Alleen een echte fan van Oasis kan ze nog allemaal opnoemen, in de juiste volgorde: de albums die uitkwamen na (What’s the Story) Morning Glory?, het album waarmee Oasis zich in 1995 kwalificeerde als grootste Britse band van de jaren negentig. Na dat tweede album was die status zo onbetwist dat de band zich vier mindere albums kon veroorloven, om tot overmaat van ramp ook nog eens overspoeld te worden door een nieuwe generatie Britse helden. Maar met Dig Out Your Soul is Oasis zomaar ineens terug waar het zijn moet. De eerlijkheid waarmee de broertjes Gallagher spreken over de magere jaren blijkt ware zelfkennis. Want ja, het is weer eens genieten op de nieuwe Oasis.

Neem bijvoorbeeld de eerste single The Shock Of The Lightning. Het is de meest klassieke Oasis-song op het album, maar zo fel hebben ze hem sinds Supersonic niet meer geschreven. Met een jagende gitaar, stuwende drums en de traditionele Liam-sneer én een slim ingebouwd meeklapmomentje is het nummer rijp voor de O2 Arena. Stadionrock dus, maar niet de slappe hap van de laatste jaren. Waar zit dan dat verschil in? De ingrediënten van een goede Oasis-song zijn immers allang bekend. Waarom valt alles nu weer op zijn plek? Het is moeilijk te zeggen, want de aanpak is nooit wezenlijk veranderd. Maar waar de band zich de afgelopen albums vaak blindstaarde op een groot geluid, gaan de songs nu ergens heen, met slimme grooves en meeslepende ritmes.

Er is meer. Dig Out Your Soul begint overtuigend met het zwaar gearrangeerde Bag It Up, dat de felheid uit de begindagen terugbrengt. Het start nog als ‘slechts’ een straffe rocksong, maar zwelt naar het einde toe aan met een compleet orkest, zonder in te storten onder al het geweld. Met het Oosterse tintje in het door hem geschreven To Be Where There’s Life toont gitarist Gem zich de George Harrison van Oasis. Een andere Beatle – Lennon – krijgt een knipoog door middel van een sample in ballade I’m Outta Time. Het licht psychedelische (Get Off Your) High Horse Lady – met vervormde stem en repetitieve ritmes – brengt Oasis terug naar de sixties. De mindere goden zijn bewaard voor het slot van de plaat, met het bluesy The Nature Of Reality en het saaie slotstuk Soldier On. De balans is dan allang naar de goede kant uitgeslagen. De basis blijft herkenbaar Oasis, maar uit de aankleding spreekt eindelijk weer een beetje fantasie.

Was het nou zo moeilijk, ben je geneigd te vragen. Natuurlijk, Oasis is zo’n band die altijd min of meer dezelfde plaat maakt. De een beter dan de ander. In dit geval deze ene beter dan vier anderen. Reden genoeg om Oasis weer in het hart te sluiten als favoriete megaband.

Dig Out Your Soul van Oasis verschijnt op Big Brother/PIAS.