Als Peaches iets wil uitdragen, is het haar levensmotto: leven en laten leven. Of ‘do what you wanna do’, zoals ze zelf zegt. Op haar onlangs verschenen cd Fatherfucker zegt ze het iets stelliger: I don’t give a fuck! Hoe Peaches aan die wijsheid komt? “Opzij, opzij! Je moet je eigen gang gaan, ook al zeggen je ouders dat je sommige dingen niet moet doen. Maar ja, je ouders hebben niet altijd gelijk.” Het leven van Peaches veranderde toen ze Peaches werd. Ze vloog naar Berlijn voor een optreden en werd de volgende dag getekend door het hippe Kitty-Yo. Tot die tijd was muziek slechts een hobby die ze, tien jaar lang, naast haar vast baan als onderwijzer uitoefende. Inmiddels leeft ze van die hobby. “Nu hoef ik geen les meer te geven. Ik leid eindelijk het leven waarvan ik altijd al vond dat ik het moest leven.” Tijdens haar leven als lerares ontwikkelde Merrill Nisker, de echte naam van Peaches, een leerprogramma voor kinderen. “Georganiseerde chaos! Iedereen moet vooral doen waar ie zin in heeft. Nu, als Peaches, probeer ik hetzelfde voor volwassenen te doen: laten zien dat je invloed kunt uitoefenen door je eigen gang te gaan.”