3VOOR12Draait (week 12): Dan Deacon, Doom en Tom Trago

Waar luistert de redactie van 3VOOR12 naar?

Redactie 3VOOR12 ,

Een gedeelde eerste plaats deze week. Dan Deacon, Doom en Tom Trago eindigden eigenlijk gelijk. Maar dankzij iene miene en mutte ontstond er toch een mooie top drie. Verder nog wat leuks? Nou, Micachu, Fever Ray en Animal Collective live deden het ook goed.

Waar luistert de redactie van 3VOOR12 naar?

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks, mp3’s of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers en harde schijven van 3VOOR12.

Luister hier naar 3VOOR12 Draait in audio. Nu ook als podcast.


3VOOR12 album van de Week:
Fever Ray – Fever Ray (Rabid/Coop/V2)

3VOOR12 single van de week:
The Death Weather – Hang You From The Heavens (Third Man/iTunes)

3FM Megahit
U2 - Magnificent (Universal)


TOP 10:


1.
Dan Deacon - Bromst (Carpark/Konkurrent)
"Heel simpel: of ik draai Deacon nog twee keer en daarna nooit meer, of Bromst komt dit jaar mijn huis niet meer uit." (Erik Zwennes)
"Roept op tot zelf piano willen spelen met de klep open." (Menno Visser)
"Electronica, samples, soundscapes, Fisher Price hondensamples, minimal, klassieke muziek en noise in de mangel gooien en toch nog als jezelf klinken." (Stephan van Peursem)

2. Doom - Born Like This (Lex/V2)
"Born Like This is deels traditioneel, in Wu Tang stijl, maar op hetzelfde moment ook weer heel erg van nu." (Atze de Vrieze)
"Het is duidelijk: We weten al wat de beste hiphopplaten van 2009 zijn." (Erik Zwennes)

3. Tom Trago - Voyage Direct (album, Rush Hour)
"De toekomst van house bekeken door een discobal." (Fiona Fortuin)
"Op het eerste gezicht eenvoudig, bij nadere beluisteren geraffineerd en vol mooie details." (Atze de Vrieze)

4. Animal Collective live @ Paradiso 17 maart
"Je weet nooit wat je kunt verwachten maar ze stellen me al jaren nooit teleur." (Stephan van Peursem)
"Een paringsdans voor de vrijdenkers van nu om de toekomst garant te stellen." (Fiona Fortuin)

5. Fever Ray – Fever Ray (Rabid/Coop/V2)
"Ondanks dat ik vaak denk: 'opknopen als je zo'n stem hebt, jij Knife zangeres', is dit toch een intrigerend en spannend werkstuk geworden." (Menno Visser)

6. Micachu - Jewellery (Rough Trade/Konkurrent)
"Het postmoderne Britse antwoord op freakfolk?" (Erik Zwennes)

7. The Veils@3VOOR12 Radio Live in Desmet, 19 maart
" Moohoooi." (Ren ée Hartog)

8. Peter Doherty – Grace/Wastelands (Parlophone/EMI)
"... deze cd werkt natuurlijk sowieso niet als je stiekem al nooit iets moest hebben van dit soort sentimentele rammelende overpeinzingen in (brave?) lieve liedjesvorm." (Ren ée Hartog)

9. PJ Harvey & John Parish - Black Hearted (opener 3VOOR12 draait podcast van 6 maart)
"PJ Harvey komt met iets nieuws en ik kan niet wachten." (Ron van der Sterren)

10. Steve Knopper – Appetite for Self-Destruction: The Spectacular Crash of the Record Industry in the Digital (boek, Free Press)
"Het is een meeslepend boek over frauduleuze managers, falende record executives, hoogmoed en de val." (Atze de Vrieze)



ERIK ZWENNES DRAAIT:


Micachu - Jewellery (Rough Trade/Konkurrent)
Dit zal niet iedereen snappen. Zo'n geluid dat je nog even lekker voor jezelf kunt houden. Maar pas op: het kwartje gaat een dezer tijd ook bij anderen vallen. Dan komen meer mensen er achter dat er een nieuw geluid uit de UK komt: The New Britweird noem ik het maar even voor het gemak. Naast Micachu, passen ook The XX, Lime Headed Dog en Conan Mocassin in dit ruime hokje. Het postmoderne Britse antwoord op freakfolk?

