Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Morrissey - You Are the Quarry (Attack/BMG) Single van de Week: Tiga - Pleasure from the Bass (Different/PIAS) release: 24 mei 3FM Megahit: Kelis - Trick Me (Virgin/EMI) release: 24 mei 3VOOR12 Clipper: Festina Lente - Trance 3VOOR12 Top 10: 1. Dave Clarke – New Live Mix (set op http://3VOOR12.vpro.nl/djsets) ... woorden … geen … voor … sorry … dans … wat?... versta je niet! … IK … VERSTA … JE … NIET!!! … ja! … goed!! … niet … praten … meedoen!!!! (Ron van der Sterren) De perfecte tease. (Leonieke Daalder) 2. Daan - Housewife/the conversation (tracks/lowlands) De "conversation" versie zuigt als de Dyson Motorhead. Zonder zak & krachtig. (Lux Janssen) Vrouw aan de haard, deze plaat is goud waard. (Denny Baert) 3. Vetiver - Vetiver (CD, Konkurrent) Akoestische popfolk om stil van te worden. (Kevin Moens) Een in de Bay Area geformeerde gelegenheidsband rondom zanger-gitarist Andy Cabic (Maurice Woestenburg) 4. Morrissey – Morrissey, you are the Quarry (Attack Records) Na zeven jaar is The Mozzer terug met een flinke bak gekweel. (Robert Lagendijk) Een vrolijke Morrissey, wat moet je daar nou mee? (Ron van der Sterren) 5. Kopna Kopna - Like You! (My First Sonny Weismuller) Het duurt even, maar dan heb je ook wat. (Sander Kerkhof) Komende week ga ik hem grijs draaien om erachter te komen. (Ron van der Sterren) 6. Jamie Cullum – Twentysomething (Universal) Coole uitbuikjazz waar je zondagmiddagkater zelfs tegen bestand is (Norbert Pek) 7. Face Tomorrow - The Closer You Get (Reflections) Hehe... de rest van Nederland komt er nu ook eindelijk achter... Face Tomorrow ROCKS !! (Chris Herrebrugh) 8. Sultans - Shipwrecked (Swami / import) Denk The Beat, The Romantics en The Knack. En dat alles op Reis' eigen Swami label. Wat een held! (Niels Post) 9. !!! - Pardon My Freedom (Warp/Zomba) "Like I give a fuck, like I give a shit"... meezinger van de week. (Job de Wit) 10. Patti Smith - Radio Baghdad (Columbia 515215 2 Van de oudjes moeten we het hebben. (Chris Kijne) De Lijstjes: Lux Janssen draait: PJ Harvey - the letter (island) Slordige seks en gesmoorde verlangens. Doorheen alle misère flikkert heir &daar de doffe gloeilamp van de tederheid. Ik wou dat ik hetzelf had verzonnen. Daan - Housewife/the conversation (tracks/lowlands) Oorspronkelijk op het album "Victory" een instrumentale track. Omdat huisvrouwen geen tekst hebben. Maar altijd een uitleg. De machtigste instrumental sinds de millenniumwende. De "conversation" versie zuigt als de Dyson Motorhead. Zonder zak & krachtig. Seelenluft - the way we go (klein records) DJ, componist, producer Beat Solèr , entrepeneur uit Zurich graaft zich een clubgroove via trial and error. Manilla staat erop en Jim Reid van The Jesus and Maryfuck excelleert in I can see clearly now. Denny Baert draait: Daan - Housewife / The Conversation (Tracks/Lowlands) Op zijn recente langspeler Victory staat deze track als een rank, zwijgzaam, instrumentaal, jong huisvrouwtje te tippelen aan de repeat-knop. Nu is er ook een gesproken versie met een Baz Luhrmaneske handleiding voor de huissloof. Vrouw aan de haard, deze plaat is goud waard. Voicst - We Are On A Chemical Push Je moet het maar doen: als veelbelovende band acht jaren op je debuutplaat laten wachten. Deze zomer zal die er dan eindelijk komen. Krijgt Samuel Beckett dan toch ongelijk? Velvet Revolver - Slither (RCA/BMG) Political correctness, buzz off! De rest van Guns 'n' Roses doet het zonder Rose, met drugsboer Scott Weiland en rockt nog steeds als de beesten. Vergeet niet dat Slash met zijn autoritaire spel de Fender Stratocaster als archetypische elektrische gitaar vervangen door de Gibson Les Paul. Zodoende heeft hij ook een Pearl Harbour-vloot