Deense Broken Beats laten Club 3VOOR12 een poepie ruiken

Caesar & Gasoline Brothers minder op dreef

De eerste Club 3VOOR12 van 2006 beloofde een interessante avond te worden. We hadden het gruizige trio Caesar op bezoek ter gelegenheid van hun 10-jarig bestaan en hun compilatiealbum "Before My Band Explodes", en tevens de Utrechtse 'supergroep' The Gasoline Brothers. En oja, dan waren er ook nog een paar rare Denen, die later de revelatie van de avond bleken.

Caesar & Gasoline Brothers minder op dreef

Als 'ontdekker' van Caesar zag joe gastheer reikhalzend uit naar hun optreden in de club, waar ze voor het laatst stonden in 2003. Vooraf werd afgesproken dat we er nu eens een goed interview van zouden maken, zonder flauwiteiten en inside-jokes -een gevaar dat altijd op de loer ligt als je elkaar al zo lang kent en wederzijds waardeert. Maar, de heer zij geloofd en geprezen, het gesprek was het beste dat ik ooit met Marit, Roald en Sem had -tenminste in professionele zin. Openhartig en eerlijk deden zij een boekje open over hun werkwijze en verwantschappen. De liner-notes in hun compilatiealbum spraken wat dat betreft al boekdelen: een explosief maar toch hecht gezelschap. Caesar kan -als het op dreef is- de sterren van de hemel spelen. Maar kan in al zijn eigenwijsheid de plank soms ook behoorlijk mis slaan. Dat gebeurde gisteravond. B-kantjes en obscure tracks zijn heel boeiend om je compilatie-cd op te luisteren (een hele fijne plaat, met zelfs een blitse cover van The Prodigy's Firestarter live in Club Lek). Ze zijn ook heel leuk als je voor je fans in een jongerenhol staat te spelen ("dit nummer spelen we bijna nooit, maar vanavond..."). Maar als je de opener in Club 3VOOR12 bent, en live op 3FM staat te spelen, is niet echt slim om je set te openen met obscuria. Zeker niet als je ze onvast en matig uitvoert. "Make me feel like wow" kwam er nog redelijk uit maar daarna raakte Caesar het spoor lichtelijk bijster, vooral vocaal gezien. Jammer. En ook geen goeie reclame voor hun aanstaande toertje. Dus ik zal hier even wat rechtzetten voor wie gisteren naar de radio luisterde: ZE KUNNEN ECHT HEEL GOED ZIJN! The Gasoline Brothers uit Utjetrech kunnen ook heel goed zijn. In ieder geval op de digitale plaat. Ten huize Boots schalt al weken hun prachtdebuut 'Hm!' op den stereo, waarbij zelfs de cavia's Mees & Tutu meezingen met het koor in "Send The Husky". Ze doen aan gitaarrock, maar met ter zake doende solo's en zo breed dat liefhebbers van Wil Oldham tot Brian Wilson zich aangesproken moeten voelen. En met "Sleeping Pills & Asteroids" hebben ze een knaller van een hit in handen -als de Nederlandse radio net zo rechtvaardig was als de Vlaamse. Maarrrrr...een goed album maken is 1, een goed optreden in da Club verzorgen is 2. Aan enthousiasme en inzet ontbrak het de sympathieke Roel Jorna en zijn kornuiten niet, maar het optreden wilde niet gaan 'vliegen'. Dat had met set-opbouw en zenuwen te maken, vermoed joe gastheer. En lange pauzes tussen de nummers. Toen de slotnummers Send The Husky (met wel mooi koor!) en Sleeping Pills wel fraai in elkaar overgingen en voor vuur zorgden, was het een beetje te laat om er een uitslaande brand van te maken. En dus gingen, totaal onverwacht, een vijftal maffe Deense art-rockers aan de haal met de eer. We hebben het over The Broken Beats uit Aarhus, dictatoriaal geleid door voorman Kim Munk. Munk ziet er uit als de kleinzoon van Catweazle, en als een tovenaarsleerling schudt hij de meest grillige composities uit zijn mouw. In het interview liet hij, ratelend als een geniale gek op speed, merken dat hij zijn kunst serieus neemt, maar ook over een flinke dosis humor en zelfrelativeringsvermogen beschikt. Zo noemde hij het nieuwe album van zijn band een beetje 'boring' en verklapte erbij dat het op het podium heel anders zou toegaan. En daar was geen woord Deens bij. Want de cd "Them Codes" werd niet nagespeeld, integendeel. Meteen met het openingsnummer zetten The Broken Beats het Club 3VOOR12 al een keer of drie op het verkeerde been met onverwachte wendingen en abrupte stops. Daarna kon het eigenlijk niet fout meer gaan. Met een muzikale eigenzinnigheid (Calexico meets Zappa meets The Cardigans in a psychedelic mood) die lang niet in da Club was vertoond en met dito vakmanschap speelde het quintet een verbluffend mooie set, waarbij je ogen en oren te kort kwam om alles te bevatten wat er op het podium gebeurde. In het publiek vielen de monden open -van verbazing en van het lachen. The Broken Beats werden beloond met een donderend applaus en met een toegift. Als je van muzikaal avontuur houdt: gaat dat zien nu ze in het land zijn. Volgende week wie weet weer zo'n verrassing? Graag! Dan met Dayna Kurtz, Silence is Sexy en.... Dead Elvis & His One Man Grave!