Doom - Born Like This (Lex/V2)
Jiggy Dje presenteert hem 25 april voor Nederland en DOOM (voorheen MF DOOM) doet het voor ons en de rest van de wereld. Wat een grootse plaat is Born Like This. Mijn favoriet blijft vooralsnog That's That. Kort, hard en een warme gedegen productie van eigen hand.

Dan Deacon - Bromst (Carpark/Konkurrent)
Heel simpel: of ik draai Deacon nog twee keer en daarna nooit meer, of Bromst komt dit jaar mijn huis niet meer uit. Geen muziek voor de gevoelige momenten, sexy time of wanneer je je opmaakt voor een avond uit. Dit is luistermuziek voor de neuroten en helpt bij het pissen tijdens een stadionconcert. De vergrotende trap van de nederlandse About met een extra passie voor trans en houten xylofoons. Wanneer Animal Collective een plaat uit zouden brengen bij het label Cock Rock Disco zou het klinken als Dan Deacon.


FIONA FORTUIN DRAAIT:


Tom Trago - Voyage Direct (Rush Hour)
De toekomst van house bekeken door een discobal.

Martyn - Great Lengths (3024)
De onzekere toekomst van dubstep, of dat van techno. Wie is wat, wat doet wie? Geen antwoord op. Zo in elkaar verstrengeld, grensoverschrijdend, dat onderscheiden moeilijk wordt. Uit Nederland, vanuit Amerika, de wereld over.

Animal Collective live in Paradiso 17 maart 2009
Een paringsdans voor de vrijdenkers van nu om de toekomst garant te stellen.


MENNO VISSER DRAAIT:


Dan Deacon - Bromst (album, Carpark)

Voer voor latente Steve Reich fans, maar dan nog een graadje raarder. Roept op tot zelf piano willen spelen met de klep open. Bijzonder.

Tom Trago - Voyage Direct (album, Rush Hour)
Klonterende dikke beats, met extra soul, een welkom talent in de Amsterdamse dancescene, die zijn stijgende lijn doorzet na zijn Fluor Green EP.

Fever Ray - Fever Ray (album, V2)
Ondanks dat ik vaak denk: 'opknopen als je zo'n stem hebt, jij Knife zangeres', is dit toch een intrigerend en spannend werkstuk geworden. Het kan raar lopen.


STEPHAN VAN PEURSEM DRAAIT:


Dan Deacon - Bromst (Carpark/Konkurrent)
Gestoord en geniaal. Veel te druk, maar o zo opzwepend. Electronica, samples, soundscapes, Fisher Price hondensamples, minimal, klassieke muziek en noise in de mangel gooien en toch nog als jezelf klinken. Dan Deacon verdiend een groter publiek.. ADHD is in opkomst, dus het zou moeten kunnen...
 
Animal Collective live @ Paradiso 17 maart
Je weet nooit wat je kunt verwachten maar ze stellen me al jaren nooit teleur. Dit keer meer materiaal van hun recente albums dan ik van ze gewend was (normaal hoorde je vooral nieuwe nummers bij hun concerten). Ook de mij zo geliefde noise, oerschreeuwen en tribal elementen waren naar de achtergrond. Toch werd ik weer volledig meegezogen na een wat haperend begin. Dit keer door mooie electronische en dance-achtige, lange spacy jams en uitgesponnend en bewerkte versies van hun klassiekers. Mijn vijfde Animal Collective show in vier jaar, kijk nu alweer uit naar nummer zes; hopelijk op een van de grote zomerfestivals!
 
DOOM - Born Like This
In mijn pubertijd was ik een echte hiphop fan. Later werd dat minder. Niet door mij, maar door de hiphop. Hiphop verloor zijn kracht en vernieuwingsdrang. De ziel van de stroming vervloog in malle molen van de mainstream. Maar nu is hiphop is terug in de vorm waarin ik hem graag zie. Vorige week maakte Q-Tip me weer blij en bouncde ik heerlijk mee in de Paradiso. Deze week is DOOM mijn hiphop held. Lange tijd niet zo'n tof hiphop album gehoord. Doffe beats, goede flow, humor, experimenteerdrift maar bovenal erg goed en geloofwaardig.


