Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: DP: Prodigy - Always Outnumbered, Never Outgunned (XL/Pias) SvdW: The Killers - Somebody Told Me (Island/Universal) 3FM Megahit: Velvet Revolver - Fall To Pieces (BMG) 3VOOR12 Top 10: 1. The Unicorns live in Paradiso (16-8-'04) The Flaming Lips meets Pavement (Niels Post) Spannend was het zeker (Robert Lagendijk) 2. The Libertines – S/T (cd Rough Trade/Konkurrent) Een echtere plaat zal dit jaar niet verschijnen. (Norbert Pek) Merkwaardig, zo'n album over de bandrelaties alleen (Menno Visser) 3. Björk - Oceania (Live @ Olympische Spelen) Wel heb ik me laten betoveren door het prachtige Oceania, tijdens de opening van de Olympische Spelen. (Herman Roggeveen) 4. dEUS - If You Don't Get What You Want (download op dEUS.be voor 0,99 euro, nieuw album begin 2005) Opvallend kale productie, aanstekelijke track. (Kevin Moens) 5. Funk D'Void - Ifunk (mixalbum, Cocoon/NEWS) Werkt prima op de koptelefoon! (Menno Visser) 6. Feist - Let It Die (cd, Polydor/Universal) Eén nadeel: ik heb totaal geen zin om uit mijn bed te komen 's ochtends bij het horen van Feist. (Herman Roggeveen) 7. The Eternals – Rawar Style (cd Aesthetics/Konkurrent) Goed sfeertje, lekker swingend en niet te gelikt. (Robert Lagendijk) 8. Das Oath live in Winston (Amsterdam, 14 augustus) 13 minuten… zolang duurde dit chaotische optreden. (Niels Post) 9. Claude Francois - Hits & Legendes Vol 1 (VHS, Warner). Nog steeds een legende in eigen land, deze Franse zanger/entertainer/tieneridool die al in 1978 overleed. (Kevin Moens) 10. Solo – Songs ’N Sounds (cd Excelsior/V2) J Perkin bewijst met zijn Solo-project (wat dan weer een duo is) dat hij een sterk songschrijver is. (Norbert Pek) De Lijstjes: Kevin Moens draait: Soulwax - Any Minute Now (rel 23/8, PIAS) 'Every aspect of this music is horrible' schrijft Steve Lowe deze maand in Q. En vraagt terloops nog even of de Dewaeles nog eens The Stooges met Salt 'N Pepa willen mixen. Wat ben ik blij dat de band niet voor de makkelijke weg heeft gekozen. Blaas ons weg op Lowlands! dEUS - If You Don't Get What You Want (download op dEUS.be voor 0,99 euro, nieuw album begin 2005) De nieuwe dEUS moet snel, hard en ongepolijst klinken. Dat was de wens van dEUS-opperhoofd Tom Barman en deze eerste voorloper van het nieuwe album lijkt dit te bevestigen. Opvallend kale productie, aanstekelijke track. Claude Francois - Hits & Legendes Vol 1 (VHS, Warner). Nog steeds een legende in eigen land, deze Franse zanger/entertainer/tieneridool die al in 1978 overleed. Deze fantastische videoband, gevonden in de betere uitverkoopbak, toont CloClo en zijn Claudettes in optima forma. Die glitter & glammour! Die pasjes! Te goed om simpelweg als 'camp' af te doen. Herman Roggeveen draait: Björk - Oceania (Live @ Olympische Spelen) Er is al veel gezegd over het nieuwe album van Björk, dat vooral uit vocalen is opgebouwd. Zelf heb ik het nog niet gehoord. Wel heb ik me laten betoveren door het prachtige Oceania, tijdens de opening van de Olympische Spelen. Ik hoorde een typische Björk song. Volgens mij ga ik Medulla heel mooi vinden. Razorlight - Golden Touch (single, Mercury) Golden Touch, een deinende pop/rock song, is de derde single die ik van Razorlight ken en elke single worden ze beter. In Engeland al helemaal gehypt en met succes: het debuutalbum Up Al Night kwam op 1 binnen in de charts. Het zou zomaar kunnen dat Razorlight voor een aangename verrassing gaat zorgen op Lowlands. Als ik jou was zou ik zondag maar even gaan kijken in de India Feist - Let It Die (cd, Polydor/Universal) Ze was niet uit mijn cd-speler te branden afgelopen week: Feist. Ik heb alleen nog maar meer bewondering gekregen voor Let It Die. Op een of andere manier krijg ik heel nostalgische gevoelens van deze plaat. Zou het komen door de stem die doet denken aan Billie Holiday of juist die jazzy jaren '70 dancetrack? Eén nadeel: ik heb totaal geen zin om uit mijn bed te komen 's ochtends bij het horen van Feist. Niels Post draait: The Unicorns live in Paradiso (Amsterdam, 16 augustus) The Flaming Lips