aan gitaristen gerekruteerd. Weer welkom in de jungle (en hopelijk vergaat het hen beter dan Audioslave). Kevin Moens draait: Vetiver - Vetiver (CD, Konkurrent) Akoestische popfolk om stil van te worden. Voor allen die ook zwijmelen bij Turin Brakes, I Am Kloot en aanverwanten. (check de luisterpaal!) GEM -Tell Me What's New (CD, Excelsior Recordings, release 24 mei) Onze Utrechtse goden doen op 'Tell Me What's New' precies wat we van hen verwachtten: rocken! Geen poespas, geen ballads, en wat The Strokes en Oasis kunnen, kunnen zij ook! Chicks On Speed - It's A Project (boek, te bestellen via chicksonspeedrecords.com) De postbode kreeg het nauwelijks door de bus, dit 'pretpakket' van Chicks On Speed. Het uiteraard fraai en chaotisch vormgegeven boek vertelt het verhaal van Alex, Kiki en Melissa: van kunstacademi-studenten tot hype tot electro-heldinnen. Een tasje, poster, CD en 1 meter 'chicks on speed stof' (om zelf jurkjes van te naaien), maken het compleet. Job de Wit draait: Jonathan Lethem - The Fortress of Solitude (Faber And Faber/Nilsson & Lamm) Dylan Ebdus groeit als zeldzame whiteboy op in een zwarte wijk van Brooklyn. Samen met zijn buurjongen Mingus Rude ontdekt hij grafitti en superhelden. Terwijl ze uit elkaar groeien (Dylan wordt popjournalist en radio-dj in Californië, Mingus wordt het slachtoffer van de crack-epidemie) blijven ze één bijzonder geheim delen. De afgelopen weken was ik elke avond voor het slapen gaan even heel ergens anders, opgeslokt door één van de beste romans die ik in jaren heb gelezen. Dat ik als whiteboy gedeeltelijk) in de Bijlmermeer ben opgegroeid, als twaalfjarige hiphop ontdekte en later popjournalist en radio-dj werd, hielp misschien bij mijn identificatie met de hoofdpersoon. Panash' - Unicorn/Cheval (Atavisme/import F) Aankoop van de week, deze gelimiteerde 10" (ik heb nummer 1204) van Panash', een project van twee van mijn favoriete Franse house-producers, Pépé Bradock en Jackson (Fourgeaud). Subtiel en funky, met mooie orkestsamples. Afgelopen zaterdag in 3voor12BPM naadloos doorgemixt uit de nieuwe Isolée-mix van Recloose, daar was ik een klein beetje trots op. (P.S. Als voorlopig even ex-OOR-freelancer zoek ik nieuwe inkomstenbronnen en ik heb nog veel meer toffe platen die ik t.e.a.b. kom draaien op uw cool feest of hippe partij) !!! - Pardon My Freedom (Warp/Zomba) De bandnaam "is pronounced Chk Chk Chk or any other 3 repetitive sounds" aldus de sticker op hun vorige Single van de Week. En toch zegt bijna iedereen heel volgzaam gewoon Chk Chk Chk. Nou, ik lekker niet. Pardon My Freedom indeed! "Like I give a fuck, like I give a shit"... meezinger van de week, deze ronkende postpunkdiscogroove. Vooralsnog alleen verkrijgbaar op 12", en over twee maanden live op 05 Days Off in de Melkweg. Norbert Pek draait: Supergrass – Supergrass is 10, best of 94-04 (EMI, release: juni) Supergrass is tien jaar en dát met commercieel uitgebuit worden. Maar mij hoor je niet klagen, want wat een bizar hoog aantal geweldige popsongs. “The Beatles but faster”, zoals ze het zelf noemen. Favoriet blijven toch de I Should Coco songs als ‘Caught By The Fuzz’, ‘Mansize Rooster’ en ‘Strange Ones’. Jaja, dat waren nog eens tijden, vraag het opa maar na. Jamie Cullum – Twentysomething (Universal) Coole uitbuikjazz waar je zondagmiddagkater zelfs tegen bestand is. Jamie Cullum is een jong en klein menneke maar heeft nú al een dijk van een stem. Waar halen ze het toch vandaan. The Datsuns – Outta Sight Outta Mind (V2, release: juni) De afgelopen week vooral naar Tell Me What’s New van Gem geluisterd. In het vuilere verlengde zitten The Datsuns, die klinken alsof ze het woord ‘raaawwwwkk’ opnieuw hebben uitgevonden. Zoals we van ze gewend zijn