Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Kanye West - The College Dropout (Roc-a-Fella/Universal) Single van de Week: The Von Bondies - C'mon C'mon (Sire/Warner Music) 3FM Megahit: Kurt Nilsen - She's So High (Ariola/BMG) 3VOOR12 Top 10: 1 Bauer – Baueresque (CD, Excelsior, release 23 feb) Gouden popliedjes (Norbert Pek) Van Baueresque krijg je vlinders in je buik (Robert Lagendijk) 2 Heideroosjes – Sinema (Epitaph) Nu klinken de albums ook als een klok. (Ron van der Sterren) Mag ik nog een boterham met pindakaas? (Chris Herrebrugh) 3 Mauro Pawlowski & The Grooms - Tired Of Being Young (van de cd Black Europe, Pias) Iemand die vol overgave zingt: "I'm pretty much expired, Oeh, I'm so tired of being young" verdient onze steun. (Leonieke Daalder) 4 Eagles of Death Metal - live AB Club in Brussel (9/2/2004) / Peace Love Death Metal (release 14 februari. Ipecac / RekordsRekords) Het spelplezier druipt ervan af (Niels Post) 5 Kanye West - The College Dropout (Roc-a-Fella/Universal) The College Dropout stond ook deze week weer heel erg op nummer één bij mij thuis (Job de Wit) 6 DJ Godfather Who shake the Best? ( Urban Substance records/Twilight) Wat moet het leven van DJ Godfather toch lekker simpel in elkaar zitten! Gewoon een stevige electro-funk beat en een dosis onderbroekenlol: klaar. (Lady Aïda) 7 Adam Green – Live @ Ekko, Utrecht Adam Green is net zo gek als zijn teksten. Verder is het genieten als weer iets prachtigs van het laatste album Friends of Mine voorbij komt.(Norbert Pek) 8 Lorren Connors & David Grubbs - Arborvitae (CD Häpna) Zoals een vleugelspeler de centrumspits kan dienen. Op maat aangevend. Het is Connors die het afmaakt. En juichend wegloopt (Maurice Woestenburg) 9 Trans Am - Liberation (Thrill Jockey) George Bush: bevrijd ons van deze man! Trans Am neemt op hun geheel eigen wijze het buitenlandbeleid van de Amerikaanse regering onder de loep (Sander Kerkhof) 10 No Means No – The People’s Choice (Wrong) Helden verloochen je niet, zelfs niet als ze opa worden en zeker niet als ze lekker blijven vloeken. (Ron van der Sterren) De Lijstjes: Leonieke Daalder draait en maakt ruzie: Oneida - $50 Tea (van de cd Secret Wars, Rough Trade/Konkurrent) De zang is toonloos, om niet te zeggen vals. De gitaar varieert tussen een toon of twee, tenzij die in een gierende solo ontspoort. De drums beuken maar door. Het eindigt met een constante herhaling van 1 maat, bijna anderhalve minuut lang. Het nummer duurt ruim vierenhalve minuut en het is geweldig! Net als de rest van de cd trouwens. The Bronx - Heart Attack American (van de cd The Bronx, V2) Binnen 2 minuut 50 ben je op het verkeerde been gezet (het begin), ben je verrast door het ritmisch tegendraadse breakje (1 minuut 50), , ben je door de kamer gestuiterd, heb je je longen uit je lijf geschreeuwd en blijf je snakkend naar adem achter. Wat wil je nog meer? Mauro Pawlowski & The Grooms - Tired Of Being Young (van de cd Black Europe, Pias) We hebben ruzie op de redactie: is Mauro nu wel of niet briljant? Ik kan je verzekeren: het gaat hard tegen hard. Ikzelf ben er nog niet uit, maar iemand die vol overgave zingt: "I'm pretty much expired, Oeh, I'm so tired of being young" verdient onze steun. Menno Visser draait kinderliedjes: Azure Ray - New Resolution (single, Saddle Creek) Zinnig semi-kunstzinnig meisjespopliedje uit de stal van Bright Eyes met betoverende b-kantjes uit het 4AD-tijdperk. Een welkom alternatief voor de Pink's van deze wereld. Horrorpops- Hell, Yeah! (Hellcat/Epitaph) Denen met als boegbeeld een getatoe-eerde Betty Page die klinkt als Gwen Stefani van No Doubt. Snuift Straycats, steekt