Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks, mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Coparck - The World of Tomorrow (Supertracks) Disque Pop de la Semaine: Nas - Street's Disciple (Ill Will/Columbia/Sony Music) 3FM Megahit: Saybia - I Surrender (Medley/EMI) 3VOOR12 Clipper: LCD Soundsystem - Movement 3VOOR12 Top 10: 1. 3DOC12 op het International Documentary Film Festival in Cinerama (Amsterdam, 20 november) Over Metallica: Misschien wel heel dapper om je zo bloot te geven, maar ik zeg: schop onder hun kont! (Leonieke Daalder) Lachen, gieren en brullen om de metalste band ter wereld. (Robert Lagendijk) Over Dig!: Wat een drama. Maar wat een een goede film, alhoewel die zonder meer enigszins gedramatiseerd is (Niels Post) 2. Nick Cave & the Bad Seeds live in de Bijlmer bierhal (Amsterdam-Zuidoost, 23 november) De Volkskrant had het mis. Alleen als je verliefd was op Blixa Bargeld had je geen waar voor je geld. Hij was er niet. (Ron van der Sterren) Maar wat was het goed! Cave als een soort ‘magere Hein Elvis’ voor zijn eigen orkestje dat netjes één werd met het decor. (Robert Lagendijk) 3. Half Cousin - The Function Room (cd, Grönland/Konkurrent) Herman, Menno en Job gingen me vorige week al voor en ik mag nu: Half Cousin daalde af en van de Orkney Eilanden naar Londen en is lieflijk, gevaarlijk en van een wringende schoonheid. (Gerard J. Walhof) 4. LCD Soundsystem - Tribulations (cd: LCD Soundsystem, DFA/EMI) release: 24 januari In demo-vorm al betoverend en live het orgastisch hoogtepunt van hun set. Tribulations is de toekomstige wereldhit (of op zijn minst clubhit) van LCD Soundsystem. (Kevin Moens) 5. Coco Rosie live in Paradiso (Amsterdam, 21 november) Prachtige samenzang, kinderinstrumenten en geprojecteerde seks met paarden. Prima zondagmiddagvermaak dus. (Menno Visser) 6. Clinic - Circle of Fifths (cd: Winchester Cathedral, Domino/Munich) Domino is goed bezig dit jaar. Natuurlijk hebben ze Franz Ferdinand, maar ook Clinic. Single Circle of Fifths is een lekker psychedelisch plaatje in de lijn van eerder werk als Walking With Thee. (Herman Roggeveen) 7. Annie - No Easy Love (cd: Anniemal, 679/import GB) Shakatak-sample + gebroken hart = kippenvel. (Job de Wit) 8. DAAU - Ghost Tracks (daau.com) Ik wist eigenlijk helemaal niet dat dit best een fijn bandje is. (Joris Wiegersma) 9. Gregorian - Where the Wild Roses Grow (cd: Orkus Compilation 4, Orkus/import D) Geweldige cover van dit originele nummer van Nick Cave & Kylie Minogue. De band Gregorian doet zijn naam meer dan eer aan door dit nummer om te toveren tot een middeleeuwse klassieker. (Cybercase) 10. Pfaff - Berliner Blick (cd bij dichtbundel Bleek, That Damn!/Konkurrent) Het rockt, het rommelt, het schuurt, het gilt en kraakt. Het is goed. Heel goed. (Leonieke Daalder) De Lijstjes: Leonieke Daalder draait: Pfaff - Berliner Blick (cd bij de dichtbundel Bleek, That Damn!/Konkurrent) Het rockt, het rommelt, het schuurt, het gilt en kraakt. Het is goed. Heel goed. Metallica: Some Kind of Monster tijdens 3DOC 12 op het International Documentary Film Festival in Cinerama (IFC Films/Film Transit) Nooit geweten dat Metallica zulke goeie muziek maakt. Maar God, wat kunnen die mannen ouwehoeren. Misschien wel heel dapper om je zo bloot te geven, maar ik zeg: schop onder hun kont! Hebben ze Spinal Tap nooit gezien? Joel RL Phelps The Downer Trio - From Up Here (cd: Customs 12XU/Konkurrent) Drie minuten en vijfenveertig seconden wachten op de uitbarsting. Die niet komt. Spannend. Job de Wit draait: Annie - No Easy Love (cd: Anniemal, 679/import GB) Nog eens helemaal gedraaid om te checken of deze Noorse discodame inderdaad in mijn cd-toptien van het jaar thuishoort (OOR-deadline: afgelopen woensdagmorgen). Toen ik het op een winderig overstapperron ineens heel warm kreeg van No Easy Love wist ik zeker dat het inderdaad zo moest zijn. Dubbelcheck tijdens het typen van deze woorden en ja hoor: Shakatak-sample + gebroken hart = kippenvel. 