dus. Leonieke Daalder draait: Hidden Camaras - Doot Doot Ploot (van de cd Mississauga Goddam, release augustus/ Rough Trade) Supertruttig, maar het roept warme gevoelens bij me op. Madeliefjes in de wei, blauwe luchten met hier en daar een wolkje, ijsjes eten, teenslippers en de geur van zonnebrand. Kortom zomer. Dave Clarke - New Live Mix (beperkte tijd te beluisteren via 3VOOR12 dj-sets) De perfecte tease. Dave Clarke op zijn best. Belooft veel goeds voor Pinkpop. Eagles Of Death Metal - I Only Want You ( van cd Peace Love Death Metal, Southern Records) Waarom staat dit niet in de top 40? Meer hit dan dit bestaat er niet. Je zingt het na 1 keer mee, daait het daarna nog een keer of 100 (steeds harder) en krijgt het vervolgens nooit meer uit je kop. Ron van der Sterren draait: Dave Clarke – New Live Mix (set op http://3VOOR12.vpro.nl/djsets) ... woorden … geen … voor … sorry … dans … wat?... versta je niet! … IK … VERSTA … JE … NIET!!! … ja! … goed!! … niet … praten … meedoen!!!! Morrissey – Morrissey, You Are At The Quarry (Attack Records) “Wat hebben jullie een zeikmuziek opstaan!” roept collega G.K door de deur. En hij heeft natuurlijk gelijk. Morrissey is wel al een beetje grijs, maar nog steeds niet van de vrolijke. Gelukkig maar. Een vrolijke Morrissey, wat moet je daar nou mee? Nee, Morrissey zoekt geen verlossing, hij vergeeft Jezus hoogstpersoonlijk. Het eerste solo-album waar ik Johnny Marr niet heel erg mis. Uit hoogte op ongekende hoogte. Kopna Kopna – Like You (Sonny Weismuller Recordings) Ik vind de twee singles die ik al heel vaak gehoord heb (Trouble Sweet Tune en Champagne) nog steeds echt goed. De rest niet. Maar toch is het niet heel anders. Dus gok ik dat het aan mij ligt. Dat ook de rest echt heel goed is en ik het alleen nog niet helemaal hoor. Komende week ga ik hem grijs draaien om erachter te komen. Niels Post draait: Sultans - Shipwrecked (Swami / import) Rocket From The Crypt's voorman John Reis heeft meerdere kanten dan die hij laat zien bij RFTC. Dat bewees hij eerder met een soloplaat vol met experimentele filmmuziek, Back of Cupids. Hij maakte de laatste jaren twee fenomenale platen met noisy punk onder de naam The Hot Snakes. En dit is al weer de tweede plaat van Sultans. De eerste leek een ode aan de melodieuze punkrock van The Ramones en de tweede gaat iets meer de powerpop kant op. Denk The Beat, The Romantics en The Knack. En dat alles op Reis' eigen Swami label. Wat een held! Haagse Mark en andere Gekken - Alle Middele Zen Geoahauf (Ramp Records) Nederlandstalige hiphop in plat Haags. Behalve erg grappig ook lang niet slecht. Met schaamteloze hoeskopie van Boogie Down Production's 'By All Means Necessary'. Die R&B koortjes zijn alleen wat minder. "Ik ben WC papier. Ik heb er schijt an". The Solo Men Only + At No Bikini Beach - live Lombardkade, Rotterdam 9 mei 2004 Twee bovengenoemde bands kwamen terug van tour en er was een welkomstfeestje georganiseerd. Zondagavond en vrienden, bekenden en nieuwsgierigen komen te samen in de kelder van een nieuw kraakpand. De oude bankstellen zijn er nog maar ipv keiharde punk wordt er jazz gedraaid. En de fantastische cocktailbar maakt het feest compleet. The Solo Men Only hebben duidelijk baat gehad bij twee weken avond aan avond spelen en zijn op dreef. Om elf uur grijpt de politie in om dat de buren last hadden van het geluid. Heerlijk. Check ook Solo Men Only's nieuwe plaat Hot Shit. Je mag hem zelfs gratis downloaden op http://www.llik.com. Chris Herrebrugh draait: Killswitch Engage - The End Of Heartage (Roadrunner) Godverdomme wat een dikke plaat is dit! 