haar middelvinger op, maar is minder gevaarlijk dan ze er uit ziet met haar vervaaarlijke staande bas. Vooral Julia en Girl In A Cage hebben de nodige hitpotentie. Check het zelf uit in onze Luisterpaal. Lostprophets - Start Something (album, Columbia/Sony) Brits nu-metal exportprodukt dat verrassend goed scoort in Amerika, maar dat is ook geen wonder. Liedje na liedje sterk geproduceerde semi-stoere jongetjesmuziek, die ook nog eens bijzonder prettig op de radio klinkt. Niels Post kijkt vogels en draait: 90 Day Men - Panda Park (Southern / Konkurrent) Nu al een onderschatte plaat van een al lang onderschatte band. Het hoeft misschien niet altijd origineel te zijn om goed te zijn. Maar het helpt wel, niet waar? 90 Day Men is met niets of niemand vergelijkbaar, op een positieve manier. Veel mensen haken af als het aankomt om de compromisloze en overheersende zang. Dat is jammer, want het moment dat je je daarvoor open stelt komt Panda Park pas echt tot z'n recht. Ik sluit me aan bij de woorden van allmusic.com, die te mooi zijn om hier niet te herhalen: "Panda Park is like Revolver from a group raised on Fugazi — God help us when they release their Sgt. Peppers." Gaat dat zien, luisteren, beleven op Tombola begin april. Eagles of Death Metal - live AB Club in Brussel (9/2/2004) / Peace Love Death Metal (release 14 februari. Ipecac / RekordsRekords) Het spelplezier druipt ervan af, zonder nonchalant te worden bij dit illustere trio bestaande uit Jesse "the Devil" Hughes, Carlo Von Sexron (aka Queens of the Stone Age's Josh Homme) en Timmy "Tipover" Vanhamel (Millionaire). En dat in dezelfde week dat het gerucht de ronde gaat dat J-Ho Nick Oliveri de wacht heeft aangezet als het QOTSA aan gaat. (Hoe moet dat gegaan zijn? "Hey Nick, i'm here hanging out in Antwerp with those guys from Millionaire. And i just realised i'm getting sick and tired of all your partying, getting naked and especially the goatee. i'm sorry dude, but you're fired.") Als Kurt Cobain zijn vakanties had doorgebracht als Josh Homme had ie waarschijnlijk nog geleefd. De Vogels live in de Melkweg (7/2/2004) Het was op z'n zachtst gezegd veelbelovend wat dit achtkoppige Rotterdamse 'all-star' orkerst liet horen. Denk aan Jagga Jazzist zonder het scandinavisch plagiaat. En nu maar hopen dat ze Ernst Janz echt zo ver krijgen hun plaat te produceren. Hun website, www.devogels.nl, is een aanrader! Lady Aïda draait urban: Comtron Evil System (BlackLabel/Rushhour) Kleine jongetjes groeien op en krijgen langzaam maar zeker de baard in de keel. Dat is zeker te horen op de tweede release van Comtron op het Amsterdamse BlackLabel. Rimer Veeman en Bas Bron (ook welbekend als Bastian en die tietenclip) verkopen nu volwassen electro met zowel diepgang als kloten. De poster van Britney S. ligt allang bij het grof vuil. The joke is on you! DJ Godfather Who shake the Best? ( Urban Substance records/Twilight) Wat moet het leven van DJ Godfather toch lekker simpel in elkaar zitten! Gewoon een stevige electro-funk beat en een dosis onderbroekenlol: klaar. "There some girls on the right, There some girls on the left, There some girls everywhere, But we don’t see who shake the best! Tja, echt iets om je druk over maken… Dat willen we toch allemaal!? Stereotyp meets Al-Haca Soundsystem (Klein/Lowlands) "Goei’n dag, waar luister jij nou naar!!?? Hou die telefoon er eens bij? Wasdanou?" Da’s Oostenrijkse ragga-dub dancehall van Stefan Moerth. Een jaar geleden bracht ie een album uit op G-Stone; My sound. Hij is met die gasten van Al-Haca Soundsystem in de studio gedoken. Die hebben trouwens ook net een album uit op het Duitse