Terwijl de hitte alle initiatieven de grond in boort, werkt 3VOOR12 deze zomer onvermoeibaar voort om honger van U!, Nederlandse muziekfans, te bedienen. Nieuwe netwerken worden gelegd en onontgonnen gebieden verkend, op zoek naar die nieuwe sound, die orginele locatie, dat ene mooie iniatief. Met de‘dance-zomer’ die in volle gang is en een Lowlands dat langzaam aan de horizon gloort, ging 3VOOR12 undercover mee met beatfreax.nl naar het ‘lowlands van de dance’: SonneMondSterne 2003, diep in heet Duitsland. Op een kleine 700 km van Utrecht ligt, onder de rook van Erfurt en Weimar bij het plaatsje Saalburg een stuwdam met dito meer. Aan de oevers hiervan (mainstage ligt letterlijk aan het strand!) ligt een intiem veld en op de daaruit omhoog glooiende heuvels kan men (20.000 stuks) kamperen. Alles is binnen 15 minuten te lopen, dus een vergeten trui is geen probleem. Het festivalterrein heeft zeker wat weg van Lowlands met de bekende tenten (vier Charlies, één Bravo en één Dommelsch), kraampjes, snacks, wat kunst-uitingen en bars. Met speciaal voor u: Wasser-Joe: water met cafeïne (‘Wasser drinkers tanzen langer’) en Bier met cola. Nee, dank u wel. Wat wel als de bliksem ingevoerd moet worden in Nederland, is het statiegeld op de glazen; nog nooit zag een festival terrein er zo schoon uit na 48 uur festival. Overdag kan de boot genomen worden voor een ritje over het meer (met dj) en op zondag kon jouw voetbal-team spelen tegen dat van Dj Westbam om de SMS-trofee. Niet dat dat aan te raden was aangezien het kwik strak en hoog in de dertig stond. De rest van de aanwezigen lag overdag in het meer om af te koelen en bij te komen. Bijkomen was namelijk ook nodig omdat de programmeurs, niet gehinderd door al te strikte vergunningen, tot diep in de volgende ochtend door programmeren. Op Vrijdag is het de oerdreun die regeert in de grote Main Circus (Bravo): Wonderkind Johannes Heil heeft de diepe, sferische techno thuis gelaten en laat iets meer licht toe in zijn set wat hem uiterst dansbaar maakt. Liebing, Rush, Kruse kennen we nu allemaal wel en laten we gaan. Langs het tweede openluchtpodium waar het gehele weekend locale dj’s mogen excelleren, naar de mainstage. Kosheen was te vroeg voor ons, maar Junkie XL horen we wel. Nee, wéér is Tom niet in staat te boeien. Vlug naar de Groove-tent waar het feest echt begint. Riccardo Villalobos, Deutsche cult-helt van de bovenste plank draait de tent subtiel helemaal gek: minimale techno waar de dub en een beetje elektro vanaf spetteren gaat er in als koek!. Dat belooft wat als hij de zon op mag laten komen later op het hoofdpodium. Ellen Alien draait al een dikke 10 jaar mee. Haar label Bpitch Contol is geroemd, haar laatste albums Stadtkind en Berlinette geprezen en haar platenkeuze vermaard. Abstracte techno/house/elektro, alles gaat door elkaar en op elkaar. Feest. Het weggaan om Sven Väth te zien is niet slim. Vath heeft meer tijd nodig voor een goeie set en roffelt er, net als Richie Hawtin een dag later, een plichtmatig setje doorheen..Hmmm. Terug bij Groove neemt een kale Miss Kittin het over. Iets lomper dan Alien, maar de zaal is los. De zaal gaat tegen het dak als ze mee gaat zingen tegen het eind van haar set. Dat wordt goed op Lowlands. Ondertussen is naast haar de live-set van T.Raumschmiere opgebouwd. Vanaf het moment dat hij begint valt de mond open en blijft een uur zo. Het raggen op de apparatuur, het freaken met de stekkers van zijn floor-board, het hangen aan het mengpaneel, het rennen over het podium en het gillen naar het publiek, alles onder leiding van een stevige beat, is ongekend. Het publiek zuigt de totale anarchie op en gilt het in 5-voud weer terug. Miss Kittin kruipt weer op het podium en zingt ‘The Game Is Not Over’ mee. De twee eindigen boven op de tafel. Gaat dit zien op Lowlands! Even afkoelen buiten. In de verte klinkt Riccardito en ja hoor, de zon wil wel en komt vanachter de bergen op. De zon blijft de hele dag branden en dwingt ons tot in de schaduw bijkomen van T.Raumschmiere. International Pony (hiphop-DJ's Koze en Cosmic en producer Erobique uit Duitsland) breekt de verpakking van dag twee en het is ok: funk, hiphop, dance, punk, vocoders en soul, veel soul. De mannelijke helft van het Ijslandse Gus Gus praat een beetje veel en de muziek doet vooral heel loom en trippy aan (Lamb is het eerste wat binnenschiet). Het Berlijnse Märtini Brös brengt, zoals iemand het omschreef, een ‘moderne kijk op Kraftwerk’. Technasia (live) is even later gewoon vals maar ‘2raumwohnung’ (live) maakt daarna alles goed: hun afwisselende mix maakt dat de Main Circus los gaat. Voor het eerst dit weekend komen we in de broken-beats-tent waar LTJ Bukem en MC Conrad hun bekende act laten horen. LTJ is wereldberoemd om zijn Drum ‘n Bass ‘progression sessions’ en ook dit keer is de mix superstrak, licht trancy en Conrad praat maar door. Er wordt hier hard gedansd. Het feit dat het optreden bijna een half uur te laat begint, vergeten we meteen als zangeres Roisin Murphy van Moloko opkomt. Ze laat het publiek uit haar hand eten. Terwijl ze danst, springt, vervaarlijk met de microfoon boven het publiek zwaait, blijft ze sensueel zingen en speelt de band een uiterst strakke set. Van de rustige nummers naar het opzwepende ‘The Time is Now’, het publiek gaat ervoor. Tijdens het lang uitgesponnen ‘ Sing it Back’ gaat de toetsenist a la T.Raumschmiere op zijn keyboard springen. Terwijl we het eindapplaus geven komt ze met een camera op een standaard terug: Let me take a picture of you! Now all put your hands up and stare into the camera with a really scary expression’. Oók op lowlands! Snel effe kijken bij het Keulse Kompact label dat een tent host: De Wignomy Brothers zijn klein, bebaard en zwartgekleed, bewegen synchroon op de maat van de muziek en mixen samen de platen. Hilarisch goed. Ellen Alien mag invallen op de Main Stage en vandaag de zon begroeten. Westbam heeft geen zin om weg te gaan. Geen wonder, het publiek ligt nog aan zijn voeten: hup, weer scratchen met de elleboog. Maar dan mag Ellen beginnen en weer heeft de zon een reden om op te komen: wat wil je als o.a later in haar set Robert Owens’ I’ll Be Your Friend (house klassiekerrrrr!) wordt gedraaid. Nu zijn de longen echt vol met stof, is cafeïnevrij water een droom geworden en zijn de benen kapot. Terwijl de echte diehards doordansen, kruipen wij de berg op naar de schaduw en de bus. Op naar huis, op naar Lowlands. Fotos: Ruben (beatfreax.nl) en Beee (dance-guide.com)