'Post-millenium Heavy Metal', 'The New Wave Of American Heavy Metal' de band zelf is er ondertussen ziek van. Feit is en blijft dat Killswitch Engage kont schopt. De hype komt nu overvliegen naar Europa en landt 24 juni in de Tivoli in Utrecht. Drie keer raden wie er dan vooraan staan... Precies! Face Tomorrow - The Closer You Get (Reflections) Hehe... de rest van Nederland komt er nu ook eindelijk achter... Face Tomorrow ROCKS !! Bad Religion - The Empire Strikes First (Epitaph) Poppunk komt en gaat, maar de Groten de Aarde komen en komen en blijven komen. Robert Lagendijk draait: Morrissey – Morrissey, you are the Quarry (Attack Records) Na zeven jaar is The Mozzer terug met een flinke bak gekweel. Hij heeft er zelfs een DVD’tje bijgedaan. Poserend als Al Capone staat ie dwingend met een grote blaffer op het hoesje: draai mij! Vooruit dan maar. Hij heeft het weer heel erg met zichzelf te doen. Heerlijk plaatje als je jezelf een beetje zielig voelt. Felix Da Housecat – Devin Dazzle & the Neon Fever (Ryko) Felix Da Housecat, de stomste artiestennaam die ik ken, maakt met Devin Dazzle & the Neon Fever een cd die wel heel erg 2004 is. Op een aantal nummers trekt hij meidenclub The Neon Fever uit de kast waardoor het album een Chicks On Speed saus heeft. Het fijnste liedje is What She Wants met LCD-er James Murphy. De smakeloze verpakking van het schijfje kan niet lelijker. Dat is ook weer een prestatie. Een avondje Paradiso met Iron & Wine, Times Bold, Blonde Redhead en meer (13-5-2004) Van beneden naar boven en van boven naar beneden en weer terug; er viel weer heel wat te beleven in Paradiso. Helaas de speelgoed babes met beatbox-rasta van Coco Rosie gemist. De rest van de acts maakt prachtige albums maar is op het podium bijzonder saai. Iron & Wine slaat alles en staat erbij als een lifesize peper en zoutstel. Maar als ze Jesus The Mexican Boy spelen krijgen ze iedereen stil. Prachtig! Maurice Woestenburg draait: Loren Connors: The Departing Of A Dream III: Juliet (CD Family Fineyard) Van het weekend nog, toen ik tijdens een verhuizing met een grote doos de trap opliep waarop met zwarte stift 'NWW2' stond geschreven. "Nurse With Wound doos twee?" vraag ik aan Chris, de eigenaar van de doos. Aardige grap, dacht ik, totdat duidelijk werd dat het pure ernst betrof. Verwoede verzamelaars, ze bestaan nog. Mensen die het hele oeuvre van Merzbow in de kast hebben staan, terwijl je denkt: Hoezo? Met een paar titels kun je het toch ook wel af? Loren Connors, ook zo'n geval. Ofschoon de drieluik 'The Departing Of A Dream' misschien wel het meest subtiele is wat Connors tot dusver heeft uitgebracht. 'Juliet' is het derde deel en is, wat maakt het uit, bijna identiek aan de twee vorige. Fragiele gitaardrones, noem het dertien in een dozijn… Het blijft fascineren. CocoRosie - Paradiso (Donderdag 13 mei) Een bizarre combinatie. De zusjes Cassady. Terwijl de ene zus, de operazangeres, met een harp in de schoot een aria inzet, tettert de andere zus er dwars doorheen. Als een klein kind die uit pure jaloezie alles uit de kast haalt om de aandacht van haar voorbeeldige zus op te eisen. Of op zijn minst flink te verstoren. Gewapend met allerhande speelgoed drukt ze op zoveel mogelijk knoppen tegelijk -als er maar geluid uitkomt- en zingt hierbij, enigszins klagerig, in een eigen gecreëerde taal. Alsof dat beeld nog niet genoeg is, wordt het tweetal ook nog eens bijgestaan door Spleen. Een mc uit Parijs die zich de kunst van het 'human beatboxen' bekwaam heeft gemaakt. Een bont en theatraal gezelschap dus, die in een goed gevulde bovenzaal de lachers op de hand had. Vetiver - Vetiver (CD DeChristina) Een in de Bay Area geformeerde gelegenheidsband rondom zanger-gitarist Andy Cabic met onder meer Devendra Banhart, Joanna Newsom en Hope Sandoval in de gelederen. Klinkende namen dus. En toch is het titelloze debuut een vrij