Bas Bron houdt ervan zijn muziek onder verschillende aliassen uit te brengen. Zo had hij in 2001 een bescheiden hit als Bastian met You’ve Got My Love, heeft hij een plaat uitgebracht onder de naam Fatima Yamaha en produceert hij als De Neger Des Heils beats voor De Jeugd Van Tegenwoordig. Vooral het plotselinge succes van laatstgenoemde act zorgde ervoor dat Bron weinig tijd overhield voor zijn Seymour Bits project. Het duurde dan ook meer dan twee jaar, eer het debuutalbum van Seymour Bits klaar was om te persen. The Booty Pop Phantom is een verzameling elektrofunk-tracks geworden, die bijna net zo aanstekelijk werken als de vogelgriep, maar een stuk minder dodelijk zijn. Op de plaat is naast heruitgebracht materiaal ook een stel nieuwe producties te horen. Om zijn alter ego wat meer spunk te geven verzon Bas Bron een verhaal over producer Seymour, die in zijn drijvende studio tussen de kusten van Tanzania en Zanzibar dobbert. Het is een idyllisch beeld van hoe het leven van een producer er eigenlijk uit zou moeten zien. De werkelijkheid is een stuk minder romantisch. Producers zijn meestal nerds in donkere geluidsdichte kelders, die het zonlicht schuwen evenals contacten met anderen. Die nerderigheigd weet Bas Bron op een sexy manier in muziek om te zetten. Grappige teksten zingt hij over strakke synthsounds. Phonk met hoofdletter P van Petje af. Of misschien wel van Prince, want daar doet deze plaat nog het meest aan denken… De plaat begint nogal slapjes met de titeltrack. De lyrics in het steenkolen-engels van Vodzuka Sempai klinken zo knullig dat het eigenlijk niet grappig meer is. Gelukkig wordt al gauw het roer omgegooid met een paar eerder uitgebrachte tracks zoals Free, Bonparapara Attack! en Hit Me With Technology. Het zijn dit soort tracks en Machines Dancing Like People Dancing Like Machines die de link met de Westcoast elektrofunk van de jaren tachtig leggen. Booties op de bassen schudden en armen heen en weer op de spastische keys. Een meermaals wederkerend apparaat op dit album is de vocoder (denk maar aan de robotstemmen op het album Discovery). Sinds Cher en Daft Punk is deze stemvervormer een paar jaar vrijwel niet gebruikt. Maar bij Seymour Bits draait het juist om deze effectenbak, en hij laat zijn vocalen er nog nog sexy mee klinken ook. Soms nadert Seymour Bits de 150 BPM, zoals bij de track 800713. Maar er staat ook een aantal langzamer producties op. Zanzibar en While Seymour Sleeps zijn dromerige nummers die zo op een schip voor de Oost-Afrikaanse kusten lijken geproduceerd. Op The Booty Pop Phantom staat zelfs een ballad. All Alone is even schrijnend als melig. “I came to see, the annual computerfare. Should have been today, but there was nobody there. Now I’m all alone, sitting at the bar. Want you to take me with you, even though I don’t know who you are.” De nerderige sexiness van deze plaat in een notendop. Een ideale Disque Pop De La Semaine. En bovendien de perfecte soundtrack voor een aanstormende lente. Nu die lente nog… The Booty Pop Phantom kun je checken in de Luisterpaal.