Vanaf de eerste editie in 1993 is Chris van Oosterom verantwoordelijk voor de programmering van de films op Lowlands. Eerst nog na het popprogramma op het kleinste van de enige twee podia, dit jaar wederom met een gigantische lijst bijzondere films in Echo 1 en 2. “Dit jaar niet meer buiten, maar dat was ook niet ideaal met de muziek zo dichtbij.”

Na al die jaren gaat Van Oosterom op zijn gevoel af bij de selectie. “Naast de klassiekers wil ik wil films die maximaal een half jaar oud zijn. Rond januari/februari let ik extra op bij alle nieuwe releases. Dan zie je iets moois, maar voel ik meteen: Nee, dit is geen Lowlandsfilm. Wat dat is? Ik weet het niet, dat is zo gegroeid.” Hij benadrukt dat het festivalpubliek veel aankan op filmgebied. ”Anything goes wat betreft de moeilijkheidsgraad en het onderwerp. Natuurlijk moet je niet op zondag om acht uur ’s avonds het allerzwaarste programmeren, tegen die tijd zorg ik dat er films draaien waar je gegarandeerd bij wakker blijft.”

De programmeur draait zijn hand niet om voor zware arthouse of gelikte Hollywoodflicks. Hij had ook graag The Dark Knight, de nieuwe Batman film, gedraaid. “Helaas lukt dat niet als ze nog in de bioscoop draaien. Dat is overigens niet altijd zo. Ook dit jaar hebben we weer een flink aantal voorpremières op het programma staan.”

Van Oosterom zegt maar zelden aan te kunnen sluiten bij het muziekprogramma. “Dat is vaak nog lang niet compleet wanneer ik beslissingen moet maken. Daarnaast is dit natuurlijk een heel ander onderdeel.” Van Oosterom piekert er dus ook niet over om dit jaar met Sex Pistols op het programma voor de jaren tachtig film Sid & Nancy te gaan. “Ik bekeek hem laatst weer. Wat is dat eigenlijk een slechte film. Hij is zo gedateerd, dan kies ik toch liever een echte klassieker die nu ook nog geweldig is.”

De mooiste momenten beleefde de programmeur met succesfilms die zeer veel bezoekers trokken. Zo werden bij de exclusieve voorpremière van de tweede Austin Powers-film de panelen uit de tent gedrukt. “Er was toen nog geen beveiliging en de opkomst was gigantisch.” Dat gold ook voor Mission Impossible II. “Zo’n 4000 man die helemaal opgaan in het moment. Ik klom ergens hoog in om het te zien, prachtig!”

Voor deze editie tipt hij Heavy Metal in Baghdad. “Het klinkt misschien wat ludiek, maar is echt een prachtige documentaire die ik echt iedereen aanraad. We draaien hem zelfs als enige film twee keer.” In de film wordt de enige Heavy Metalband van Irak een periode gevolgd. “Het beeld van Irak dat wij kennen wordt echt compleet anders na het zien van deze film. Met de zwartgallige humor van de bandleden en de beelden van een land dat compleet wordt verwoest, is dit geen prettige film. Maar deze moet je wel hebben gezien.”