tamme schijf, zeker als je op de geniale gekte van Devendra Banhart en Joanna Newsom gerekend hebt. Daarvoor zijn de gastrollen te spaarzaam. Andy Cabic bewijst terdege een getalenteerde songschrijver te zijn. Akoestische liedjes, kalm en onschuldig, die ergens aan het werk van Pernice Borthers doen herinneren. Sander Kerkhof draait: The Streets - Blinded By The Lights (album A Grand Don't Come For Free, Warner) The Streets - Fit But You Know It (Futureheads version) (single, Warner) De plaat en zijn verhaal. Een knap staaltje 'storytelling' van Mike Skinner op zijn nieuwe album. Blinded By The Lights is stroboscopische halftempo techno. Vertraagde filmbeelden razend knap gevangen in muziek. De Futureheads zijn zo ongeveer de beste band van Engeland, dat wisten we al sinds London Calling in 2003, maar in de 'remix' van Fit But You Know It trekken ze de vocalen van Skinner volledig naar zich toe. Debuutalbum Futureheads deze zomer!! Kopna Kopna - Like You! (My First Sonny Weismuller) Het duurt even, maar dan heb je ook wat. De vijf Kopna's zullen er wel voor altijd jong blijven uitzien, maar na vijf jaar wachten heeft het verhaal 'frisse jongens uit Roelofarendsveen ' wel een baard van hier tot het conservatorium. 'Like You' stelt niet teleur, maar biedt ook te weinig spannend nieuws. Met uitzondering van het titelnummer, dat met een fantastisch vervelend staccato mantra ook het live optreden in Club3VOOR12 een extra kick geeft. "I Want To Like You, I Want To Like You.' Meer van dit soort audio terreur graag. Lost In Translation OST (Emperor Norton)/My Bloody Valentine - Loveless (?) Zwelgje! Afgelopen weekend voor de derde keer naar Lost In Translation geweest. Weer te gek. En weer gewoon de hele week 'City Girl' van Kevin Shields zingen. En ook maar weer eens Loveless van My Bloody Valentine op repeat. Nu al melancholisch? Het is nog maar lente! I just feel a bit lost, als je begrijpt wat ik bedoel. Chris Kijne draait: The Yearlings - Satelite (Sonic) Van de tweede CD van het Utrechtse gezelschap dat zoveel snijdend slide-guitar-werk in zijn muziek doet, dankzij Bertram Mourits. Nu mooi uitgebreid met 'Yearling at large' René van Barneveld op de pedal steel. Sprong voorwaarts van de band die wij bij de VPRO toch wel mogen beschouwen als een produkt van het mooie opvoedende werk dat Jan Donkers decennia-lang in de ether heeft gedaan; neder-Americana van hoog niveau. Jim Keaveny - Cliffs of Chihuahua (Blue Bonnet) Prachtige , Dylaneske track van de zo te zien nogal in eigen beheer uitgebrachte debuut CD van Jim Keaveny 'The Great Historical Bum'. Tegenwoordig woonachtig, wie niet, in Austin, waar hij zich getuige deze eersteling in de toekomst moeiteloos zal kunnen meten met de daar verzamelde groten van het singer-songwritersgilde. Een ontdekking. Check him out , hou de concert-agenda in de gaten, Jim beweert op zijn website dat hij in mei , juni en juli door Europa toert. Patti Smith - Radio Baghdad (Columbia 515215 2 Van de oudjes moeten we het hebben. De bijna zestigjarige koningin van de rock&roll, die er op het hoesfotootje uitziet alsof ze de meeste van die jaren in de coffee-shop heeft doorgebracht, besteedt maar liefst 12 beluisterenswaardige minuten aan het droeve lot van de Irakees. En dat draaien ze niet, op de Amerikaanse radio, 12 minuten. En al helemaal niet met zo'n tekst. Alleen daarom al. Janneke Riplet draait: Kitty Wu en Mono in Nighttown donderdag 13 mei De hoofdact (Kitty Wu) was slaapverwekkend en ongeinspireerd MAAR Mono was ontzettend strak en de nummers kwamen goed uit de verf in het knusse theaterzaaltje. Shame on me dat ik Mono zo lang niet had gezien! Britney Spears in Ahoy vrijdag 7 mei Britney, Britney! .... Al mijn vriendinnetjes hadden