Zes jaar geleden speelde frontman Marien Dorleijn ook op Lowlands. Toen was hij het extra paar handen dat labelgenoot Caesar steevast inhuurde voor hand- en spandiensten op het podium, voornamelijk op toetsen en gitaar. Natuurlijk had Dorleijn ook zijn eigen bandje Moss, maar dat sudderde op een laag pitje. Met gitarist Bob Gibson trad hij al af en toe op, maar vorm en sound moesten nog gevonden worden. Dorleijn keek ondertussen goed om zich heen en leerde de kneepjes van het vak in de vertrouwde Excelsior-stal. Hij maakte demo’s en die werden steeds beter. Inmiddels staat Moss in volle bloei en staat de band vroeg op de dag in een bomvolle Grolschtent.

CONCERT
Moss, Lowlands Grolsch, zondag 22 augustus 2010
 
MUZIEK
Gitaarpop. Hoe mooi het debuut The Long Way Back (2007) ook is, er kraaide geen haan naar. Afgelopen jaar verscheen de opvolger Never Be Scared/Don't Be A Hero: een soort maatpak dat de band zichzelf heeft aangemeten. De liedjesopbouw en de ritmes - veel trommels -  op het album doen denken aan Arcade Fire, de gitaren af en toe aan Neil Young en de meerstemmige zang aan The Byrds. Maar Moss is vooral Moss. Of zoals MC Tygo Gernandt ‘de beestachtige gitaarrockband’ aankondigt: 'Maaaaaaaaas!'.  

PLUS
Moss triomfeert vandaag. Als in het openingsnummer ineens een ritmesectie van vijf trommelaars acht de band opduikt is de verrassing groot en het ijs gebroken. Vervolgens gebeurt op het podium alles waar Dorleijn de afgelopen jaren met zijn bandmaten over gefantaseerd moet hebben. De samenzang die wél goed klinkt. De mix van akoestische en elektrische gitaar die precies in balans is. De trommels die eindeloos lijken te roffelen. En die op het bot afgekloven gitaarsolo, zonder opsmuk. Alles valt op zijn plekkie en alles lukt. Een uur lang worden de shitoptredens van de afgelopen jaren vergeten. Dat zaaltje met die kutinstallatie. Die talloze keren dat er mensen door hun breekbare muziek heen stonden te ouwehoeren. Mensen die eigenlijk liever hadden dat de dansavond al begon. Die bakken nasi in Goes. En dat rijstprutje, die keer dat ze op een studentenfeest moesten spelen. Alles is veranderd. Mensen zullen voortaan hun best moeten doen om Moss te zien optreden. Marien Doreijn heeft het geflikt. Uit naam van alle miskende talenten. Die van toen, van nu en die nog zullen komen.

MIN
Deze dag liet lang op zich wachten.

CONCLUSIE
Moss heeft vandaag de top bereikt. Het uitzicht voor de mannen van Dorleijn moet onvergetelijk zijn geweest.

CIJFER:
9,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite