Zes jaar geleden brak het vijftal Britse bleekneusjes door met een album vol kale, funky elektropop met ironische gangsta-teksten: 'Drivin' in my Peugeot, 20 inch rims with the chrome now, blazin' out Yo La Tengo'. Nu, vier albums later en volwassen geworden, maakt de groep eerlijke, welgemeende nummers over belangrijke zaken: 'Nothing is wasted, and life is worth living'. Maar rete-funky blijft het.

CONCERT
Hot Chip, Lowlands Bravo, zondag 22 augustus 2010
 
MUZIEK
Poppy en intelligente elektropop met uitstapjes naar dancehall, r&b, soul en funk.
 
PLUS
Een paar jaar geleden verzoop de band nog wel eens op festivals: die leuke, compositorisch knappe liedjes bleken in een grote tent ineens wel erg iel, en aan het samenspel mankeerde ook nog wel eens wat. Dat is voorbij: in nummers als 'Hold On' en 'I Feel Better' staat een stomend funkmonster te spelen, dat lijkt op de Talking Heads ten tijde van Speaking in Tongues. De liedjes zijn uitgerekt en versierd met extra instrumentatie (gitaarsolo's, percussie, sambaballen) en lopen vaak in elkaar door, waardoor één hete, dansbare brei ontstaat.

MIN
Alexis Taylor, het bandlid dat de meeste zang voor zijn rekening neemt, klinkt gelukkig goed. De twee andere zingende bandleden zitten er nog wel eens naast. Maar dat is niet vaak.

CONCLUSIE
Bij aanvang van het concert is de zaal nog akelig leeg, halverwege blijkt er flink wat publiek bij gekomen dat ritmisch meeklapt, danst en na afloop schreeuwt om meer. Ze hadden al een paar hits, maar tot voor kort nog geen live-act die een grote mensenmassa kon imponeren. Dat is nu gelukkig anders, en dat gun je die funky nerds ook wel.

CIJFER:
8,5

Meer Lowlands op de speciale festvalsite