't Is een groot onrecht dat dit album nog steeds niet normaal is uitgebracht alhier. Aan de andere kant: volgend jaar opnieuw in de jaarlijst, toch? Rocco Branco - Kapital (12-inch: Blattschuss EP, Platzhirsch/News) En wat was hét nieuw genre van 2004? Dat was natuurlijk Vet Geluid. De stroom enerverende releases is nauwelijks bij te benen. Ik zou er zo vijftig kunnen oplepelen. En het is nog niet voorbij, want daar was ineens Rocco Branco. Wie? Even googlen leert dat het eigenlijk Dominik Eulberg betreft, minimale-technotopper te Bonn. Zou hij zich niet onder eigen naam durven overgeven aan de maximale electronica? Deze plaat is hoegenaamd niets om zich voor te schamen, integendeel, dit is een uitgesponnen hoogtepunt in Vet Geluid. Nobody Beats The Drum - Nobody Beats The Drum (cd, www.herozero.nl/nbtd) Tot het prijzenpakket van de Grote Prijs van Nederland behoren vijfhonderd cd's met je eigen muziek. Het beestachtig rockende en smerig funkende Utrechtse breakbeat-trio Nobody Beats The Drum, winnaar van vorig jaar, was zo sympathiek om er eentje naar mij te sturen. Ik denk niet dat ze dat per se ook voor lezer dezes zullen doen maar dat je er hoe dan ook aan moet zien te komen, zal ik je wel vertellen. Waar een wil is, is een weg en die leidt in dit geval naar de beste Nederlandse dance-cd sinds ik weet niet wanneer. Het zal ergens in de vorige eeuw zijn geweest. Niels Post draait: Dig! (Interloper/import VS) Ook al was ik niet lijfelijk aanwezig op het IDFA, ik had wel het genoegen Dig! te aanschouwen in huiselijke sfeer. Voordeel daarvan is dat je terug kunt spoelen en de volgende avond nog eens kunt kijken. Zo geschiedde. Film gaat over wel en wee van twee bevriende bands: The Dandy Warhols en Brian Jonestown Massacre. Wat een drama. Maar wat een een goede film, alhoewel die zonder meer enigszins gedramatiseerd is. En nu eerst eens opzoek naar een plaat van de Brian Jonestown Massacre, "The Velvet Underground of the Nineties". Zie www.digthemovie.com. Wilco - A Ghost is Born (cd, Nonesuch/Warner Music) Duurde even een poosje voor ik 'm door had. Maar wat een prachtig mooie plaat. En hoe knap dat ze elke keer weer zo verrassend en verfrissend zijn. Zo is op deze plaat de invloed van Kraftwerk en Can duidelijk te horen. Zeer genuanceerd en smaakvol. Blanche - If We Can't Trust the Doctors... (cd, Cass/import VS) Stonden afgelopen jaar reeds op Lowlands. Had toen nooit van ze gehoord en miste ze jammerlijk. Maar er werd over deze band, die waarschijnlijk in het kielzog van The White Stripes een plekje had veroverd op het festival, veel gesproken. Geobsedeerd als ik ben door The White Stripes moest ik weten hoe ze klonken. En dat stelt niet teleur. Ik noem het excentrieke country... maar dan niet zo zwaar op de maag. Robert Lagendijk draait: Nick Cave & the Bad Seeds live in de Bijlmer bierhal (Amsterdam-Zuidoost, 23 november) De dit jaar verschenen dubbellaar was al een Godsgeschenk Het optreden kon