Op zijn elfde werd Tijs voor het eerst opgepakt voor graffitipraktijken. “Dat was nog wel met een viltstift,” vult hij aan. Al gauw kwamen er spuitbussen aan te pas. Toen kwam ook het idee om samen met een vriend een graffitimagazine op te zetten. Tijs is altijd al bezig geweest met het regelen van dingen. Al in zijn prille jeugdjaren was hij degene die clubjes opzette en dan ook meteen het clubblad maakte. “We maakten wat artikelen en zouden een aantal exemplaren fotokopiëren op de machine van mijn vader. Die vond dat wel goed en dacht dat het om hoogstens tien exemplaren ging. Dat liep even anders, binnen de kortste keren hadden we meer dan honderd leden,” legt hij uit. “Het bleek dat wij de eerste in Europa waren met zo’n blad. In de VS bestonden er maar twee.” Een gouden greep. Maar Tijs paste niet helemáál in de graffitiscene, in plaats van hiphop luisterde hij naar punkrock. “Ik had op een gegeven moment heel veel vrienden die in een bandje speelden,” zegt hij. “Ik was een van die mensen die geen instrument kon bespelen maar er wel bij wilde horen.” Zo ontstond het idee een platenlabel te beginnen. “Ik vond hun bands goed en wilde hen promoten. Ik hoef nooit beroemd te worden, maar wil wel graag erkenning.” Beluister het hele interview met Stefan Tijs in Ziel & Zaligheid.