2010 zou wel eens stilletjes het jaar van Typhoon kunnen worden. Je hebt het haast niet door, maar de Zwolse rapper heeft plotseling een hoop kaarten op tafel. Het album Colucci Era van Fakkelbrigade verscheen vorig jaar mei, maar voor dit voorjaar staat nog een flinke clubtour gepland. Afgelopen weekend verscheen een EP van Typhoon & Rico met Muppet Stuff, het resultaat van hun theatertour. En na Noorderslag weten we zeker dat Typhoon nog een ijzer in het vuur heeft: zijn samenwerking met New Cool Collective. Eind vorig jaar verscheen hun gezamenlijke EP Chocolade. Om het af te maken kwam deze maand eindelijk Typhoon-classic Bumayé fatsoenlijk uit op single. De track is al sinds 2005 een absolute favoriet van zijn fans, en verdient het om in de New Cool Collective versie eindelijk een hit te worden. Tijd voor een gesprek met Nederlands minst macho rapper.

Festivals hebben vorig jaar allemaal gezien hoe goed het werkt, een grote hiphopband. Staan de zomerfestivals met open armen voor jullie klaar?
"Bijna alle recensies waren positief. Ik heb maar één negatiever verhaal gelezen. We kunnen daardoor inderdaad veel spelen, maar New Cool heeft zijn eigen agenda, voor mij is Fakkelbrigade de prioriteit. We gaan een aantal exclusieve festivals doen, om het leuk en interessant te houden."

Zonde eigenlijk.
"Ja, maar het gaat ook om wat je zelf wilt. Dat ging precies zo met het kiezen van een single van de Chocolade EP. Mensen bij de radio willen liever Bumayé, maar voor mij persoonlijk was Licht Uit interessanter, omdat het nieuwer is. Elk optreden met het New Cool Collective ben ik zenuwachtig, omdat alles mogelijk is. Geen enkel nummer is hetzelfde als de vorige show. Jazz is echt improvisatie. Ik werk met de beste muzikanten die er wat mij betreft zijn, ik wil niet voor ze onder doen. Dat is lastig. Ik kan wel in mijn teksten gaan knippen, maar op een gegeven moment ben je dan gewoon je tekst kwijt."

Bumayé is inderdaad een oud nummer. Het is gebaseerd op de documentaire When We Where Kings, over het beroemde gevecht tussen Mohammed Ali en George Foreman in Zaïre. De mensen scandeerden Bumayé naar Ali. Het betekent letterlijk 'dood hem'. Niks voor jou.
"Nee, maar de context klopt. Ik heb die track in 2005 gemaakt met Flexican, voor een theatershow van Made In the Shade. Het is uitgegroeid tot hét Typhoon anthem. Het was bedoeld als strijdkreet. Die wedstrijd was zoveel meer dan een bokspartij. Het is heel symbolisch allemaal: Ali won het gevecht door zijn incasseringsvermogen. Hij wist dat Foreman enorm harde stoten had, dus daar heeft hij op geoefend. Zijn sparring partner mocht alleen maar slaan, slaan, slaan, waardoor hij veel meer kon hebben. Dat, in combinatie met zijn beroemde dansen in de ring, zorgde ervoor dat hij Foreman boos maakte en uitputte."

"Door die documentaire ben ik fan geworden van waar Ali voor stond. Hij heeft in de gevangenis gezeten omdat hij dienst weigerde. Hij zei: 'No vietcong has ever called me a nigger'. George Foreman vroeg zich af: waarom houden ze niet van mij, ik ben toch zwarter? Het heeft geen moer te maken met kleur, het heeft te maken met hoe je je als persoon opstelt. Ali was enorm welbespraakt en had altijd een positieve instelling."

Die positiviteit heb jij nu ook geclaimd. Op Licht Uit noem je het New Optimisme, nog net geen New Cool Optimisme.
"Ik weet niet of het zo cool is. In deze tijd lijkt optimisme eerder uitzondering te zijn dan regel. Maar er zijn gelukkig nog veel optimistische mensen."

Moet je dat ook tegen jezelf zeggen, wees optimistisch?
"Ja, zeker. In Licht Uit zeg ik: 'Gaat het goed dan gaat het goed, dan is het beter dan voorheen en kunnen we beter in het moment blijven'. Vaak word je afgeleid door van alles en nog wat. Soms door mijn eigen verwachtingen. Op Noorderslag bijvoorbeeld waren de reacties heel erg goed, maar zelf was ik in eerste instantie zo ontevreden dat ik haast mijn excuses aanbood aan de jongens aanbood. Als ik niet uitmuntend ben, ben ik niet geslaagd."

