Adam Green wil zoveel mogelijk kaas eten

Naar Eer En Geweten (in beeld) Adam Green

Het valt niet mee om Adam Green te zijn. Overal in de wereld verkoopt je muziek lekker en thuis hangen de gouden platen in grote hoeveelheden aan de muur, maar in Nederland loopt het nog altijd geen storm. “Ik voel mij niet begrepen door de Hollanders”, klaagt Green tegen Leonieke Daalder. Zij hield hem onlangs het ‘kwartet des levens’ voor in Naar Eer En Geweten.

Naar Eer En Geweten (in beeld) Adam Green

Wie Adam Green ooit heeft zien optreden, denkt met een geboren entertainer te maken te hebben. Maar niets is minder waar. Hij vertelt Leonieke Daalder in Naar Eer En Geweten: “Ik was twaalf jaar toen ik in koffiehuizen begon op te treden. Ik speelde traditionele Amerikaanse folkmuziek van bijvoorbeeld Hank Williams omdat ik wilde optreden en zo mensen wilde leren ontmoeten. De mensen in die koffiehuizen waren gelukkig aardig voor zo’n klein jochie. Maar ik werk nog altijd aan mijn optredens: wat werkt wel, wat werkt niet?” In die tijd dat Adam Green begon met optreden, had hij ook hobby’s. Hij verzamelde postzegels, honkbalplaatjes en stripboeken. Die hobby’s maakten plaats voor tekenen, hoeden verzamelen en liedjesschrijven. “Het is belangrijk om iets te doen. Anders zou de verveling toeslaan. Ik ken mensen die heel erg een hobby nodig hebben.” Maar hoewel Adam Green het schrijven van muziek als hobby opvat, neemt hij zijn carrière bloedserieus: “Ik voel mij onbegrepen door de Hollanders. Over de rest van de wereld heb ik meer dan een miljoen albums verkocht. Echt. Er hangen gouden platen bij mij thuis. Maar hier krijgen ze mijn clip niet eens op MTV. Terwijl ik juist zo van Holland hou, vooral de smartshops, danceparty’s en de musea. Ik ben hier al vijftien keer geweest. Maar ik geef niet op. Want ik wil nooit meer in Pizzahut werken.” Want het verkopen van pizzapunten aan winkelend publiek is een spookbeeld voor de voormalig Moldy Peaches frontman. Evenals het verkopen van videospelletjes ("ontslagen omdat ik niet enthousiast genoeg was”) of werken als afwasser (“ik was te langzaam”). Om zichzelf angst aan te jagen, nam Green dit jaar enkele maanden vrij en ging weer voor zijn oude werkgever beunen: “Ik ben weer koffie gaan verkopen in Starbucks.” Of Adam Green constant de waarheid vertelt, of deze mixt met zijn eigen fantasiewereld die we kennen van zijn teksten zul je zelf moeten uitvissen. Kijk naar het hele interview met Leonieke Daalder in Naar Eer En Geweten en kom erachter waarom het zijn levensdoel is zoveel mogelijk kaas te eten.