Natasha Khan, beter bekend als Bat For Lashes, spreekt timide. Misschien is zacht wel een betere omschrijving. In de kleedkamer van de Rabozaal van de Melkweg concentreert ze zich op haar antwoorden, haar volume vraagt de gesprekspartner hetzelfde te doen. In mei dit jaar stond ze ook in de Melkweg, toen nog in de Oude zaal. Al die tijd is ze al op tour, in totaal negen maanden lang met slechts een tussenpoos van twee weken. Maar het einde is in zicht, dan kan ze terug naar Brighton, een kustplaats in het zuidwesten van Engeland. Ze woont er al sinds haar twintigste, maar pas nu - op haar dertigste- heeft ze leren accepteren dat die plek ook echt haar thuishaven is.

Na haar debuut Fur And Gold drie jaar geleden vertrok ze naar New York. Niet voor even, ze wilde zich er settelen. New York zag ze als de beloofde stad, uiteindelijk heeft ze er maar een jaar gewoond. "Ik wilde graag verhuizen, een 'thuis' vinden. Van New York had ik een idealistisch beeld. Ik zag een fantastische, inspirerende stad voor me, waar ik veel muzikanten, kunstenaars en schrijvers tegen zou komen. Maar het bleek al snel een illusie te zijn, ik was teleurgesteld. Dat heeft me wel aan het denken gezet. New York was mijn escapisme, ik had een droom en dacht die daar te vinden. Maar zoiets moet van binnen komen. Je moet je eigen mythe creëren, van binnenuit. Dat is de plek waar je je dromen kunt vereeuwigen."

De teleurstelling in de grote stad leidde haar naar Californië, vlakbij natuurpark The Joshua Tree. Daar verbleef ze een tijd voor de opnames van haar nieuwe album Two Suns, dat eerder dit jaar verscheen. Die twee tegenhangers, stad en natuur, blijken een grote rol op Two Suns te spelen. Op de hoes staat ze in een zelf gecreëerd landschap, vol met kaarsen, met op de achtergrond een Joshua boom. Khan zelf is op de voorgrond geplaatst. Een lijntje gouden glitters lijkt als een traan over haar wang te rollen. Als een levende weegschaal houdt ze in haar handen twee planeten, de een zwaarder dan de ander. Op de achterkant neemt ze dezelfde pose aan, maar het decor is veranderd in een drukke New Yorkse straat vol graffiti. De twee planeten zijn vervangen door discoballen, maar ook deze lijken uit balans. Zij die bij een eerste kennismaking in Khan een evenwichtig persoon denken te zien, hebben evenwel te maken met een illusie.

“Ik vind het moeilijk om balans te vinden, zeker sinds ik na mijn debuut veel op reis ben. Al gaf het me wel een soort van bevrijding, het is niet zo dat ik in de natuur een oplossing vond voor mijn botsing met New York. De natuur is belangrijk voor me, maar dat is het voor iedereen. Al zijn we er steeds verder van verwijderd geraakt, de natuur is waar we vandaan komen. Maar het gaat mij ook om  evenwicht te vinden in menselijke relaties, de liefde, veiligheid.”
 
Die zoektocht moet geen makkelijke zijn geweest. Op Two Suns is Bat For Lashes niet langer meer dat meisje in de videoclip van What A Girl To Do? waar ze in haar babyblauwe trui en glinsterende legging op een kleine crossfiets door het bos fietst. Fur And Gold heeft al een zekere hang naar het mystieke met een donkere gloed, maar kent ook dromerige liedjes en pianoballades. Two Suns leunt veel meer op zware, Afrikaanse ritmes en donkere synthesizers. En haar toch al overweldigende stem, ergens tussen Kate Bush en Tori Amos, zet ze nog meer kracht bij. Die avond in de Rabozaal komt ze op in een donker gewaad. Het kleine beetje licht komt van achter, gericht op een groot doek met een afbeelding van een wolf.

"Ik was in conflict met wat ik was en wat ik wilde. Er moest iets kapot gaan om opnieuw iets op te bouwen. Om beter te worden. New York heeft dat voor mij betekend. Ik was op zoek naar iets, maar snapte niet waarom ik het niet kon vinden. Dit album reflecteert de chaos in mijn zoektocht daar naar, hoe ik door alle stoorzenders heen moest om zover te komen.  Toch heb ik ook nu mijn balans nog niet gevonden. Op tour is dat heel moeilijk. Ik probeer het wel. Ik heb mezelf beloofd om in elke plaats die we aandoen een wandeling te maken door een park, dat geeft me rust. Nu woon ik weer in Brighton. Daar heb ik mijn vrienden, het is dicht bij zee, je kunt er jezelf zijn. Ik heb geleerd dat die plek echt mijn thuis is. Maar eenmaal thuis zal ik weer andere prikkels nodig hebben. Door het touren raak je gewend aan alle spanning, ik zal vast snel verveeld raken. Het vinden van balans is een levenslang gevecht."

Kijk hier naar het concert van Bat For Lashes in de Rabozaal. De opnames staan nog een maand lang online!