Frankfurt, de stad van de Buchmesse, de onvermijdelijke Frankfurter worsten en.. het epicentrum van de vernieuwende techno? Met de releases van de 'Famous When Dead' compilaties en albums van Spektrum, Captain Comatose en Ricardo Villalobos op het magnifieke Playhouse label en de constante stroom 12 inches op zusterlabels Ongaku en Klang Elektronik staat de stad stevig op de wereldkaart. Frankfurters Roman Flügel en Jörn Elling Wuttke maken al ruim tien jaar lang deel uit van de scene. In de jaren negentig releast het duo als Alter Ego een tiental platen op Sven Vath's trance gedomineerde Harthouse label en daarna op Klang Elektronik. Flügel werkt ondertussen met zijn andere alter ego's Eight Miles High, Primitive Painter en Soylent Green gestaag aan een indrukwekkende catalogus. Ook is er een constante stroom remixes voor onder meer Primal Scream, David Holmes, Matthew Herbert en recentelijk Chicks On Speed en Spektrum. Met het zesde officiele album 'Transphormer' zit het duo op de toppen van haar kunnen. Het album moest volgens de twee zelf het club equivalent van een AC/DC plaat worden. De bloeddrukverhogende acidlijn stuwt 'Transphormer' meteen in openingstrack en eerste single 'Rocker' naar een hoogtepunt. De couplet-refrein opbouw en de lullige koe-bel intermezzo's maken van 'Rocker' een instrumentaal popnummer, een vrolijke techno-Vogeltjesdans met verschijnselen van pest. 'Vincent' is een Yazoo tribute in de puurste zin van het woord. De synthlijnen van 'Don't Go' krijgen een welverdiende poetsbeurt en beginnen aan een nieuw leven. Even gas terug met een flinke knipoog naar John Carpenter in het filmische 'Gate 23 (Lost On Arrival..). Maar daarna is de beer echt los. 'Satanic Circus' en 'Nasty Dollars' zitten qua geluid heel dichtbij de zompige acidblues explosies van T.Raumschmiere, weliswaar zonder de vocale uitbarstingen van een Miss Kittin, maar met de rouwe randen en rafels. In 'Raw' gaat het tempo nog even omhoog, klapt de putdeksel van de darkroom open en de graait de vuist in een pot uierzalf. Gewoon heel erg vet, die Frankfurters. In 'Transphormer' glijdt de drilboor ten slotte langzaam maar trefzeker door de pijngrens. Jawohl! Volgend jaar Pinkpop dan maar?