eigenlijk alleen maar tegenvallen. Maar wat was het goed! Cave als een soort ‘magere Hein Elvis’ voor zijn eigen orkestje dat netjes één werd met het decor. Zijn klaagstem bulderde door de Bierhal en toen in de toegiften ook nog favoriet Deanna langskwam, was de avond compleet. Metallica: Some Kind of Monster tijdens 3DOC 12 op het International Documentary Film Festival in Cinerama (IFC Films/Film Transit) Lachen, gieren en brullen om de metalste band ter wereld. Vooral de grijze psychiater met in elk shot een andere lelijke trui werkt op je lachspieren. Ik ben benieuwd of ze hem inmiddels al verteld hebben dat hij écht niet in de band zit. Kubus & Sticks - Microphone Colossus (cd, Top Notch/PIAS) Kubus is voor mij de revelatie van het jaar. Van niks op één in mijn producerslijstje. Al laat je gekke Henkie daar overheen rappen, het kan niet meer stuk. Dat Sticks (Opgezwolle) het mag doen is alleen maar meegenomen. Gerard J. Walhof draait: Cousin - The Function Room (cd, Grönland/Konkurrent) Alle muzikanten uit delen van de wereld waar de lui 's zomers euforisch zijn door een overmaat en 's winters depressief door een gebrek aan zonlicht maken muziek met een draadje los. Net even voor, naast of na de toon en de vierkwarts en dat is spannend. Herman, Menno en Job gingen me vorige week al voor en ik mag nu: Half Cousin daalde af en van de Orkney Eilanden naar Londen en is lieflijk, gevaarlijk en van een wringende schoonheid. The Tower Recordings - The Galaxies' Incredibly Sensual Transmisson Field of... (cd, Communion/Konkurrent) Of hoe een collectief uit New York de verkeerde pillen slikt en een geheel eigen interpretatie geeft aan het Engelse erfgoed van The Incredible String Band, Pentangle en andere. Geniale, tot op de grens van doorgetripte acid folk. Met in de gelederen de magistrale P.G. Six die twee weken geleden nog schitterde op VPRO 747AM's Dwars Festival. Far out, man. Robert Henke - Signal to Noise (cd, Imbalance Computer Music/import D) Henke is de helft van het monolithische Duitse dreunduo Monolake en half is hij het tegenoverstelde van heel. Drie lange soundscapes met meer signal dan noise en met een prachtig verloop waardoor je zachtjes van de ene sfeer in de andere zoeft. Een Duitse extremist is altijd wat extremer dan de rest van de wereld. Deutschland über alles. Menno Visser draait: Pellumair - Iris (Tugboat/Rough Trade/Konkurrent) Shoegazer-folk! De Kings Of Convenience mogen oppassen, want de samenzang van dit duo uit Southampton is werelds. Goed teken dat het b-kantje Turnaround ook al top is. Jammer dat ze niet morgen op de Rough Trade Night staan... Coco Rosie live in Paradiso (Amsterdam, 21 november) Ik was even bang dat één van de wonderlijkste releases van dit jaar niet live te vertolken zou zijn. Want hoe los je op dat je superlo-fi wilt klinken, als er toch goede apparatuur staat? Gelukkig bleven de liedjes van deze hippiemeisjes staan. Prachtige samenzang, kinderinstrumenten en geprojecteerde seks met paarden. Prima zondagmiddagvermaak dus. Momo's Return - 7 Days (cd: Finalisten Grote Prijs 2004 CD 01, Grote Prijs van NL-promo) Mijn god, wat is het niveau van de pop/rock laag dit jaar… Gelukkig is er nog de inventieve funky rock met een stop/startknop van Momo's Return. Lijkt me een simpele overwinning volgende week. Toch? Herman Roggeveen draait: Kylie - I Believe in You (cd: Ultimate Kylie, Parlophone/EMI) Het kon niet uitblijven met het (commercieel) succes van de laatste