"Het gaat mij te vaak alleen maar om knallen en direct resultaat. Als muzikant word ik ook helemaal gek van het internet. Natuurlijk moet ik mijn Hyves en mijn website bijhouden, mijn mail beantwoorden, maar het gaat me gewoon te ver. Ik merk dat ik er langzaam aan verslaafd raak, en dat gaat ten koste van dingen waar ik echt mee bezig wil zijn. Ik zeg niet dat tv of internet slecht zijn, dat is me te extreem, maar door de overvloed aan informatie vergeten mensen kritische vragen te stellen."

"Een goed voorbeeld vind ik de vingerafdrukken, die tegenwoordig verplicht zijn. Eigenlijk hoeven we alleen maar vingerafdrukken in onze paspoorten te zetten, maar Nederland wil ze als een van de enige landen ook opslaan in een database, onder het mom van veiligheid. We gamen tegenwoordig online, overal zijn sociale netwerken, spelenderwijs word je er comfortabel mee gemaakt dat mensen alles van je weten. Dan valt het niet eens meer op als er maatregelen genomen worden die je privacy nog meer schenden. Die vingerafdruk is een van legio voorbeelden. Ik laat me nog vaak genoeg afleiden, gewoon door op te gaan in het leven. Licht Uit herinnert me eraan dat ik mijn sensoren open moet houden."

Tussen Licht En Lucht was de minst macho hiphopplaat die ooit in Nederland is gemaakt. Colucci Era is al meer jongens onder elkaar. Chocolade iets er tussenin. Wat is de volgende stap?
"Ik ga weer aan de slag met Dries Bijlsma. Daar kijk ik echt naar uit. Vooral muzikaal wil ik het naar een hoger niveau tillen. Het moet muzikaal gezien de mooiste hiphopplaat ooit gaan worden. Ik heb de laatste jaren veel geleerd over het goed opnemen van muziek. Inhoudelijke ideeën zijn er al wel, maar nog zo pril dat ik er niets over kan zeggen. Ik vond Tussen Licht En Lucht zelf ook wel erg zwaarmoedig. Als ik nu terug luister denk ik: kom op Glenn. Daar wil ik iets meer balans in hebben. Mensen denken soms dat ik niet rook, niet drink en geen seks heb. Ik snap dat wel, maar het is natuurlijk niet waar."

Er komt een pornotrack?
"Wie weet! Maar het mag bij mij minder subtiel. Vroeger zei ik bepaalde dingen niet, omdat ze zo lomp klinken. Op de Carmen van het Noorden soundtrack had ik een track met Sticks en Duvel, waarin ik zeg: 'klaarkomen is klaarkomen, een kut een kut, de vrouw er achter maakt het bijzonder'. Perquisite heeft daar zelfs nog een stukje uit geknipt. Dat is hoe ik het zie, dus waarom zou ik het mooi poëtisch zeggen? Mensen zeggen dan: dude, waar komt dat ineens vandaan! Muziek is een momentopname. Ik ben wel een melancholisch type, maar dat uit zich ook heel vaak in een soort opwaartse melancholie."

Bedoel je niet nuchter in plaats van subtiel?
"Ik krijg jeuk van het woord nuchter. Nederlanders pretenderen nuchter te zijn, maar dat zijn ze niet. Nuchter vertaalt zich in een soort 'elkaar klein houden'. Doe maar normaal, je mag niet boven het maaiveld uitsteken. Nuchterheid is omgeslagen in lamheid. Ik zag een programma over het plaatsen van camera’s in de stad. In elk land zouden mensen op de barricade gaan. Hier zeggen mensen: ik heb niets te verbergen."

Je woont recht tegenover een kerk. Kort lijntje met Jezus?
"Haha. Ik ben niet religieus, wel gelovig. Ik ga er regelmatig heen, één of twee keer per week, om mijn hoofd leeg te maken. Ik ben christelijk opgevoed, maar op een gegeven moment kon ik niets meer met kerken, de dogma's, de mensen."

Heb je een vaste stoel waar je gaat zitten?
"De laatste tijd wel. Er is een kapelletje hier op de hoek. Ik heb het wel even nodig om te gronden. Je moet je nederig opstellen, als mens en als muzikant. Ik sta wekelijks op het podium, waar de mensen je naam scanderen en handtekeningen willen. Je moet niet groter dan je muziek willen zijn. Zodra je denk dat je de wijsheid in pacht hebt, hou je op met groeien. Ik zie het dus als een soort dankzegging, maar niet aan een man met een lange grijze baard."