Britney-shirtjes gemaakt en aangetrokken en ik was diegene die ervoor zorgde dat we vooraan kwamen te staan, zonder echte slachtoffers te maken. Het publiek was heel tam en maar weinig mensen schenen echte Britney-fans te zijn (zoals ik zelf) want nergens hoorde ik 'Britney'-gekrijs.Het decor was vrij simpel maar doeltreffend, en de live-band was leuk; het gaf het concert een intiem sfeertje. De dansers waren okay en Britney zag er moe maar wel ontzettend sexy uit. De show was swingend en volwassen. Helaas was alles behalve 1 nummer geplaybackt vertelde iemand van het ANP mij, maar dat was me niet echt opgevallen..... Wat wel indruk maakte op mij is dat bij één van de nummers een 'In bed with Madonna-kopie' opgevoerd werd en toen de dansers uit de broeken gingen, en ik door de onderbroekjes ongeveer kon zien wat de toestand van hun geslachtsdeel was, ging ik bijna van mijn stokje. Niet dat de peepshow niet in goede aarde viel maar de temparatuur steeg aanzienlijk in Ahoy en het werd nog stiller... Gelukkig konden we na de show een ijsje halen bij de ijskraam om af te koelen. Nouvelle Vague (peacefrog) Ik was even bij Lowland distributie op kantoor ivm de 12" met de Mickey Remixes en Dirk-Jan, een fijne jongen die al een tijd werkzaam is bij Lowlands, drukte me een paar leuke promo's in handen. Eén van die plaatjes is Nouvelle Vague. Ik vind het weer gezellig-leuk en zag dat Menno Visser 'm ook in zijn lijstje heeft dus eeuhm, ik ga het plaatje nog maar es draaien. Lady Aida draait: Orlando Voorn - Bite Before You Bark (Ignitor) Wat zit er toch in dat drinkwater van Detroit? Orlando Voorn liet Amsterdam voor wat het was en vertrok jaren geleden naar de Motorcity en richtte onlangs zijn label op. Dit is alweer de derde Ignitor. Electro-tech met een stevige bite die gruwelijk vet funkt! UR Timeline/ Los Hermanos - Return of the Dragons ­ (Underground Resistance) De UR klassieker, Journey Of The Dragons, bewerkt door Santiago, Dex en Timeline: De UR band met Gerald Mitchell én frontman Mike Banks achter de keyboards en strings. Detroit soul met funk van de Latino-familie van Los Hermanos (Rolando¹s label). Timeline is te zien op 31 mei in Detroit! Ik ben er bij! Underground Resistance -­ Windchimes ­ (Underground Resistance) Klingelende windchimes belletjes, subtiele percussie en een lieflijk melodietje dat je nooit meer vergeet in Windchime. Mike Banks en Chuck Gibson (Interstellar Fugitive). Abandoned Building in Mono staat bol van de melancholie. Springen de tranen weer in mijn ogen. Dit wordt niks. Zoiets valt niet uit te leggen in woorden. Dus loop later vandaag maar langs mijn weblog en luister naar de Detroit mix. Menno Visser draait: I Just Can't Get Enough - Nouvelle Vague (EP, Peacefrog/Lowlands) Direct uit de welgevulde platenkoffer van DJ Vegas: deze superlieve en tegelijkertijd hilarische Depeche Mode samba-cover. Hit-hit-hit! Elders wagen de dames zich op dit verzamelwaardige EP-tje nog aan levensgevaarlijke versies vanThe Clash, Tuxedomoon en Joy Division… Split The Difference - Gomez (album Hut/Virgin/EMI) Bij het monteren van mijn interview viel het me pas op hoe muzikaal deze jongens toch wel zijn. Het album is prachtig geproduceerd en refereert aan decennia pophistorie. Pas na drie keer draaien komt naar boven hoe sterk de nieuwe songs wel niet zijn. Daarom waarschijnlijk commerciële zelfmoord in deze zware tijden voor hun label Hut, maar dan wel op een mooie manier. Spillsbury (live @ Club3VOOR12, 12-5-2004) De derde uur act deze week was een Duits duo: hij op de bas, iets op de DAT en zij maniakaal zingend op het podium, waarbij ze steeds uit de webcam liep. Maar wat een vuur, wat een geinige jaren tachtig-referenties. Stukken leuker dan konkurrent Peaches.