twee platen: een greatest-hits-cd. Gelukkig zet Kylie er een nieuw liedje op, en wel het onweerstaanbare I Believe in You. Elefant - Sunlight Makes Me Paranoid (cd, Kemada/Munich) Elefant hinkt niet op één been maar wel op zes tegelijk en komt daar nog mee weg ook. De Amerikanen spelen leentjebuur uit verschillende muziekstromingen en het resultaat klinkt als Britpop. Heel vreemd, heel goed. Clinic - Circle of Fifths (cd: Winchester Cathedral, Domino/Munich) Domino is goed bezig dit jaar. Natuurlijk hebben ze Franz Ferdinand, maar ook Clinic. Single Circle of Fifths is een lekker psychedelisch plaatje in de lijn van eerder werk als Walking With Thee. Ze zullen er niet zo groot mee worden als eerdergenoemde labelgenoten. Maar dat hoeft ook niet. Blijft het ons geheimpje. Ron van der Sterren draait: Nick Cave & the Bad Seeds live in de Bijlmer bierhal (Amsterdam-Zuidoost, 23 november) De Volkskrant had het mis. Alleen als je verliefd was op Blixa Bargeld had je geen waar voor je geld. Hij was er niet. Maar hij speelde ook al niet mee op de cd. Iedereen die het laatste album in de armen sloot, beleefde dinsdag de officiele doop van preker Cave: in het echt nog intenser! Psychon - Apocalypse Has Been Dubbed the Weekend Pill (cd, Narrominded) Alweer een geweldige Hollandse Nieuwe uitgezocht door voelspriet Niels Post. Electronisch gekletter aangevuld met analoog gitaargekraak. Als je dan ook nog zegt dat de meeste electronische muziek niet op een podium thuishoort, maar gewoon thuis uit je speakers moet knallen, dan ben je goed bezig. The Dears (No Cities Left, Bella Union/Bang!) back to back met The Dillinger Escape Plan (Miss Machine, Relapse/Suburban) Tussenstand: 5-6 met nog vier weken te winnen. Komende week een belangrijke wedstrijd: komen ze gelijk, of loopt Dillinger toch weer uit? Ik weet het niet. Daarom in de om-en-om playlist op mijn mp3-speler. Kevin Moens draait: LCD Soundsystem - Tribulations (cd: LCD Soundsystem, DFA/EMI) release: 24 januari In demovorm al betoverend en live het orgastisch hoogtepunt van hun set. Tribulations is de toekomstige wereldhit (of op zijn minst clubhit) van LCD Soundsystem. De versie zoals die uiteindelijk op het langverwachte debuutalbum staat mag dan wel wat opgepoetst zijn, aan kracht en schoonheid boet het niet in. Zita Swoon - TV Song (live in Tivoli, Utrecht, 25 november) Eerst een gezapig optreden geven, waarbij de songs in een Paul 'Graceland' Simon tempo worden gespeeld, om vervolgens in de encore genadeloos toe te slaan met een uitgeklede versie van Moondog Jr.’s allereerste single. TV Song gebracht door Stef Kamil Carlens met Tom Pintens op de piano bezorgde me kippenvel en de tranen sprongen zowaar spontaan in de ogen. Chicks On Speed live op Revolution in de Bijlmer bierhal (Amsterdam-Zuidoost, 20 november) Is het Chicks On Speed-sadisme om op te treden voor een zaal vol Prodigy-beukers? Hebben ze hun lesje nog niet geleerd na de bierregen bij de Red Hot Chili Peppers? Hoe graag ze het ook willen, COS is simpelweg niet geschikt voor de massa en dat werd toch wel weer pijnlijk duidelijk. Desalniettemin toch maar meebrullen met Mind Your Own Business, We Don't Play Guitar en Fashion Rules. Dat de rest van de zaal je daarbij raar staat aan te kijken, maakte uiteindelijk niets uit. Cybercase draait: Helium Vola - Dies Ire (single: In Lichter Farbe Steht der Wald, Chrom/import D) Geweldige nieuwe single van deze modern middeleeuwse gothic-band. Een combinatie