Met Telefunk, Admiral Freebee, Hello Goodbye. Door Jaap Boots Met lood in de poten van de jetlag mocht uw gastheer gisteravond na een drukke week South By South West alweer zijn favoriete programma presenteren. En waarom is het zijn favoriete programma? Omdat er elke keer weer fijne, levende en onverwachte wendingen in de show zitten, die de weg net zo interessant maken als het einddoel. Zo bleek in het interview met Telefunk uit Deventer (vh. The Cords) dat Simone Holsbeek niet zingt "My Lazy Years" maar "My Lazy Ears" en dat dat nummer gaat over haar door een overdosis rock n roll steeds slechter wordende oren. Bleek dat wel weer het mooiste en ontroerendste uit de set te zijn. Zie ook hun cd "You're The Driver I'm the Singer". En zo bleek Tom van Laere, in BelgiÏ beter bekend als Admiral Freebee, een revelatie. Zijn dynamische, humorvolle en energieke set, waarin hij zijn gitaar en stembanden geselde als een stel koppige muilpaarden, was het onbetwiste hoogtepunt van de avond. Toen bleek dat Ajax zich had geplaatst voor de kwartfinales, en dat de oorlog begonnen was, kon de avond rustig instorten. Voor de nachtkaars werd gezorgd door de Noors-Zweedse band Hello Goodbye, die op cd weliswaar aardig overkomen, en daarop ook een zeer charmante foto hebben geplaatst van onze vaderlandse oer-auto, de Daf 66, maar die op het podium slechts voor gespeelde opwinding konden zorgen met hun iele neo-rock-a-billy. In het interview gaven ze ook al geen blijk van een greintje persoonlijkheid, dus het vonnis van uw muzikale scherprechter rechter Boots luidt: "Eenzame opsluiting voor de hele band, gedurende 1 maand, in het gezelschap van geest van Gene Vincent, 1 fles whiskey, 5 sloffen sigaretten en alle albums van The Cramps." Ugh.