meets Pavement las ik ergens. Kan ik me eigenlijk wel in vinden. En dan op paddestoelen. Letterlijk. Ze kwamen uit het borstzakje. De Canadese touristen vonden het fantastisch. En ik heel soms ook. Ben benieuwd of we nog meer van ze gaan horen. Das Oath live in Winston (Amsterdam, 14 augustus) 13 minuten… zolang duurde dit chaotische optreden. Ze waren nog niet op de top, maar 1 september is de herkansing in het Haagse Paard. The Roots - The Tipping Point Niet zo indrukwekkend als 'Things Fall Apart' en 'Phrenology', maar nog steeds goed genoeg voor menig draaibeurt. Robert Lagendijk draait: The Unicorns live in Paradiso (16-8-'04) Met mannen Post en Kerkhof afgelopen maandag naar de eerste show van deze Canadezen geweest. ‘Wees de hipste uit je straat en wees erbij’, stond in de nieuwsbrief. Of we nu inderdaad de hipste van het blok zijn is maar de vraag, daarvoor was er bij The Unicorns te weinig nieuws onder de zon. Maar spannend was het zeker. Rammelend sloegen ze zich door hun indie-setje, terwijl de paddo’s uit hun borstzakjes in hun giegeltjes verdwenen. The Killers – Hot Fuss (cd Lizard King/Universal) Nog niet uit in Nederland maar in de Verenigde Staten zijn ze al boss! Je wordt er daar dood mee gegooid. The Killers jatten behoorlijk uit de jaren 80. Vooral de ‘sound’ van het album is lekker eighties. Daarnaast zijn ze ook niet vies van een potje leentjebuur spelen met collega’s uit de jaren 90. Ik hoor ergens zelf Born Slippy van Underworld langskomen. The Eternals – Rawar Style (cd Aesthetics/Konkurrent) Een album dat er twee maanden voor nodig heeft gehad zich volledig in mijn hersenpan te nestelen. Goed sfeertje, lekker swingend en niet te gelikt. Namen die bij mij naar boven komen: Soul Coughing, Frank Zappa, !!! en Gang Of Four Menno Visser draait: The Libertines - Libertines (album, Rough Trade/Konkurrent, release 30 augustus) Merkwaardig, zo'n album over de bandrelaties alleen. Hebben ze nou wat, die twee zangers, of niet? In ieder geval een haat-liefde-steel relatie. Ongepolijst in productie moet het album het hebben van zijn spannende momenten. En die zijn er heel veel: neem nou zo'n intro van The Haha Wall bijvoorbeeld, pure Clash. Niet alleen doordat je zo nieuwsgierig bent geworden vanwege de boulevardpersrelaties met de NME toch een van de albums die je zeker moet horen dit jaar. Various Artists - Declaration of Independence (Domino, gratis album bij NME) Een van de meest relevante indie labels met een gratis prima verzamelaar. Nieuwe namen als Sons And Daughters naast toppers van Franz Ferdinand,Clearlake en Four Tet. Het gerucht gaat dat Plato het ook bij de Plato Mania wil stoppen, maar voor wie niet kan wachten, snelle nu naar de betere tijdschriftenzaak. Funk D'Void - Ifunk (mixalbum, Cocoon/NEWS) Na de iPod nu ook de iFunk? Op het Duitse Cocoon-label mixt Funk D'Void melodieuze huiskamer elektrohouse aan elkaar. Bekendere namen als Luciano en Carl Craig, maar ook de betere underground als 16B. Werkt prima op de koptelefoon! Norbert Pek draait: The Delgados – Universal Audio (release: september) De Schotten hebben het bombast van hun laatste album Hate (2002) in de wilgen gehangen en daar was ook nog plaats voor de complete strijkerssectie. The Delgados gaan weer back to basic en komen met een album voor subtiele melodieuze gitaarpop. Het vuile randje van vroeger is er wel af. The Libertines – S/T Een echtere plaat zal dit jaar niet verschijnen. Een album door drugsgebruikers in de vernieling óver drugsgebruik en naar de klote gaan. En ja, zo klinkt het ook. The Libertines zijn vuil, opzwepend en verrekte aanstekelijk. Niet meer de koppen en staarten van Up The Bracket. En er staat zowaar een gouden semi-ballad op: ‘I no longer hear the music’. Nogal een ..eeh.. verslavend plaatje. Solo – Songs ’N Sounds J Perkin bewijst met zijn Solo-project (wat dan weer een duo is) dat hij een sterk songschrijver is. De minimale liedjes op Songs ’N Sounds blijven maar groeien. Hoofdinstrumenten: gitaar en piano. Een van de betere platen die dit jaar vanaf de Nederlandse bodem zal verschijnen.