die uniek is binnen de huidige muziekindustrie en op vrijdag 28 januari zullen zij een zeer exclusief Nederlands concert geven tijdens hun Europese tour in Tivoli de Helling in Utrecht. Zorg dat je tijdig je kaartjes bemachtigt, want dit zal zeker erg druk worden (en misschien wel uitverkopen)! Zie www.heliumvola.de. Diary Of Dreams - Dead Letter (cd: Nigredo, Accession/import D) Briljant nieuw album van deze darkwave-band. Duistere muziek vermengd met donkere teksten en diepe gedachten. Zeker wederom een hoogtepunt in de carrière van deze inmiddels bekende Duitse cybergothic-band. Zie www.diaryofdreams.de. Gregorian - Where the Wild Roses Grow (cd: Orkus Compilation 4, Orkus/import D) Geweldige cover van dit originele nummer van Nick Cave & Kylie Minogue. De band Gregorian doet zijn naam meer dan eer aan door dit nummer om te toveren tot een middeleeuwse klassieker. Als het hele album net zo goed is, dan mogen wij dit niet gaan missen! Joris Wiegersma draait: DAAU - Ghost Tracks (daau.com) Ik wist eigenlijk helemaal niet dat dit best een fijn bandje is. Ik kreeg Ghost Tracks gisteren mijn handen en heb hem eens lekker opgezet. Onder het genot van een heerlijke maaltijd, gemaakt door mijn vriendinnetje en ondergetekende is dat goed toeven! Yage & The Robocop Kraus - Split (7”, Nova/Sonic Rendezvous) Een van de mooiste liedjes ooit komt van emocorebandje Yage uit Duitsland (inmiddels uit elkaar). Viva la Vie heet het en dat zegt denk ik genoeg. Aan de andere kant fijne rock 'n roll van het bekendere Robocop Kraus. Engrave - Stealing From Death (A Few Desperate Moments of Life) (cd, Defiance/import D) Ook al uit elkaar, lees ik net. Volgens eigen zeggen maakt Engrave mosh-metal, maar ik vind het meer dan dat. Er zit zeker heel veel melodie in, inderdaad metal en een flinke dosis emo. Maar vooral live gaan ze helemaal los, zoals alleen emobands dat kunnen. De emotie (woede en melancholie) spat er vanaf. Edwin Valent draait: Voodoo Glow Skulls - Adiccion, Tradicion, Revolucion Ik heb me altijd lichtelijk geërgerd aan de Voodoo Glow Skulls. Het was namelijk zo’n net niet band. Beetje vernieuwend willen zijn. Doeeeeii!!! Ze proberen namelijk al jaren ska, punk, hardcore (en wat al niet meer), te mengen tot een geweldige en kick-ass plaat. Maar het resultaat van dit ‘mengen’ was dikke poep. Daarom was ik blij verrast met hun nieuwe creatie…. Door dit nieuwe schijfje mag van mij snel de ‘net-niet’-stempel van de VGS af! Want, god, hun nieuwe cd, Adiccion, Tradicion, Revolucion, is een heerlijk stampende ska-core cocktail geworden. Goed humeur gegarandeerd! Raised Fist - Watch Your Step Tja. Ze komen helaas niet naar Nederland, deze Zweedse hardcore helden. Ze zouden eindelijk een tour doen, waardoor ze ook in Nederland weer eens hun kunsten zouden vertonen. Maar helaas, ze hebben wederom (voor de derde keer) hun tour gecanceled. Dus ik vond het een goede reden om dit uitgespaarde geld te investeren in het vervolledigen van mijn Raised Fist collectie en wel in de cd 'Watch Your Step'. Hierop staan hun eerste EP en CD. Eentje voor de liefhebber. Die Apokalyptischen Reiter - Samurai Alle humor die Duitsers bezitten; is gestopt in 1 band: Die Apokalyptischen Reiter. En lef, dat heeft deze band ook. Ze maken een rollercoaster van muziekstijlen met als basis metal. Dit is dan ook gelijk hun nadeel: je moet geen last hebben van hokjesgeest, want dat per nummer swingen tussen diverse stijlen, vraagt veel van een luisteraar.