Lowlandsman Van Rompaey heeft zijn broer iets op te biechten

Hans van Rompaey (Mojo) danste stiekem op de platen van zijn broer

Drie jaar geleden kwam Belg Hans van Rompaey naar Nederland. Hij werd perswoordvoerder bij concertpromotor Mojo en groeide in korte tijd uit tot iemand die bij het Lowlandsfestival heel wat in de pap te brokkelen heeft. Onlangs schoof hij bij Ron van der Sterren aan om zijn Ziel & Zaligheid bloot te leggen.

Hans van Rompaey (Mojo) danste stiekem op de platen van zijn broer

Hij is vierendertig jaar oud, Belg van geboorte en inmiddels een autoriteit binnen de Lowlandsorganisatie van Mojo: Hans van Rompaey. Sinds drie jaar woont hij in Amsterdam met de liefde die hem naar Nederland deed verhuizen. Hij groeide op tegen de katholieke achtergrond van de Antwerpse randgemeente Edichem, waar pa werkte als bankbediende en ma Godsdienstlerares was. De overgang naar Nederland ging aan Van Rompaey niet ongemerkt voorbij. In korte tijd werkte hij voor het eerst op Lowlands, overleed zijn vader en moest hij verhuizen. Maar verder niets dan lof over ons kikkerlandje bij Van Rompaey: “Er zijn hier meer mogelijkheden dan in België en de werkcultuur is een stuk beter. Het is hier veel harder zonder dat het persoonlijk bedoeld is. In België gaat alles met handjeklap en wordt alles persoonlijk opgevat.” Het gezin waar hij uitkomt zou je ‘klassiek Vlaams’ kunnen noemen: gelovige ouders en elke zondag dus naar de kerk. Verder zat puber Van Rompaey op een jongensschool. Vandaar dat hij niet graag in de schoolbanken zat. Van Rompaey had al vroeg ambities. Hij wilde leraar worden. “Of ik wilde wielrenner Lucien van Impe worden. Ik had ook een fietsje met een krom stuur.” Van Rompaey was in die tijd een onopvallende jongen. Inmiddels zit hij met zijn negen jaar oudere broer in een band: Kamino. Dankzij die broer kwam Van Rompaey in contact met de betere muziek: “Ik was dertien, luisterde naar commerciële muziek en mocht niet op de kamer van mijn broer komen. Hij kocht vreemde platen. Op een dag besloot ik zijn muziek een kans te geven en sloop stiekem zijn kamer in. Ik haalde de weirdste hoes uit de kast en nam het album mee de huiskamer in en dacht: dit kan echt helemaal niks zijn.. Het bleek Armed Forces van Elvis Costello. Ik draaide de plaat en ging op het eerste nummer meteen uit mijn dak. Dit was fantastisch. Ik heb staan dansen. Daarna deed ik dat vaker. Ik heb het hem nooit verteld.” Het is maar goed dat Van Rompaey er voor koos de kamer van zijn broer in te sluipen en niet die van zijn zus: “Dan was het faliekant misgelopen!” Waarom? Luister naar Ziel & Zaligheid met Ron van der Sterren in gesprek met Hans van Rompaey.