Different Drummer ; Inevitable. "Wie is chick met die lekkere geile rap?" Ja goed he? Da’s de Jamaicaanse DJ Lady Saw. Wacht ff, dan prik ik je door naar MC RQM’s ‘Watch me Flip". Da’s een Pool! Chille rap he? "Dit heet toch Urban?" Ja, in Nederland nog wel, maar die lopen achter… Job de Wit draait snoeihard Kanye West - The College Dropout (Roc-a-Fella/Universal) Doorgaans weet ik elke week wel iets nieuws op te lepelen voor deze rubriek maar The College Dropout stond ook deze week weer heel erg op nummer één bij mij thuis. Voor de Kanye-kenners (waar ik mij sinds de afgelopen week toe reken) is dit debuutalbum overigens al de vijfde cd van deze rapper/producer uit Chicago. Z'n offieuze "mix-tape"-albums Get Well Soon..., I'm Good, Jeanius Level Musik en Kon The Luis Vuitton Don heb ik inmiddels namelijk ook, eh, binnengehaald. Tiefschwarz - Ghostrack (Blackstrobe Remix) (Fine/Lowlands) Dé monumentale electrobliephousehit van de voorbij anderhalve maand. Je hoorde hem voor het eerst in 3voor12BPM, maar zowel Ricardo Villalobos (zaterdag 7 februari bij Voltt) als Headman (donderdag 12 februari tijdens de Eclectro Noodlanding) lieten hem de afgelopen week door de grote zaal van Paradiso denderen dus het is echt zo. Red Tape - Radioactivist (Roadrunner/CNR Music) Gemiddeld anderhalf keer per jaar vind ik een snoeiharde punk/metalplaat helemaal te gek en volgens mij heb ik er weer eens eentje gevonden (de vorige was van The Blood Brothers in maart vorig jaar). Red Tape uit Oakland is niet zo screamo maar wel zo onstuimig. Punkrocknroll om hartkloppingen van te krijgen maar op hun eigen manier wel met oor voor harmonie. Nieuwe Slipknot en Amen (!) komen ook nog dit voorjaar naar het schijnt, dus mijn gemiddelde kan nog stijgen. Waar blijft System Of A Down trouwens? Norbert Pek draait gouden popliedjes: Bauer – Baueresque (CD, Excelsior, release 23 feb) Op de rijkelijk gearrangeerde derde van Bauer is de verhouding Berend/Sonja fifty-fifty geworden. Vanaf het eerste nummer is duidelijk dat het een warme plaat is geworden met een licht kitcherig randje. Gouden popliedjes. Múm – Summer Make Good (CD, Pias, release april) Kan het IJslandse Múm nóg dromeriger worden dan op voorgangers als Yesterday Was Dramatic, Today Is OK en Finally We Are No One? Kunnen die damesstemmetjes nóg mysterieuzer overkomen? U voelt hem aankomen, het antwoord is JA. Met een sfeertje waarvan de geisers zelfs stil komen te liggen. Adam Green – Live @ Ekko, Utrecht Nee, hij is niet stoned, dat is zijn natuurlijke uitdrukking. Tussen de nummers door kijkt Adam Green met hangende oogleden de zaal in zonder al te veel te zeggen. Maar tijdens de liedjes zelf wordt hij opeens bezeten en voert hij gekke dansjes op, vliegt als Superman en maakt konijnenoren van zijn vingers. Om vervolgens weer die vage blik op te zetten. Adam Green is net zo gek als zijn teksten. Verder is het genieten als weer iets prachtigs van het laatste album Friends of Mine voorbij komt. Van begin tot eind grappig en boeiend. Tevens chapeau voor mr. DJ die vervolgens plaatjes opzette van o.a. dEUS, Tindersticks, Bonnie Prince Billy en I Am Kloot. Daarna was ’t heerlijk avondje over. Robert Lagendijk draait pareltjes: The New Strychnines – The New Original Sonic Sound (R&R Inc) Drie leden van Mudhoney hebben met wat vrindjes van Minus 5 en Gashuffer de vuile klauwen ineen geslagen en als The New Strychnines de supercatchy sixties liedjes van de Sonics onder handen genomen. Het resultaat? Nuggets zoals ze nog niet eerder klonken! Superhits of the sixties! Alle 13 goed! Kortom een soort apres-skihut cd voor de ouwere jongere. Bauer – Baueresque (Excelsior) Het duurde even, maar vannacht werd ik ineens wakker en werd alles duidelijk. Dat nieuwe album van Berend en Sonja is hartstikke goed. Stuk voor stuk liedjes voor bij het glaasje wijn later op de avond. En vlak voor je naar bed gaat draai je nog een keer opener Bouillabaisse Of Brilliance: een prachtig slaapliedje. Van Baueresque krijg je vlinders in je buik. (En die zijn er voor het gemak bijgeleverd) Preston School Of Industries – Monsoon (Domino) Nieuws van het Pavementfront: een nieuw album van PSOI. Altijd fijn! Het horloge van frontman Scott Kannenberg staat nog altijd stil. Monsoon klink als indie-rock uit de jaren tachtig en negentig maar dan met Wilco als begeleidingsband. Maar ja, ’t is helaas geen Stephen Malkmus. Kevin Moens draait in de bios: This Is Spinal Tap (Rob Reiner, 1984) Afgelopen maandag draaide deze klassieker eenmalig in de Utrechtse bioscoop Rembrandt. Meebrullen met Stonehenge, Gimme Some Money en natuurlijk het verfijnde Sex Farm. David, Nigel, Derek: I Salute You! Q March 2004 - The Sex Issue (nu bij de krantenboer, 8,60 euro) Kijk zo kan het dus ook! Ondanks hun chauvinistische trekjes, is Q veruit het sprankelendste muziekblad van dit moment. Sprankelend in die zin dat ze iedere maand wel een paar artikels hebben waarvan ik denk 'goed bedacht!'. Ook in het maart 2004 nummer ('the sex issue') staan er weer een paar in ('10 album covers you'll never see' of '20 worst haircuts in rock'), voeg daar al die mooie foto's en hilarische onderschriften bij en je hebt een topnummer! Einstürzende Neubauten - Perpetuum Mobile (Mute / PIAS, nu in de winkel) De band rond kopman Blixa Bargeld bestaat al bijna zolang als ondergetekende op deze aarde rondloopt. 24 jaar na hun oprichting klinkt de band nog steeds vernieuwend en met 'Perpetuum Mobile' leveren ze alweer een indrukwekkende plaat af. Ik val toch weer iedere keer voor die koele industriële sound, gecombineerd met Bargeld's intrigerende bromstem. Op 1 april niet te missen in Paradiso Maurice Woestenburg draait bijna op het strand: Greg Davis - Carling Pound Woods (CD Carpark) Kunnen we de naam laten vallen? Ja en nee. De overeenkomsten zijn er. Dat wel. Het bekende verhaal van de gitarist die middels een laptop een brug weet te slaan tussen pop-en experimentele muziek. En ja, ook Greg Davis steekt zijn liefde voor The Beach Boys niet onder stoelen of banken (getuige de cover van 'At My Window') En toch… Nee. Daarvoor is 'Carling Pound Woods' te veel een popplaat. Folkelementen verdringen het experiment. Geen dwaalspoor dus. Denk eerder aan Sybarite of Ogurusu Norihide. Of desnoods, God betere het, The High Lamas. Taylor Deupree & Christopher Willits (CD Audiosphere) Je zou de serie op 'Audiosphere' als een bloemlezing kunnen zien. Een poging om de innovatieve aspecten binnen de electronische muziek te belichten. Mooie woorden. Maar dat schept ook verwachtingen. En dat leidt al snel tot een zekere geforceerdheid. En vragen als: Hoezo? De verrassing komt, intussen bij deel acht, uit onverwachte hoek (zoals wel vaker met verrassingen). Uit het 12K-kamp, waar Taylor Deupree en Christopher Willits voor een prettige dosis haardvuur-glitch zorgen. Niet schokkend. Maar terdege subtiel gebracht. Lorren Connors & David Grubbs - Arborvitae (CD Häpna) Zijn eerste uitgaven dateren uit de jaren zeventig. Connors is intussen de vijftig gepasseerd. En heeft Parkinson. Voor de lichting Alan Licht, Rafael Toral en Thurston Moore geldt hij als belangrijke inspirator. Maar ook Connors laat zich nog altijd graag inspireren door de nieuwe generatie drone-gitaristen. Op 'Arborvitae' wordt de samenwerking