‘Lager, lager, lager, lager’. De ironie wil dat Born Slippy van de Britse elektronica act Underworld de geschiedenis in zal gaan als drinklied. Terwijl frontman Karl Hyde toch van die kunstzinnige teksten schrijft. “Ach, de meeste van mijn teksten hebben toch al een dubbele betekenis”, vergoelijkt Hyde laconiek. “Het publiek maakt de tekst vaak interessanter dan oorspronkelijk de bedoeling was.” Underworld treft op dit moment de laatste voorbereidingen voor een zomertoer langs de Europese festivals, waarbij ook 05 Days Off wordt aangedaan. En ja, er zijn nieuwe nummers, al wil Hyde nog niet verklappen hoe ze klinken. “We hebben in de tussentijd wel een paar honderd nieuwe nummers geschreven. Dat gaat heel gemakkelijk tegenwoordig op laptops in hotelkamers.” Een nieuw album zou dit jaar nog kunnen verschijnen. Hyde: “Maar ik wil me nog nergens op vastpinnen.” Een ander project is het schrijven van filmmuziek. Iets wat Hyde sinds ze in de jaren tachtig nog Freur heetten al op zijn verlanglijstje had staan: “Het was dan ook kicken toen ik het Freur-nummer Doot-Doot een paar jaar geleden terughoorde in de film Vanilla Sky.” Voor de film Breaking And Entering van Anthony Minghella (Truly Madly Deeply) met Jude Law en Juliette Binoche schrijft Underworld de filmmuziek samen met de componist Gabriel Yared. Hyde: “Dat is heel apart, want we hebben nog nooit met een andere componist samengewerkt. We zijn nu aan het jammen, het gaat heel ruimtelijk klinken.” Daarnaast verzorgt de band via haar website regelmatig webcasts. Opvallend is dat in de playlists daarvan Nederlands materiaal niet ontbreekt: The Suicidal Birds (getipt via het team van wijlen John Peel), Kopna Kopna (getipt door een vriend) en Solex (“Ze is de vrouwelijke Captain Beefhart”). Hyde ziet de webcasts als een goede oefening: “Zo moeten we de nieuwe muziek bijhouden, het voedt ons met nieuwe ideeën. Spelen we in Amsterdam met Blackstrobe, zei je? Even googelen.” Wat Underworld live gaat spelen, blijft nog een mysterie. Hyde: “Voor radio opnames wordt ons altijd vooraf gevraagd wat we gaan spelen. We weten het domweg niet van tevoren, we reconstrueren dat altijd achteraf.” Hyde denkt met weemoed terug aan zijn experimentele chilled-out set Soundfield op het Glastonbury Festival uit 1992. “We kunnen twee verschillende sets spelen, eentje voor middernacht en eentje voor zonsopkomst. Dat is een kant die altijd al in ons zat, maar we worden er nooit meer voor gevraagd.” Wat Hyde al wel kwijt wil is dat ze op het podium versterking krijgen van Darren Price. Sinds Darren Emerson niet meer tot Underworld behoort, moesten ze alles met zijn tweeën klaarspelen. “Price neemt ons gelukkig live veel uit handen. Daarom kon ik Rick Smith overhalen weer wat te gaan zingen – althans, hij krijgt een microfoon voor zijn snufferd.” Alles is trouwens weer koek en ei tussen Emerson en Hyde. Ze ontmoetten elkaar vlak voor kerstmis bij toeval in een steegje in het Londense Soho. Hyde: “Ik was met mijn mobieltje foto’s aan het nemen voor een nieuw fotoboek, toen ik hem opeens in het vizier kreeg. We zijn meteen de pub ingedoken.” Voor dat fotoboek met Tomato designer John Warwicker moet Hyde maarliefst 36.000 foto’s maken. “Op dit moment zit ik op 9000, maar het moet wel gaan lukken met de tournee in zicht.” Underworld speelt 17 juli in het kader van 5 Days Off in de Amsterdamse HMH.