Spinvis boeit, Fink is van uitzonderlijke klasse en Jim White is hilarisch en klein

...en Jason Forrest, ...ach

Spinvis stond bijna vier uur in de file voordat hij - net op tijd - bij Desmet Studio's aan kwam. Vervelend voor Erik de Jong natuurlijk, maar het deed geen afbreuk aan zijn optreden in Club 3VOOR12. En dan waren er nog twee geweldige singer-songwriters: Fink en Jim White. Na middernacht was het Jason Forrest die alle remmen los mocht gooien. Lees het verslag van Eric Corton en check de beelden.

...en Jason Forrest, ...ach

Erik de Jong ofwel Spinvis is in zijn eentje naar Desmet gekomen. En dat was nog geen sinecure want hij heeft maar liefst drie uur en 45 minuten in de file gestaan om dat te halen. Nu waren we al blij dat hij er was,maar na deze moeite kon het eigenlijk al helemaal niet meer stuk. Als Erik dan vervolgens ook nog eens een bijzonder boeiende set van vooropgezette songs en verzoekjes neerlegt is duidelijk dat Spinvis een organisme is dat groeit en weer krimpt maar altijd Spinvis blijft: uniek en eigenzinnig.

Fink is weer in het land en dus moet hij toch echt even naar de Club komen. Vorige keer was ik twee weken lang stil van de grote klasse van deze symphatieke Brit met de ritmische manier van gitaarspelen en de licht nasale droomzang. Nu,een aantal maanden touren en een nieuw album verder, betovert hij nog steeds. Weer alleen, met gitaar. Wat een megatalent. Dat is John Legend ook opgevallen die hem na één keer zien meteen heeft gevraagd om mee te schrijven aan een nieuwe album.

Jim White is ook geen onbekende in ons land. Een aantal jaren geleden woonde deze streng religieus opgevoede jongeman uit Pensacola, Florida in Amsterdam om zich overdag in te zetten als - geloof het of niet - onderbroekenmodel voor Peek & Cloppenburg. Hij was ook taxichauffeur in New York en professioneel surfer in Californie tot hij op z’n 38ste ontdekt wordt door - daar gaan we weer, geloof het of niet - de zus van Madonna die hem voorstelde aan David Byrne van de Talking Heads. En zo is het gekomen dat er op deze woensdag een licht leptosome man met vriendelijke ogen drie kleine schilderijtjes staat te zingen en de zaal aan zijn lippen hangt.

Dan is het na twaalven en gaat Jason Forrest voorheen Donna Summer (why???) met zijn Jason Forrest band het podium op om wat hysterie uit een doosje te toveren. Zowaar een feest in Desmet! Al jumpstylend hobbelt Jason over het podium en rolt zichzelf in de zaal, met duidelijk een overdosis aan bubbelgumplezier en wauwie wauwie woehoe motherfuckers gegil. Aanstekelijk in de zaal maar misschien wel wat te Josti op de radio.

Tot volgende week.
E