aangegaan met David Grubbs. Een goede combinatie, zo blijkt. Grubbs dient Connors. Op piano en gitaar. Zoals een vleugelspeler de centrumspits kan dienen. Op maat aangevend. Het is Connors die het afmaakt. En juichend wegloopt. Janneke Riplet maakt haar buren wakker en draait: Riverboat Gamblers & 69 Charger (Show op 6 februari - Waterfront – Rotterdam) Ik had er helemaal zin in : Riverboat Gamblers, volgens vrienden in Amerika een lust voor het oog. Het eerste deel van de set was ik ook echt wel blij met de vuigheid en de snelheid maar al snel vond ik de zanger maar een saaie gozer. Hij keek het publiek niet aan en daardoor zag ie er meer uit als een kip zonder kop dat dat ie overkwam als een toffe frontman... Ookal is de drummer van 69 Charger niet strak en is het tempo vaak onduidelijk: deze band is gewoon gaaaf! Echt rock 'n roll to the bone. Hey Mickey - REMIX RUDE 66 Het remix-project van het nummer Hey Mickey begint nu een goeie vorm aan te nemen. De vierde mix is binnen en het is weer heel mooi! Lady Aida gaat dit weekend mixen. PROBOT (5-track sampler) Aldo (Konkurrent) is blij dat hij deze plaat mag doen en terecht: VET!!!!! Sander Kerkhof is een tijger en draait: Franz Ferdinand - Take Me Out (Morgan Geist remix) (Domino) Niet zo goed als het origineel natuurlijk, maar wel een magnificent dubmix van Morgan Geist, de helft van Metro Area. Het tweede gedeelte van de single was natuurlijk al heel erg Clash, Geist haalt het tempo naar beneden en gooit er kabbelende electro keys tegenaan. Trans Am - Liberation (Thrill Jockey) George Bush: bevrijd ons van deze man! Trans Am neemt op hun geheel eigen wijze het buitenlandbeleid van de Amerikaanse regering onder de loep. Stuwende electropostorderrock met een boodschap. Nu maar hopen dat John Kerry een kopietje krijgt. Lange Frans, Baas B, Negativ, Brutus en anderen Live @ Knockout, Melkweg Het lijkt al weer zo lang geleden, maar het was toch echt nog maar afgelopen vrijdag. Heel Diemen Zuid bevolkt de Melkweg voor een stomende en lekker korte set vol D-Men soon-to-be hits. Van Supervisie tot de geweldige afsluiter Je Bent Geen Tijger, Lange Frans en z'n mannen delen rake klappen uit. Chris Herrebrugh smeert pindakaas en draait: NOFX - S&M Airlines, White Trash, Two Heebs and a Bean, Punk In Drublic (Epitaph) Back to the oldschool. Afgelopen week m'n NOFX verzameling compleet gemaakt met alle oude albums. Ik zit spontaan weer op de middelbare school en middenin de puberteit. "Don't call me white!" Heideroosjes - SINema (Epitaph) De strakste band van Nederland, zonder Essent Award, TMF Award, EMA, Popprijs of GPNL. Hard werken, dat heeft ze zo ver gebracht als ze nu zijn, heel hard werken. Mag ik nog een boterham met pindakaas? Poison The Well - live op Vans Warped Tour 2003 (www.suprnova.org) BitTorrent rules the hardcore scene. Ron van der Sterren roept heel hard ‘nee’ en draait: Scarlet – O.D. (album: Cult Classic/ Roadrunner Van dat heerlijke Dillinger-gitaargekraak en net zo snel en hard. Alleen roepen ze iets minder vaak changé, helaas. No Means No – The People’s Choice (Wrong) Het is een verzamelaar en brengt dus niks nieuws. Maar alleen al voor het hoesje: “How fucken old are No Means No? Give it up grand dads!” en daaronder een kleine toevoeging van drummer John Wright: “That’s ‘great grand dad’ to you fucker!” Helden verloochen je niet, zelfs niet als ze opa worden en zeker niet als ze lekker blijven vloeken. Heideroosjes – Sinema (Epitaph) Vond ze toen ik als klein jochie voor ze op de fiets naar Fenix fietste vooral live leuk. Nu klinken de albums ook als een klok. En besef ik dat het gewoon niet mijn ding is.