ATZE DE VRIEZE DRAAIT:


Tom Trago – Voyage Direct (Rushhour)
Eerlijk is eerlijk: ik nam het met een korreltje zout toen collega Fiona Fortuin met rode koontjes terugkwam op Noorderslag vorig jaar en Tom Trago beloonde met een 9. Ze zal wel op zijn hoedje gevallen zijn, dacht ik nog, want de eerste tien minuten vond ik ook weer niet zooo bijzonder. Goed, ik had het dus helemaal verkeerd gehoord, blijkt inmiddels. Mooie, warme, discohouse, dat Voyage Direct. Op het eerste gezicht eenvoudig, bij nadere beluisteren geraffineerd en vol mooie details. Deze ga ik nog heel vaak opzetten.

Steve Knopper – Appetite for Self-Destruction: The Spectacular Crash of the Record Industry in the Digital (boek, Free Press)
Halverwege Appetite For Self-Destruction begint zich een patroon af te tekenen. Major labels bad, Napster good. Dit boek is het officieuze vervolg op Frederic Dannen’s geweldige Hit Men, over de grote machten in de platenindustrie van de jaren zestig en zeventig. Knopper begint waar Dannen ophield. Het is een meeslepend boek over frauduleuze managers, falende record executives, hoogmoed en de val. De laatste zin van het boek kan ik rustig verklappen: “In mid-2008, it sure feels like the end is near.”

Doom – Born Like This (Lex/V2)
Had ik even nodig, zo’n rauwe hiphopplaat, zonder autotune. Hij komt van de rapper/producer die samen met Dangermouse een paar jaar geleden Dangerdoom vormde en normaal door het leven gaat als MF Doom. Born Like This is deels traditioneel, in Wu Tang stijl, maar op hetzelfde moment ook weer heel erg van nu. Knap ook hoe hij het hele album de kwaliteit hoog houdt.


RON VAN DER STERREN DRAAIT:


Raymond Scott - Soothing Sounds For Babies Vol.2
Voor babies van een half jaar en ouder, maar ook geschikt voor een goede vuile toon uitzending. Menno, mag ik de andere volumes ook?

Smashing Pumpkins - alle albums voor Adore
't Blijft nog even doortrekken, dat eat as much as you like muziek consumeren. Deze week hoorde ik ergens op de radio een half stukje "Today" en toen schoot het me weer te binnen: "Ja, dat vond ik ook goed!"

PJ Harvey & John Parish - Black Hearted (opener 3VOOR12 draait podcast van 6 maart)
Nog meer oude helden, maar dan wel nog relevant. PJ Harvey komt met iets nieuws en ik kan niet wachten. Dat hoeft gelukkig ook niet dankzij ons nieuwe 3VOOR12 draait. In deze aflevering ook o.a. Fight Like Apes en Grizzly Bear.


RENÉE HARTOG DRAAIT:

Kyteman live@Tivoli, 13 maart
Tsja, wat ik zal ik hier nou nog es over zeggen? Niet meer zo origineel om weer met Kyteman op de proppen te komen, maar het was gewoon weer vet. Dit keer was ook na een uurtje de muziek ‘op’, maar toen gooide men er nog een jam uit als extraatje. Een bomvol Tivoli ging uit z'n dak, en terecht.

The Veils@3VOOR12 Radio Live in Desmet, 19 maart
Moooooi. Iedereen was muisstil toen The Veils, dit keer in de vorm van Finn Andrews in z’n eentje, een zooitje prach-tige liedjes speelde. Die stem, begeleid door slechts een gitaar dan wel piano, raakte me op een of andere manier enorm. Vandaar dus gewoon moohoooi.

Peter Doherty – Grace/Wastelands
Het kan me niet schelen dat heel veel mensen deze plaat maar niks vinden. Die begrijpen Pete(r?) gewoon niet. Niet dat ik dat wel helemaal doe, ofzo, maar deze cd werkt natuurlijk sowieso niet als je stiekem al nooit iets moest hebben van dit soort sentimentele rammelende overpeinzingen in (brave?) lieve liedjesvorm. Tsss… laat ik daar nou een zwak voor hebben.