de beste manier voor ons is om muzikaal en tekstueel veel subtieler te werk te gaan." Rostam verwijst naar de cryptische tekst van het nummer Holiday, waar de Amerikaanse invasie in Irak is teruggebracht naar de tekst over een vriendin van de bandleden die sindsdien vegetariër is. "Je hoeft haar reactie niet te begrijpen, ik snap het ook niet. Maar het zegt wel iets over hoe ieder mens engagement anders beleeft en uit." "Ik hoop dat onze muziek door de invloeden, de teksten en door ons een bepaalde ruimdenkendheid uitdraagt," zegt Chris "Als dat zo is, ben ik heel erg gelukkig."